bennerd
From the Dead End Blocks Where Life Means Nothing... Wat was ik 'ooit' gek van deze plaat. Ik zat helemaal in het tough guy hardcore-genre, waarin deze plaat heel goed past. Alles hier is tough guy volgens het boekje: een stoeremannenbrul, riffs die niet al te veel om het lijf hebben, veel gang shouts en vooral kei- en keiharde breakdowns. De twee songs die ik eerder noemde zijn daar de beste voorbeelden van.
In vergelijking met de voorgaande platen is dit wel dé Shattered Realm-cd, in mijn ogen. De band kende hier een gigantische line-upwisseling (met ook een andere zanger) en verbande muzikaal gezien al hun metalinvloeden. Gewoon hard grooven op de manier die Terror op One With the Underdogs ook deed.
Intussen ben ik deze plaat wel al lang en breed beugeluisterd, dus een lange houdbaarheidsdatum heeft het niet. Maar het is wel heel fijn om deze af en toe nog eens te horen.