Tweede album van deze talentvolle band. Volgens hun website is deze progressieve death metal formatie vorige maand opgeheven. Het rommelde al wat in de line-up. Toch wel erg progressief als je een death metal-cd compleet in het wit gaat uitbrengen, inclusief het cd-bakje. Het artwork is mooi in het grijs/ bruin/ zwart. Farmakon was geen band van hel, verdoemis, dood & duivel. Eigenlijk gaan die teksten altijd over het zielsleven van een persoon.
Robin valt al niet meer onder Earache. Het geluid is doffer dan dat van A Warm Glimpse. De band speelt ook aanzienlijk sneller. We moeten er even op wachten maar vanaf het vierde nummer komt de nodige jazz weer langs, en dat maakt hun muziek nou juist zo leuk. Die metal die ze spelen is goed, maar het gaat me vooral om de jazz- en funkpartijen. In het vijfde nummer wordt de solo verzorgd door een trombone, zouden meer bands moeten doen. Die gitaarsolo's ook altijd. Prachtig stukje jazz-death metal. Het laatste nummer is het mooiste; lang, ingetogen en instrumentaal, met op het eind een pruttelend koffiezetapparaat.