menu

Bettie Serveert - Palomine (1992)

mijn stem
3,92 (391)
391 stemmen

Nederland
Rock
Label: Brinkman

  1. Leg (6:11)
  2. Palomine (4:09)
  3. Kid's Allright (4:20)
  4. Brain-Tag (6:26)
  5. Tom Boy (4:21)
  6. Under the Surface (4:17)
  7. Balentine (4:11)
  8. This Thing Nowhere (3:18)
  9. Healthy Sick (2:23)
  10. Sundazed to the Core (7:05)
  11. Palomine (Small) (2:31)
  12. Smile * (3:41)
  13. Maggot * (2:39)
  14. Get the Bird * (3:22)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 49:12 (58:54)
zoeken in:
avatar van Mjuman
Ernie Ball schreef:
(quote)

Als Amsterdammer, nauwelijks noordelijk getint dus, wil ik me graag aansluiten bij EttaJamesBrown: Bettie Serveert en the Serenes, nog steeds het beste dat ons landje heeft geboden in mijn (totaal overbodige natuurlijk) mening.
Beide subtiel, soms stevig, gitaarwerk en mooie, soms melancholieke melodielijnen. Serenes wat meer wave, Bettie wat meer Neil Young.


Tja, woonachtig in het midden des lands, born in the north, raised in the south heb ik een wat andere blik: Mecano (A'dam), Nasmak (Eindhoven), Flue (Nijmegen) en Tapes (A'dam) doen qua wave een uiterst goede gooi en na die periode zou ik zeker Fatal Flowers en Urban Dance Squad niet vergeten, live uiterst sterke performance.

The Serenes is een goede band, maar niet de S-klasse van een UDS of Mecano. En Bettie prima - lees mijn eerdere commentaar. Maar qua live performance: UDS.

avatar van Ernie Ball
4,0
Bedankt voor de tips!
Mecano ken ik niet. Dat zal toch niet die van TuTuTu zijn hoop ik?
Fatal Flowers ook vaak live gezien. UDS ken ik van hun studio materiaal en Beograd Live, is live, wat mij betreft van een heel andere orde dan Serenes.

Maar.... om de moderator voor te zijn.... we wijken iets te ver af van het topic, vrees ik.....

avatar van Shelter
4,0
Ik kan deze band wel waarderen en Palomine is echt een pareltje.
Lekkere rock met een mooie stem van de zangeres.
Moet hem weer eens gaan luisteren om een goede score te kunnen geven, is alweer een tijdje geleden.

avatar van Sandokan-veld
4,0
Een klassieker binnen de rockmuziek van de jaren negentig (althans in Nederland), een periode die ik zo’n beetje beschouw als de baarmoeder van mijn muzieksmaak. Toch had ik deze nog niet beoordeeld. Goed, ik was dan ook pas elf tijdens de release. In latere jaren heb ik deze plaat wel eens gehoord, maar er nooit echt de tijd voor genomen. Gelukkig is er nu het internet, dat muzikale retrospectie een stuk makkelijker maakt.

Het is lastig de plaat te beluisteren zonder een bepaalde weemoed te voelen over de jaren negentig. Wie de productie van deze plaat hoort (zo sober opgenomen dat je tegenwoordig met twee laptops en een fatsoenlijk geïsoleerde garage hetzelfde niveau zou kunnen halen), realiseert zich dat Nederlandse popmuziek toch wel een stuk professioneler is geworden in de laatste dertig jaar. Als een jong rockbandje tegenwoordig de studio in mag, klinkt het eindresultaat meestal een stuk meer gelikt (maar ja, voordat je het weet zit je dan opgescheept met Kensington, of zoiets).

Tegelijkertijd is het, natuurlijk, ook die typische jaren negentig-esthetiek: gruizig a la Neil Young-- via Sonic Youth, Dinosaur Jr., en Sebadoh (van die laatste wordt hier ‘Healthy Sick’ gecoverd). Aan de ene kant ben je tegenwoordig bijna blij dat je weer eens een plaat op hebt staan waarop niet binnen tien minuten een gast met face tattoos begint te rappen. Aan de andere kant voelt deze aanpak, zeker met de kennis van nu, bijna puristisch aan: het maakt het geluidsbeeld ook wat eenvormig, waardoor de liedjes, zeker naarmate de plaat vordert, minder makkelijk beklijven.

Die liedjes, daar is op zich weinig mis mee. Het is prettig meeblèren met de zanglijnen van Carol van Dijk, die ieder nummer wel van een memorabel refrein weet te voorzien, en een prettig eigenwijs stemgeluid heeft. De hoofdrol wordt echter opgeëist door gitarist Peter Visser: de stevige riffs, snerpende solo’s, en emmers gruis die hij over de muziek uitstort, vormen de belangrijkste ingrediënten die de plaat op smaak brengen.

Buiten dat maakt het indruk hoe goed de band op elkaar is ingespeeld, en het materiaal beheerst. Dat is natuurlijk ook de weelde van een debuutplaat, waarop je het beste materiaal kan spelen dat je in je leven daarvoor hebt bedacht. Hoe dan ook, het gruizige vakmanschap van de vroege Bettie Serveert lijkt een beetje verdwenen uit de (Nederlandse) rockmuziek, en ondanks alle verworvenheden van de laatste decennia, kunnen veel jonge bands daar nog best iets van leren.

avatar van tristan da cunha
Ernie Ball schreef:
Samen met the Serenes het beste dat Nederland heeft voortgebracht wat mij betreft


Grappig. Laat ik nu dit ook vinden

Dit schreef ik in 2018 op Facebook
Ik ben door Geert Bloupot genomineerd mijn 10 mooiste plaatjes in 10 dagen te delen met jullie. Op dag 2. The Serenes - Barefoot and Pregnant uit 1990. The Serenes kwam uit het Friese Joure. Barefoot and Pregnant, hun debutplaat is een vergeten parel uit de Nederlandse popmuziek. Ik ga hier een gewaagde veronderstelling doen, dat realiseer ik me, maar misschien is dit wel de beste popplaat van eigen bodem (Bettie Serveert - Palomine (1992) zou ook kunnen) ooit gemaakt. En daarom wil ik jullie deze muziek niet onthouden. Soortgelijke internationale bands die ik goed vind zijn bijvoorbeeld: The Feelies en Galaxie 500. Die laatste is ook onterecht ondergesneeuwd in de muziekgeschiedenis. Ik nomineer Jurro Brouwers hetzelfde te doen!

avatar van aerobag
3,0
Ze hebben voor een debuut al een sterk uitgekristalliseerde en complete sound weten te creëren, met opvallend gelaagd gitaarspel. Op veel vlakken vind ik het echter vrij basic, vooral tekstueel, in de zang en hoe nummers voortvloeien. Hierbij moet ik wel de kanttekening maken dat ik geen fan ben van deze jaren 90 alternatieve rock sound waarbij het tempo van de nummers iets vertraagd wordt en, ondanks de opbouwende composities, een robuuste uitbarsting wat uitblijft. Ik lees hier wat vergelijking met Sonic Youth en soortgenoten, maar dit is voor mij toch wel de iets teveel uitgedunde versie. Het album is echter wel zeer consistent en Het potentieel van de band is goed hoorbaar op nummers als Brain-Tag en Sundazed To The Core

avatar van Lost
3,5
17 jaar zijn en Kids Allright op de radio = gouden tijden... de rest van de plaat is natuurlijk ook meer dan ok!

avatar van ZAP!
Goeie, tip Lost, had ik wel weer even zin in, zo blijkt. Echt heel mooi.
De stem en frasering van Bettie zitten dieper in het geheugen gegrift dan ik dacht. De songs ook.
Daar komt nog wel een halfje, misschien een hele, bij.

-edit- Toch niet. #8 en 9 zijn wat te inwisselbaar.

Maar lager dan **** ga ik ook weer niet, want met 'Sundazed...' en kleine 'Palomine' herpakt de band zich uitstekend.

avatar van artvark71
5,0
Volmondig: JA!!!

avatar van jorro
4,5
Tjonge, dat ik dit album al weer bijna 30 jaar in de kast heb staan. Zo'n album dat destijds terecht de hemel in geprezen werd. Wat was het toen verfrissend. Bettie Serveert heeft nog veel goede albums op haar naam staan, maar dit debuut heeft een soort van aura. Eigenlijk draai ik het te weinig, maar daardoor verveelt het nooit.
Tom Boy is mijn favoriet op dit album met Palomine in het kielzog, zonder de overige songs te kort te willen doen. Wat ook helpt is de fraaie produktie. Elke song klinkt als een klok. Heerlijk om weer eens te horen.
Ook internationaal gewaardeerd, want in de top 100 van Best Ever Albums over 1992.

avatar van Zoute Popcorn
4,0
Ik heb hier tot voor kort nooit van gehoord (shame on me) maar ik ben echt positief verrast! Heerlijke rauwe rock. Ik hoor lichte Pixies-invloeden maar ik vind het voornamelijk écht een eigen sound hebben. De zangeres is verre van zuiver, maar juist dat geeft het zoveel charme.


avatar van Mjuman


Die (nieuwe) re-release op vinyl wordt een verplicht nummertje, net als de aanwezigheid in sept/okt; zal wel een 50+ festijn worden - eenieder onder de 35 mag alleen naar binnen indien vergezeld door een OLW'er

avatar van deric raven
4,0
Mjuman schreef:
(quote)


Die (nieuwe) re-release op vinyl wordt een verplicht nummertje, net als de aanwezigheid in sept/okt; zal wel een 50+ festijn worden - eenieder a onder de 35 mag alleen naar binnen indien vergezeld door een OLW'er)


Ja klopt, ze hebben bewust gewacht tot ik vorige maand 50 ben geworden

avatar van Mjuman
If my memory serves me well: ooit was er de Marlboro flashback tour, eind vorige eeuw (dacht ik):
Kane deed U2 (niet gezien), Darryl-Ann deed The Byrds (prima) en Bettie Serveert deed Velvet Underground: was erg goed

Alsnog gefelicitaart - 50 is het nieuwe 40

avatar van Rudi S
4,5
Mjuman schreef:
If my memory serves me well: ooit was er de Marlboro flashback tour, eind vorige eeuw (dacht ik):

en Bettie Serveert deed Velvet Underground: was erg goed



Zeker goed. Bettie Serveert - Plays Venus in Furs and Other Velvet Underground Songs (1998) - MusicMeter.nl

avatar van Lura
4,0

Gast
geplaatst: vandaag om 09:01 uur

geplaatst: vandaag om 09:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.