Na drie onweerstaanbare albums en Bring It Back die op de rand hing maar toch genadeloos omkiepte naar de juiste kant, is Re-Arrange Us toch een beetje ai-ai. Het klinkt nog steeds overmatig vrolijk, maar tegelijk ingehoudener, volwassener en minder uitbundig. De blèrende Yamaha is grotendeels verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een veilig klinkende piano en strijkers, en ook Jason achter de drums lijkt het op halve kracht te doen. Misschien dat Mates of State zochten naar een wat meer uitgebalanceerd geluid of vooral wat meer kalmte, het is immers al vier albums lang uitbundige vrolijkheid en verliefdheid. Maar Re-Arrange Us is daardoor vooral een beetje saai geworden. Zeker niet slecht, maar de Mates zijn toch duidelijk beter in hun element als het er niet zo serieus aan toe gaat zoals op de leukste nummers van dit album, Help Help en Now. 3,5*