Het duurde vier jaar voordat The Dynamics nieuw materiaal uitbrachten. Dit zou, zo bleek, hun tweede en laatste album zijn. Hierna viel het doek voor The Dynamics, of nou ja, bijna dan. In 1977 werd hen nog één single gegund, en dat zou uiteindelijk de laatste professionele opname van de groep zijn. In tegenstelling tot hun debuut, werd dit album niet opgenomen in Memphis, maar in de plaats waar ze van origine vandaan komen: Detroit. Meteen tijdens het eerste nummer wordt duidelijk dat de heren ditmaal een andere vertakking van de soul hebben gekozen: sweet (mellow) soul, met hier en daar een vleugje minimalistische funk. Het speelse karakter dat First landing kenmerkte, is nu verruild voor een meer coherente sfeer. Alleen op het einde komen nog twee nummers die tot op zekere hoogte klinken als hun oude, vrolijke sound zoals te horen op First landing (Funky key en Shucks, I love you).
Verder zijn ook de bescheiden soulvolle funk nummers She’s for real (bless you) en You’ll never find a man like me bijgebleven; deze nummers hebben ook de leukste teksten, die bij vlagen ook nog wel iets grappigs over zich hebben. Lekkere vrolijke liedjes met die blazers zo! Dat zijn dan ook gelijk m’n twee favorieten. Hoewel het geen slecht album is, ben ik helaas de mening toebedeeld dat deze stijl soul niet echt bij de heren past. Er zijn betere groepen in het zingen van deze harmonieën. Daarnaast spreken de nummers me ook wat minder aan; het kabbelt aan je voorbij, zonder dat je het idee krijgt dat je naar top-materiaal luistert. Dat terwijl er over ieder nummer van het vorige (debuut) album wel iets positiefs te noemen was. Grappig trouwens dat schrijfsels op het internet overwegend positiever zijn over dit album, dan diens voorganger (deze wordt op sommige sites zelfs 'n klassieker genoemd).
Zoals gezegd: niet slecht, maar niet zo geslaagd als hun debuut, naar mijn mening. What a shame…