menu

Del Amitri - Hatful of Rain (1998)

Alternatieve titel: The Best Of

mijn stem
3,90 (24)
24 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: A&M

  1. Cry to Be Found (4:05)
  2. Roll to Me (2:13)
  3. Kiss This Thing Goodbye (4:28)
  4. Not Where It's At (3:41)
  5. Nothing Ever Happens (3:51)
  6. Always the Last to Know (4:17)
  7. Here and Now (5:18)
  8. Just Like a Man (5:03)
  9. Spit in the Rain (3:42)
  10. When You Were Young (4:03)
  11. Driving with the Brakes On (4:34)
  12. Stone Cold Sober (5:00)
  13. Tell Her This (3:13)
  14. Move Away Jimmy Blue (3:40)
  15. Be My Downfall (3:31)
  16. Some Other Sucker's Parade (3:13)
  17. Don't Come Home Too Soon (3:23)
totale tijdsduur: 1:07:15
zoeken in:
avatar van bawimeko
4,0
Waarom is deze groep niet bekender? Fijne powerpop, de muziek leunt deels op folkrock/Americana, deels op blanke soul.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Mooie verzamelaar, de enige plaat die ik van ze in de kast heb staan.
Het zeer bescheiden hitje Nothing Ever Happens vind ik nog steeds erg mooi.
Andere juweeltjes:Kiss This Thing Goodbye,Driving With The Brakes On & Always The Last To Know.
Hun afzonderlijke platen ken ik niet.

Jack in the Box
En natuurlijk Not Where It's At met die Byrds-achtige gitaren (zoals in I'll Feel A Whole Lot Better).
Voor mij is dit tot nu toe de beste verzamelaar die er van deze Schotten is.

avatar van LucM
4,0
De jaren '90 leverden meer leuke (Britse) bands dan ik dacht. Nu ook Del Amitri, een band die ik kende vanwege het prachtige Nothing Ever Happens maar er staan nog meer parels zoals Driving with the Brakes On. Deze band was niet baanbrekend maar kon wel prima tijdloze songs brengen waarvan de voornoemde songs een schoolvoorbeeld zijn. Prima verzamelaar!

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Vanavond weer eens herbeluisterd, blijft op 3.5 sterren staan.
Niet alles even sterk maar er staan enkele erg sterk songs op, onderhoudende verzamelaar.

avatar van gaucho
3,5
Inmiddels een bijna vergeten bandje, het Schotse Del Amitri. Maar ik koesterde er in de jaren '90 ook warme gevoelens voor. Het mini-hitje Nothing ever happens attendeerde me op de songschrijverskwaliteiten van de groep (in die tijd was de radio nog ergens goed voor), waarna ik verder ben gaan zoeken. Het bijbehorende album Waking hours vond ik ook uitstekend, en ik heb later ook nog Change everything en Twisted gekocht. Evenals Some other sucker's parade, maar daarop kregen de hardrock-neigingen van de gitarist teveel de overhand, dus die heb ik later weer weggedaan.

Ze hadden met het album Twisted zowaar enig Amerikaans succes, en het is niet moeilijk te begrijpen waarom. Radiovriendelijke meezingers als Roll to me, Always the last to know en Not where it's at (om maar drie hoogtepunten te noemen) zijn geknipt voor lange ritten met de auto, en een combinatie van powerpop, countryrock en blue-eyed soul kan wel vaker op een hartelijk onthaal rekenen in de VS.

Deze verzamelaar geeft, voorzover ik kan beoordelen, een goede dwarsdoorsnede van hun werk en de beste liedjes staan er allemaal wel op. Aardig weetje: de afsluiter Don't come home too soon (alleen op single, niet op een regulier album verschenen) was het officiele WK-lied van het Schotse voetbalteam in 1998. Het hielp niet: de Schotten moesten na de eerste ronde alweer naar huis...

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
En dat deed ik dus gisteren: heerlijk in de auto meegalmen met Always The Last To Know
Een van de hoogepunten van deze verzamelaar.

avatar van Outlaw104
Geen flauw idee waarom hier geen enkel nummer van het, persoonlijk gezien, prachtige debuut op staat. Zou daar een reden voor zijn?

avatar van luigifort
Misschien gebeurt er niets op het debuut...

avatar van Outlaw104
luigifort schreef:
Misschien gebeurt er niets op het debuut...
Je bent ook overal hè

avatar van gaucho
3,5
Het debuut verscheen op een ander label, daar zal het wel door komen. Platenmaatschappijen zijn altijd vrij onbuigzaam geweest als het gaat om het licenseren van elkaars muziek. Tegenwoordig zou het kunnen, want volgens mij zijn zowel Chrysalis (waar het debuut dus op staat) als A&M allebei onderdeel van Universal.*

Ik ken het debuut overigens niet, in tegenstelling tot de meeste andere DA-albums. Mis ik iets? Met andere woorden: gebeurt er iets op dat debuut dat de moeite waard is?

* EDIT: Oh, nee, toch niet. Het is destijds, na het faillissement van EMI, als onderdeel van de Parlophone Label Group, verkocht aan Warner Music, lees ik op internet.

avatar van Outlaw104
gaucho schreef:
Ik ken het debuut overigens niet, in tegenstelling tot de meeste andere DA-albums. Mis ik iets? Met andere woorden: gebeurt er iets op dat debuut dat de moeite waard is?
Naar mijn bescheiden mening wel, tenminste als je van jangle pop houdt. Een prachtige ruwe diamant uit 1985. Opvolger “Waking Hours” klonk al een stuk volwassener evenals de nog latere platen, die mij persoonlijk zelfs wat te gladjes werden.
Nee, bij Del Amitri grijp ik steeds weer terug op het debuut. Nog lekker rauw en de ongecompliceerde gitaarpop wordt in een vrij hoog tempo gespeeld. Bovendien klinkt de nog zeer jeugdige zanger Justin Currie op een groot aantal nummers nummers als een spraakwaterval, een manier van zingen die hij op later materiaal nooit meer zou toepassen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:08 uur

geplaatst: vandaag om 06:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.