Ik heb dit album nu op staan en krijg een heel wrang gevoel. Levon ligt namelijk op sterven en het kan elk moment gebeurd zijn. Dit is de enige plaat van Levon Helm die ik nog niet kende en ik móet iets van hem draaien nu. Het is bij lange na niet zijn beste plaat, maar de emotie die er nu bij komt zal dit toch wel speciaal maken voor mij.
Wat mij betreft zijn de laatste 2 studioplaten 'Dirt Farmer' en 'Electric Dirt' onovertroffen goed. Een prachtcarriere tot het helaas erg bittere eind. Die rotziekte toch.
Tot nu toe vind ik 'You got Me' een van de meest pakkende nummers en qua stijl ook zeer herkenbaar. En The RCO-Alstars zijn natuurlijk een geweldige groep muzikanten. Ik heb het nog maar even opgezocht, niemand minder dan "Mac Rebennack (aka Dr. John), Paul Butterfield, Booker T. Jones, Donald "Duck" Dunn, Steve Cropper, Tom Malone, Alan Rubin and the two old-timers Henry Glover and Fred Carter from the Hawks-period" spelen mee op deze plaat.
Helaas heeft dit dus niet tot een optimale cohesie geleidt, maar ik kom later nog wel met een beoordeling. Nu is het gewoon nog even genieten met gemengde gevoelens van deze aardige nog lang niet oude man.