menu

Venetian Snares - Doll Doll Doll (2001)

mijn stem
3,74 (85)
85 stemmen

Canada
Electronic
Label: Hymen

  1. Pygmalion (6:53)
  2. Remi (6:24)
  3. I Rent the Ocean (5:55)
  4. Dollmaker (5:47)
  5. Befriend a Childkiller (8:39)
  6. Pressure Torture (7:49)
  7. Macerate and Petrify (6:03)
  8. All the Children Are Dead (9:07)
totale tijdsduur: 56:37
zoeken in:
5,0
Vanaf het dreigende Pygmalion (gebaseerd op http://pygmalion.mda.or.jp/) tot aan het apocalyptische All The Children Are Dead is dit een psychedelische reis door het brein van een uiterst ziek persoon.

De snerpende acid-synths geven de eerste drie tracks een nachtmerrie-achtige sound. De breaks nagelen je vast aan de grond en de jazzy sounds geven het een surrealistische, absurde wending.
Samples van huilende babies gaan gepaard met vrouwenstemmen ('I love you! SO MUCH!') terwijl de misselijkmakend krachtige beats genadeloos doorratelen. Degene die het tot het einde van de tweede track volhoudt, wordt verteld: 'You're dead, you're dead, you're dead, again'.

Na 18 minuten, aan het einde van track 3, begint er een rustig maar bizar jazz-intermezzo. Langzaam faden de a-tonale pianoklanken weg en begint er weer een, ditmaal energieker en meer uptempo, jazz-stukje. Cello's beginnen furieus in 7/4 maat te spelen, maar tevergeefs, want al snel worden ze verslonden door keiharde, nasty distorted kicks. De stemming is helemaal omgeslagen en de distorted acid-synth is ook weer terug.
Een stem vertelt je 'I fucking murder your youngest child like Jon Benet Ramsey' en luidt daarmee een van de krachtigste D'N'B beats OOIT in.
Angst slaat op dit moment om in agressie en energie. De keiharde maar toch nog jazzy beats hebben precies de goede impact en zijn alles-vernietigend. Een korte break waarin een andere stem ons zegt 'When I cut your neck, I leave a little piece of skin, so the head won't follow' volgt. Medogeloze shit en wat mij betreft is track5, Dollmaker, dan ook het hoogtepunt van het album.

Je hoort aan het einde van de track een sample van het antwoord-apparaat van de informatie-lijn die was opgericht naar aanleiding van de moord op Jon Benet Ramsey. (zie http://www.crimelibrary.com/ra...
Na deze sample krijg je tijd om weer op adem te komen met de outtro van track5 en de intro van track6, Befriend A Childkiller.

Befriend A Childkiller begint met een paar mooie akkoorden in een mengeling van echte strings en synth-pads. Duister, vooral als er een diepe drone bijkomt en de echte strings wegfaden en de synths steeds meer noisy/distorted worden.
Een naar beneden gepitchte stem vraagt ons 'In what way may I touch the chosen soul...'. Vreemde staccato breaks beginnen te raten en de stem beveelt ons 'You be friends with childkiller!'.
Misschien een beetje een goedkoop shock-effect maar het geheel is erg sfeervol. De lage stem praat nog wat over spirits of poison en killing spirits (volgens mij is dit gesampled uit de game Fallout).
Een keiharde amen-break barst los en er komen vage getweakte samples bij die voor een freaky, beklemmend geheel zorgen.
Beetje lachwekkend is die lage stem wel, die de hele tijd vertelt dat we vrienden moeten zijn met een kindermoordenaar..hmm...beetje cheesy.
De track eindigt wel weer erg vet en energiek met een gruwelijke baslijn en, helemaal aan het einde, volle synths.

Hierna begint Pressure Torture, een nasty 200+ BPM 7/4 maat track vol keiharde kicks, snerpende hihats en huilende mensen (samples uit de The Cell). Als de track eindelijk rustig wordt voel je dat de stilte op je oren drukt. Je hoort zachtjes water druppelen en een vrouw huilen. Zij vraagt 'Why are you doing this to me?' en krijgt als antwoord 'Because we hate you'
waarna het geweld weer losbarst. Pas op je trommelvliezen.
De volgende track, Macarate and Petrify, is weer bizar a-tonaal en een stuk rustiger dan zijn voorganger. Erg freaky maar niet de sterkste track.

Snares eindigt echter medogeloos met All The Children Are Dead. De eerste minuut hoor je FM-synths in een kale soundscape. Een creepy piano gaat aan een sample vooraf die ons vertelt over een 'cylindrical room with a naked kid standing in the middle', zeer nasty samples. De track begint pas echt rond 1.50 met dat typische jazzy 7/4 ritme. 'There were 74 children murdered......one went after another...'. De acid-synths zijn weer terug en deze track is ultiem ziek en claustrophobisch. Op 4.40 is er weer een korte adempauze ... 'In either way, their corpses were floating on top of the water....'
Samples van stikkende mensen (of is het een fabriekwerktuig) en industrieel gebeuk vliegen je om de oren, totdat de ultieme amen-break erin wordt gegooid en de track misselijkmakend drukkend is. Het album eindigt met samples uit eerdere tracks die nauwlijks herkenbaar door het stereobeeld vliegen, blaffende honden en een stem die zegt 'He layed on his bed and said, all the children are dead' ... een vrouw roept nog, diep achterin de soundscape, 'CAN YOU HEAR ME' maar ze wordt weggedrukt door de vage FM-synths die het album afsluiten.

Volgens mij, en volgens Snares zelf ook, het beste album wat hij ooit heeft gemaakt. Het geheel, de cover, artwork (weer een nasty stuk uitgekristalliseerde verbeelding van Trevor Brown, zie http://www.pileup.com/babyart/) en de muziek zelf, werkt angstaanjagend en beklemmend (wat best logisch is, bij een album met als thema het pijn toebrengen aan kinderen)... maar ook energiek en adrenaline-opwekkend, en niet in het minste geval geestverruimend.

avatar van BoordAppel
5,0
Leuk bericht, heb meteen het album weer ff opgezet .

ezcid schreef:
Een stem vertelt je 'I fucking murder your youngest child like Jon Benet Ramsey'

Het is I fuckin murder your young style like Jon Benet Ramsey. En die line is van Chino XL.

'When I cut your neck, I leave a little piece of skin, so the head won't follow' volgt.

De hele line is bust multiple assaults in small interims, as horrid as Boris Karloff was, When I cut ya neck, leave a little piece of skin so the head wont fall off hauled-off, sawed off shotgun blast en die is van Pharoahe Monch. Beide uit het nummer The Anthem.

Uit die laatste komt wel het vetste stuk van het nummer. Prachtige line en die beat die erin knalt maakt het helemaal af.

Medogeloze shit en wat mij betreft is track5, Dollmaker, dan ook het hoogtepunt van het album.

Helemaal mee eens .

5,0
Thanks voor het identificeren van de samples!

't stuk dat na 'sawed off shotgun blast' komt, in Dollmaker, vind ik misschien wel het vetste wat Snares ooit heeft gemaakt.. Dollmaker is echt één groot brok adrenaline..! (tearing your neck away!!! whehe)

5,0
..zoals Aaron Funk 't zelf noemt: "genetically enhanced hyper-speed jazzcore, in inhuman time signatures"....

avatar van herman
4,0
Schrijf vooral meer van dat soort lange berichten, Eczid...

Heb Doll Doll Doll trouwens maar weer 's opgezet.

4,5
Ik heb dit album voor het eerst beluisterd toen ik deze vakantie alleen in m'n kleine tentje op een stille en pikdonkere camping lag. Ik moet zeggen dat ik niet vaak zo ben beangstigd door een stuk muziek. Ik heb altijd maar m'n ogen iets opengehouden om er zeker van te zijn dat er geen enge gedaanten mijn tent betraden...

Toch was het ergens wel heel erg lekker. Op momenten, vaak als ik m'n MP3-speler tóch weer een tandje harder zette, wilde ik het soms wel uitschreeuwen van angst en genot. Tegelijk.

Het album heeft voor mijn gevoel een groot verhalend karakter. Als een gestoord soort horrorfilm, zoals al eerder werd opgemerkt. Een eng soort meneer (een psychopatische poppenmaker, om maar bij de tracktitels te blijven, en waarom ook niet?) ontvoert kinderen en vermoordt ze op gruwelijke wijze. Pas jaren later, als de ontvoeringen al bijna vergeten zijn, vindt men zijn voormalige verblijfplaats, waar alle vermiste kinderen in verminkte staat worden gevonden ('All the Children are Dead').

Het album opent al zeer sterk met 'Pymalion', waar meteen al wat enge soundscapes en hard/zacht-contrasten worden neergezet. Dit gaat prettig over in 'Remi', waarin enkele malen heel snugger gebruikt wordt gemaakt van stereo-effecten, wat leuk is met een koptelefoon (wat mij betreft de enige juiste manier om dit album te beluisteren). Geweldig verontrustende voice-samples ook, gecombineerd met dito ritmes.

Hierna de jazz/klassiek-smeltkroes 'I Rent the Ocean', die heel knap breakcore-ritmes met rustige piano- en strijkpartijen combineert. Waar de intro van 'Dollmaker' logisch op aansluit. Het nummer werkt toe naar een onvermijdelijke climax: het wordt steeds onrustiger en onstuimiger en daarmee ikzelf ook. Hierna weer helemaal terug naar welhaast dromerige soundscapes, tot en met de eerste paar minuten van 'Befriend a Childkiller'. Deze gaan over in nog steeds vrij rustige, maar compleet verontrustende roffels, knarsen en vocale samples. Dit alles mondt uit in een exuberante breakcore-track, die door de goed gekozen samples toch steeds weer blijft boeien.

'Pressure Torture' is weer een ander geval: vaak snoeihard, soms rustig, waarmee steeds weer de toon gezet wordt voor een volgend snoeihard stuk, als iemand die om genade smeekt en vervolgens wordt afgeknald. Ja, van dik hout zaagt men planken.
Dit alles mondt uit in het rustigere, maar daarom niet minder geschifte 'Matricate and Petrify', een track met enkele interessante, abstracte klanken.

De onvermijdelijke conclusie (of misschien eerder epiloog?) is 'All the Children are Dead'. Bloedstollend. Vooral als je bang bent in het donker, want dat ben ik na mijn vakantieavontuur wel geworden.

Briljante plaat met zeer weinig echt zwakke punten, die door zijn verhalende karakter interessant blijft. Vooral de afwisseling van rustige, dromerige soundscapes, enge klanken en ratelende breakcore is elke keer weer mijn favoriete nachtmerrie.
5*

5,0
Mijn 2e cd van VS. Daar Rossz Csillag Alatt Született mij niet kon bekoren, vind ik dit album geweldig. De 1e keer dat ik dit album luisterde liep ik langs de rivier, met aan de ene kant water ( ) en aan de andere kant gras/bosjes/bomen. En geen verlichting in de nabije omgeving, behalve wat duister maanlicht. Ik werd voor mijn gevoel achtervolgd door de muziek, en ben flink doorgestapt .

Deze cd is echt de ultieme horror-luisterervaring. (En ben toch wel wat gewend, afgaande van de 'terror' die ik vroeger wel eens luisterde.)

Dikke 5 sterren.

avatar van orbit
3,0
Ik maak me vast niet populair, maar ik zie eerlijk gezegd de aantrekkingskracht van VS niet Behalve dat het extreem is en extreem disgeorganiseerd zoals twin op zijn slechtst, ik vind er weinig tot niets aan.. befriend a childkiller heeft nog het meest, maar verder

Sietse
het is echt niet zo extreem disgeorganiseerd hoor....vind het verder ook niet echt boeiend al is dit wel een van zijn betere albums als je het mij vraagt.

avatar van Onderhond
3,5
Leuke reactie bij het eerste echt donkere album waar je post . Zo gedisorganiseerd is het trouwens allemaal niet. Nog best 'rustige' breakcore wat dat betreft.

avatar van orbit
3,0
Noem jij dan eens wat inktzwarte platen op Onderhond.. blijkbaar zit jij in psycho-heaven wat dat betreft

Sietse
Ga een Brighter Death Now of Lustmord luisteren, das wel iets donkerder.

avatar van Onderhond
3,5
orbit schreef:
Noem jij dan eens wat inktzwarte platen op Onderhond.. blijkbaar zit jij in psycho-heaven wat dat betreft

Valt wel mee hoor, ik zet met evenveel liefde een oud Dune album op

Gezien je dit al disorganized vindt, laat ik de breakcore dingen maar achterwegen. Maar enkele goeie noize/dark ambient plaatjes :

Xenonics K-30 - Automated
Wilt - Blackenvelope
Idle Sunder - Aether I

Allemaal lekker duister, en niet zo cheesy als de meeste dingen die enorm hard hun best doen om "duister te zijn".

avatar van orbit
3,0


Kijk aan dit soort tips heb ik wel iets

Lustmord en brighter death now ken ik al, geen meezingers inderdaad

Sietse
wilt vond ik ook een erg goede tip. Mooie muziek is dat.

avatar van KampF
Wat een razendsnel nummer All the children are dead

Ik Doe Moeilijk
Ik vind dit album Angstaanjagend, Donker, Maniakaal, Verontrustend, Intens, Waanzinnig. Mijn favoriete tracks zijn momenteel Befriend a childkiller en All the children are dead. Maar eigenlijk vind ik pressure torture ook wel op een bepaalde manier een hoogtepunt.

5,0
Dit is de meest duistere, angstaanjagende plaat die ik tot nu toe gehoord heb, subliem _o_

Doll Doll Doll is een breakcore album uitgebracht door breakcore-god Aaron Funk A.K.A, Venetian Snares. Het album is ongelofelijk duister en onwijs intens, het is niet zomaar het album dat je gaat luisteren als je op de fiets zit naar school. Het album past echt bij verdriet en depressiviteit.

Een goed punt is dat het album niet alleen zeer duister is, maar dat ook het breakcore genre door dit album opnieuw is uitgevonden. De beats staan niet meer centraal als iets dansbaars of iets wat leuk klinkt, maar het is meer een wapen geworden waarmee je letterlijkt wordt aangevallen.

Het album begint rustig, psychedelisch haast, met Pygmalion. Een nummer voorzien van onvolgbare ritmes, begeleid door een valse piano, die toch de goede noot aanslaat.
(Pygmalion was een Griekse beeldhouwkunstenaar, die zo'n mooi beeld had gemaakt dat hij erop verliefd werd. Hij vroeg de godin Venus of dit beeld tot leven gewekt kon worden, Venus stemde in en Pygmalion leefde nog lang en gelukkig.)

Daarna komt het meer ritmische Remi, een nummer dat heel mooi opbouwend is, niet dat elke maat een nieuw geluidje komt maar heel geleidelijk, echt iets wat mij elke keer kan boeien als ik het luister.
(Remi is een Franse jongensnaam en zal waarschijnlijk slaan op Remi van het boek Alleen op de Wereld. Het boek gaat over een weeskind die geen thuis heeft en dus echt alleen op de wereld is.)

Remi wordt al snel gevolgd door I Rent The Ocean, een nummer dat begint met vreselijk duistere beats, en dan ook echt VRESELIJK duister! Toch weet het nummer zich opeens in 3 seconden tijd te ontpoppen tot een melodisch geheel á la Rossz Csillag... inclusief zangkoor en blazers. Toch blijft de duisterheid de toon houden. Ik denk dat dit nummer samen met We are Oceans (Van Higgins Ultra Low Track Glue Funk Hits 1972-2006 ) de fundering hebben gelegd voor de later uitgebrachte albums Rossz en My Downfall.
Toch een connectie tussen klassieke muziek en oceanen voor de heer Funk...

Na I Rent The Ocean is het even ontspannen, neem goed gebruik hiervan, de rest van het album is niet echt ontspannend...
Maarja het begint dus heel jazzy, maar wordt als het ware aangevallen door strijkers. Dit is een sample van "Harvester of Sorrow van Metallic gespeeld door Apocalyptica"

(http://www.youtube.com/watch?v=eVMYJTADyqY deze dus)

Prachtig gesampled, en het past perfect!
Dan bouwt het nummer zich uit, er komen beats en je denkt nu komt het, spanning op den top, ja ja, ik voel em,, de breakbeat en dan opeens,, een schreeuw
anti-climax, zou je denken. Maar dan opeens uit de noise komt een snerpend, agressief acid geluid voortzetten en dan opeens een heerlijk rapsample en het feest is al begonnen. Heerlijk beats gesteund door een schreeuw en razendsnelle hi-hats. Dan wordt het weer rustig en dan komt naar mijn mening een sample die zeker kan tippen aan the most sadistic, namelijk:

bust multiple assaults in small interims
As horrid as boris korloff was
When I cut ya neck, leave a little piece of skin so the head won%u2019t fall off
Hauled-off, sawed off shotgun blast

Gesampled van The Anthem, een rap nummer gemaakt door gemaakt door verschillende "grote" rappers, als Xzibit en Eminem. Weer iets kazigs, naar mijn mening, wat tot goud verandert is door de meester.
Hier is het nummer te beluisteren YouTube - Eminem feat.RZA, Tech N9ne, Xzibit... - The Anthem (Dirty)
(Het stukje van de sample begint op 2.01 je ziet ook dat de sample is gecut precies tussen een regel in, mooi werk vind ik dat.)

Het nummer blijft energiek, maar bouwt toch af aan het einde. Een voicemail van een politiebureau(?) is te horen waarna een enge zware lach begint. En dan een mooie outro.

Dan staat Befriend a Childkiller opeens voor je klaar. Een nummer dat begint met een zeer duistere sample, de laagste stem op aarde? :-p
Maarja deze stem is dus van het spel Fallout 2 gesampled. Ik kan het origineel niet vinden jammer genoeg...
Dan na de voice samples begint het echte nummer, een redelijk te volgen nummer met ongelofelijk veel kleine geluidseffecten erin, maar dan ook echt ongefelijk, en komt er een sample van een oud reggae. Een nummer wat totaal niet agressief is, maar wat in deze context als een ongelofelijk gevaarlijk negroïde man klinkt. Deze man blijft je plagen met aanvallen nagevolgd door een sample die zegt Befriend a childkiller. Het is een nummer dat voor mij niet zo speciaal is, maar het zijn de geluidseffecten die het spannend maken voor mij.

Dat opeens uit het niets, begint een aanval, niet zomaal een aanval maar je moet het voor je zien als 2 miljoen aliëns die de aarde bestormen en elke miliseconden hoofden inslaan. Heerlijk hoe Venetian Snares je hier echt letterlijk aanvalt met beats. Het nummer heeft daarom ook niet voor niets Pressure Torture. Het is als het ware echt een Pressure Torture, je denkt elke keer dat er iets anders komt, maar de beats BLIJVEN doorgaan. Er is geen moment van rust totdat het opeens stil wordt. Er is een huilende vrouw te horen samen met regen en wind geluiden, dit is echt een heel creepy stuk vooral in de context met de rest van hem album.
Dan opeens hoor je een vrouwenstem, die zegt: What are you doing here?
gevolgd door een hijgende mannenstem, als een man die heeeel duidelijk weet wat hij gaat doen, namelijk iemand vermoorden. Een man die thuis zit en dan opeens weet dat hij die persoon gaat vermoorden. Hij doet een jas aan neemt een mes mee en stapt op de fiets hij rijdt keihard door de regen en komt aan bij het huis van zijn slachtoffer. Belt aan met vastberaden hand en klaart zijn klus.
De vrouw vraagt, what are you doing here?
Een logische vraag, maar de man zegt: Cause we hate you...

Redelijk beangstigend naar mijn mening, vooral dat WE..

Maarja na dit voorval worden de onderbroken beats meteen weer aangezet, harder en intenser dan eerst. De echte marteling begint, het stopt namelijk niet. Maar dan eindelijk stopt het, of eigenlijk stopt het jammer genoeg al want het gevoel dat het geeft is heerlijk en tegelijkertijd zeer storend...

Het nummer wordt uitgezwaaid door duistere ambient.

Dan begint Macerate and Petrify oftewel Weken en Verstenen.
Het nummer begint rustig, wat wel welkom is na Pressure Torture. Dan worden de ongemogelijke beats van dit nummer begeleid door rare geluiden, die afkomstig zijn van een vrouw, maar ik weet niet of het gesampled is van de huilende vrouw van het vorige nummer, de zang van het eind van dit nummer of heel iets anders, maar wat doet het er ook toe.
Het is voor mij een nieuwe manier om een beat te begeleiden en voor mij werkt het dus missie geslaagd voor Aaron.
Dan is het stil, je hoort alleen wind geluiden en een zachte hihat en dan komt er ween zoon geniale vocal sample,

Everyday, for éach and everyday of the rest of your miserable life, there is nothing for you but móre pain and sadness.

heerlijk :-d :-d

De echte beat volgt, een snelle beat die vaak wordt onderbroken door synths en andere geluidseffecten. Opeens komen stemmen: in the silence, in the silence
all i see, all i see
daarna het zelfde maar dan in een andere toonhoogte en dan weer een andere toonhoogte de beats bouwen op en dan weer een onderbreking, even rust maar je weet dat het zo weer gaat knallen. En ja dan opeens is het geheel te horen het is dit moment is voor mij een van de beste moment van het album, ook als is het kort.
De voice-sample is van Silence van Delirium
YouTube - Delerium - Silence ft. Sarah McLachlan (Tiesto Mix)
hier te beluisteren, luister op 2.43, daar begint de sample.

Dan komt All the Children are Dead.
Een nummer waar ik totaal niks over wil zeggen, het is een belevenis. Dit MOET je gewoon luisteren als je alleen bent om 5 uur snachts met het licht uit. Dan is het perfect.

Het gevoel van dit nummer is niet uit te leggen in woorden. Dit nummer overkoepeld eigenlijk het hele album, alle elementen van elk zit er in.

Voor mij is dit de kroon van perfectie en tevens het beste nummer van Venetian Snares.

Sjoerd Brill, zondag 11 oktober.

4,0
Volgens mij hebben we er een VSnares fan bij op MuM.

avatar van vork666
3,5
Venetian Snares heeft het bij mij nooit gehaald bij die andere grootmeester van de razendsnelle muziek, wegens teveel oninteressant geklooi met samples en te weinig muzikaliteit (op Rossz Csillag na dan). Dit album komt echter (kwalitatief, niet stilistisch) zeer aardig in de buurt.
Jammer dat Venetian Snares vrijwel altijd dezelfde Amen-breaks gebruikt voor zijn drums, maar verder is dit album zeer geslaagd, behalve I Rent The Ocean, dat in de vorm van vrolijk gepingel een beetje uit de toon valt bij de zeer panische sfeer in de overige nummers. Hoogtepunt is Dollmaker, mijn god wat is dat lekker.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:17 uur

geplaatst: vandaag om 00:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.