menu

Juana Molina - Un Día (2008)

mijn stem
3,92 (50)
50 stemmen

Argentinië
Folk / Electronic
Label: Domino

  1. Un Día (5:35)
  2. Vive Solo (5:58)
  3. Lo Dejamos (7:31)
  4. Los Hongos de Marosa (7:27)
  5. ¿Quién? (Suite) (7:22)
  6. El Vestido (4:31)
  7. No Llama (5:20)
  8. Dar (Qué Difícil) (6:41)
totale tijdsduur: 50:25
zoeken in:
avatar van sluiswachter
4,5
Ik ben deze cd op het spoor gekomen door een recensie op kindamuzik waarin hij afgekraakt werd door een recensent die zelf toegaf geen verstand te hebben van dit soort muziek. Nieuwsgierig geworden heb ik een andere engelstalige recensie opgezocht waar ik ook niet veel wijzer van werd (blijkbaar hebben de heren recensenten er maar moeite mee) en ben ik gaan luisteren op myspace, en toen was ik meteen verkocht. Fantastisch om te horen hoe molina met samplers in de weer is en al doende een warm(bloedig)e latijnsamerikaanse twist meegeeft aan haar hypnotiserende repetitieve muziek. Terwijl ik dit schrijf ligt de meteen bestelde cd voor de eerste keer in de cdspeler en het is een genot om een heel album vol met deze bijzondere muziek te horen. Wat wordt er toch veel goede muziek in de wereld gemaakt die als je niet oplet veelal onopgemerkt blijft. Juana Molina heeft er desondanks wel een fan bij.

4,0
Ik ben blij dat ik hier op dit moment niet meer de eerste ben, om hier wat neer te zetten. Dat wil zeggen, ik heb gewoon even geqwacht, tot er iemand was die het een beetje kon verwoorden.
Het klopt, recensenten hebben het er moeilijk mee en begrijpelijk. Zelf wist ik dus ook niet wat ik neer moest zetten.
Een modern elektronische folk plaat, met veel stem- en instrumentsamples. Door het traditionele karakter, krijgt het geheel een heel eigen gezicht.Meng Animal Collective met wereldse (spaanse) invloeden en vrouwelijke vocalen en je komt nog steeds niet in de buurt waarschijnlijk.

Meer kan ik er dus ook moeilijk over zeggen, maar het werkt wel aanstekelijk. 4* met zeker kans op verhoging.
Plaatje wat wel wat aandacht verdient, al is het zeker geen makkelijke. Het heeft een toegangkelijke swing, maar er gebeuren erg aparte dingen (mede door het sample-werk), wat het weer erg vreemd en druk maakt.

avatar van sluiswachter
4,5
Hm, ik vind dat je het minstens net zo goed kan verwoorden als ik hoor! Ik ben intussen een aantal luisterbeurten verder en wat mij telkens opvalt is die swing die jij ook al noemt. Die valt vooral op als ik een volgende cd draai, die klinkt steevast heel stram en hoekig in vergelijking. Verder kan ook ik de cd nog steeds moeilijk plaatsen, ik kan het proberen met 'bossa nova, samlepop voor gevorderden, een flinke scheut minimalisme en soepele argentijnse ritmes in een blender' en dan kom ik er geloof ik ook niet helemaal. Wat belangrijk is om te vermelden is dat het vooral uitstekende muziek is die ook vernieuwend is. Ik sluit niet uit dat ik hier in de toekomst de volle vijf sterren aan ga geven. Overigens revancheert kindamuzik zich voor de miskleun in de recensie van deze plaat met een leuk interview .

avatar van sluiswachter
4,5
De plaat blijft groeien bij mij, maar die vijf sterren zitten er toch niet helemaal in, daarvoor zitten er tegen het eind van de plaat toch wat zwakke broeders tussen. Daarvoor hoor ik natuurlijk genoeg om van te genieten. Dat eerste nummer dat me gelijk bij mijn lurven pakt en me met vaart het muzikale universum van molina binnensleurt, daarna wordt het tempo wat rustiger en hoor ik een aantal goed uitgewerkte bezwerende nummers, daarna komt dus helaas toch een moment dat de verveling wat begint toe te slaan omdat ze wat in herhaling valt, maar het slotnummer maakt toch alles weer goed met een enerverende swing (hoor ik daar nou jaren20 invloeden in?). Nou ja, ik vind het jammer dat niet meer mensen dit oppikken, deze originele artieste verdient wel wat meer aandacht.

avatar van Paalhaas
4,5
Ik heb er even voor nodig gehad om het te beseffen, maar wat een geniale plaat is dit!

avatar van Koenr
5,0
Had ik toch gelijk hè.

Zit bij mij ook al een tijdje dicht tegen de 4,5 aan, geweldige plaat.

avatar van Ataloona
5,0
Juana Molina weet mij met dit album op een indrukwekkende manier te verrassen. Vanaf de eerste secondes van Un Día tot aan de laatste secondes van (Qué Difícil) weet Molina mij onder te dompelen in swingende hallucinante electronica en ronduit bedwelmende sfeermakende settings. De samples zijn van optimale klasse en de combinatie van swingende oud-Hollywoodachtige muziek, catchy pop, bedachtzame doch magistrale samples en soepele, speelse, minimalistische folk werkt zo hypnotiserend dat ik helemaal op ga in dit album. Magnifiek! 5/5

avatar van hoi123
4,5
Ik heb geen idee of het volgende bij jullie enigszins herkenbaar is, maar bij Un Día neem ik een merkwaardig fenomeen op in mijn omgeving.

Bij een aantal vrienden en familieleden heb ik nu een bepaalde status ontvangen waarbij de nummers die ik opzet niet altijd gewaardeerd, maar wel gedoogd worden. Ik doe zo veel mogelijk mijn best om deze klasse te mogen behouden en daarom kies ik meestal uiteraard de minder drukke, warme en redelijk vrolijke popliedjes uit. Met nummers zoals Quien (Suite) en Vive Solo, waar deze 50(!!)-jarige mevrouw met behulp van een sampler prachtige, kleurrijke composities uitspant die heerlijk in het gehoor liggen - dacht ik - gokte ik dan ook wel bij iedere laten-luisterbeurt dat het wel zou bevallen. Maar nee.

Familieleden keken me verschrikt aan en vrienden begonnen gewoon te lachen bij het horen van de nummers van deze dame, iets wat ik toch niet echt verwacht had. Hoe ik dit nou goed kan vinden, alles wordt de hele tijd herhaald (volgens hen ook 2 minuten later, wanneer in mijn oren het nummer een totale wenteling heeft genomen), die vrouw lijkt wel alsof ze een peuter staat toe te zingen (de klik-en klakgeluidjes die Molina maakt zijn voor mij één van de grootste sfeermakers van het hele album) en die melodiëen zijn blijkbaar ook nog eens ronduit lelijk (als ik harmonieuze muziek zou moeten opnoemen, zou dit toch wel één van mijn eerste keuzes zijn). Blijkbaar heb ik de afgelopen jaren precies naar de geschikte (of juist niet) muziek geluisterd om bij iedere beluistering weer met een warm gevoel achterover te kunnen leunen en te genieten van de volledig unieke sfeer die voortgebracht worden met vaak alleen een stem, een gitaar en een sampler.

Nu heb ik mij niet bepaald verdiept in moderne Argentijnse muziek, maar toch ben ik ervan overtuigd dat er maar weinig artiesten zijn met zo'n fantastisch gevoel voor het creëren van liedjes die zo soepel via je oren je lichaam binnenglijden en je fantasie op hol doen slaan, met zo'n apart scala aan instrumenten. En dan ook nog met genoeg variatie. Neem nou als voorbeeld No Llama, dat begint met een zoet Hollywoodmelodietje, dat binnen een halve minuut uitmondt in hypnotiserende tonen uit de mond van Molina (ik stel me haar overigens totaal niet als een blonde mevrouw van 50 voor, maar dat terzijde), dat dan op zijn beurt weer in een wat onheilspellende gitaarpartij overgaat, dat dan weer met zang wordt uitgebreid en eindigt in een kolkende massa van heerlijk gefluit, getokkel, gezang en gepiep.

En zo heeft ieder nummer weer zijn eigen stempel: van een feestelijke, Latino-achtige vibe in opener en titelnummer Un Día tot een nachtclubberig gevoeltje bij afsluiter Dar (Que Difficil), herhaling is nu precies het woord dat het minst geschikt is voor dit album. Nu wil dat niet zeggen dat ieder nummer een meesterwerkje is, slechts dat bijna ieder nummer dat is. Want ondanks het feit dat qua originaliteit Lo Dejamos misschien nog wel het hoogste prijkt van het hele album, wordt Molina's gekir hier voor een groot deel slechts door een minimale, niet bijster spannende beat ondersteund en breekt dat zo een beetje de hypnose die de rest van de nummers wel veroorzaken. Naast dat skipnummer is Un Día echter een fantastisch album, dat als je een beetje tegen het experiment kan, heerlijk wegluistert en voor een wagonlading sfeer in een doorsnee woensdagmiddag zorgt. Grote aanrader.

avatar van niels94
4,0
De voornaamste ingrediënten van dit album: subtiele electronica, af en toe een rustig akoestisch gitaartje en de warme stem van mevrouw Molina zelf, al dan niet geloopt tot in het oneindige, want de prominente vocalen worden ingezet als instrument en nauwelijks om teksten mee over te brengen (die ik toch niet zou verstaan, trouwens, want Molina is Argentijns). Ik kan mij voorstellen dat een Julia Holter hier inspiratie uit heeft geput, maar ik ken verder niets dat hier op lijkt.

Het knappe is dat de sound uit duizenden herkenbaar is, en toch zet elk nummer een andere sfeer neer. Zo komt ‘Quien?’ uit elfjessprookjesland, is ‘Un Dia’ net niet vermoeiend druk en neurotisch (maar wel een van de prijsnummers), is ‘Vive Solo’ juist kalm en rustgevend, wordt ‘No Llama’, na een kalm folkgitaarintro, regelrecht trippy en is het mysterieuze ‘Lo Dejamos’ behoorlijk dreigend.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:59 uur

geplaatst: vandaag om 02:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.