bertus99 schreef:
Ook nog niet gerecenseerd? Wat is dat toch met de latere platen van Patti Smith? IK vind zelf dat ze met Trampin weer haar oude werk benadert. De intensiteit is wel wat minder, maar de prachtige melodieën en de unieke stem (buigingen) zijn helemaal P. Smith.
Gandhi is een meesterlijk stuk muziek, met heerlijke spanningsopbouw, Cash zou een single kunnen zijn (in de goeie betekenis van het woord) en my Blakean year en Peacable Kingdom zijn goed in het gehoor liggende songs. Misschien is het zo dat Patti met Trampin een wat makkelijker beluisterbaar album heeft gemaakt dan diverse voorgangers. Juist daarom 4 sterreen
Bertus, wij zijn het helemaal met elkaar eens, bij deze van Patti Smith. Inclusief je favoriete keuzes.
Haar benadering van de muziek is inderdaad wat minder heftig (hoewel, Ghandi is inderdaad van wereldklasse). Ik bedacht mij opeens bij dat nummer, dat Patti Smith wel eens een groot fan van The Doors moet zijn geweest of misschien nog steeds wel is.
Opvolger Twelve, hoewel alleen met covers, heeft een vergelijkbare sound.
Maar die is natuurlijk ook prima.
Ik ben nu de derde die schrijft, bij deze cd die is uitgekomen in 2004. Ik ben bang, dat Patti Smith blijkbaar het grote publiek in Nederland niet meer bereikt.
Dat is heel erg jammer, want haar muziek, ook deze Trampin', is tijdloos, van grote klasse en zou een groot (alternatief) publiek moeten kunnen aanspreken. Ik weet dan alleen niet waar dat publiek is gebleven.
Of ze willen niet schrijven op MuMe, dat kan natuurlijk ook nog
Hoe dan ook, lezer van MuMe, een ware aanrader, geen kwaad woord over Patti Smith.