Er schijnen nogal wat versies in omloop te zijn: eentje uit 1984, 1997 en 2001. 1997 uitgaven met tweemaal zoveel muziek is als de 84 uitgaven is kwalitatief gezien soms erg vervelend. Zo nu en dan klinkt het nogal vervormd. Elektrische gitaren en koor is de stijl die Toto aanneemt. Over het geheel heel langzaam gespeeld. Qua stijl heeft het wel wat van doen met Goldsmith’s stijl en gaat inwezen verder waar iemand als Rabin niet durfde verder te gaan. ‘’The Floating Fat Man’’ is een v/d actie gedreven hoogtepunten van de score. Revell en Tyler werk voor twee andere Dune projecten zijn ook zeer aan te raden. Rock opera was het woord wat mij te binnen schoot bij het luisteren. 4 sterren
(dit alles geluisterd door hevige dwang van een of andere user
)