Waar Ricky Martin er nogal lang over deed om uit de kast te komen daar doet Levi Kreis er niet moeilijk over en daarmee wordt hij snel in het hokje gay-artiesten gestopt en dat pakt vaak niet zo best uit. Het is geen genre op zich dus waarom dat hokje bedenken?
Aan de andere kant zie ik veel van dit soort artiesten er ook wel een beetje mee koketeren. Kijk maar eens wie er matchen met Kreis op Last.fm en je ziet een veelvoud aan gespierde en vooral blote torso's voorbijkomen. Het zal nodig zijn, want in het toch wel puriteinse Amerika verspeel je wel de kans om echt heel groots te worden op deze manier en nu kun je misschien nog scoren in de gay-scene (voor zover die Lady Gaga, Kylie en Madonna even links willen laten liggen uiteraard).
Gelukkig gaat het niet voor alle gay-artiesten op. Er zijn er genoeg die goed scoren.
Laat ik maar naar het album gaan. The Gospel According to Levi begint met een frivool, vrolijk popnummer genaamd The Reckoning. Leuk, maar niet opzienbarend en hoe verrassend is dan ineens de stijlwisseling op het tweede nummer Say It Out Loud en dan opeens weer een Bruce Springsteen-achtig nummer dat in het nummer zelf omslaat naar tiener poprock. Makkelijk, maar ook wel een beetje simpel, zeker ook door het semi-dansbare geluid dat hij het nummer mee wil geven. Ik ben ook niet zo heel erg te spreken over zijn stemgeluid: niet erg krachtig en er zit wat snerpends in wat ik niet mooi vind. En opeens weet ik aan wie het me een beetje doet denken: Georgie Davies (dat lang vergeten soundmixshow sterretje dat op Stevie Wonder leek, maar mmm, daar lijkt Kreis dan weer niet op).
En zo schommelt het album een beetje heen en weer. De soul op In the Name of God is op momenten best lekker, de liedjes zijn behoorlijk van amerikaanse snit, maar ik mis gewoon iets. Ik heb ook de indruk dat Kreis niet zo goed weet welke stijl hem nu echt goed past. Te veel overdreven show om zwakheden te verbergen (Futurelove, te veel gevalletjes net niet. Het is geen rock, het is geen soul, het is pop met een vreemd ruikend sausje op elk nummer dat onze aandacht wat moet afleiden.
Nee, ik snap wel waarom dit soort artiesten niet zo groots worden als bijvoorbeeld een Rufus Wainwright. Talent is het toverwoord. Waar Wainwright een enorm talent heeft, daar kan Kreis leuke muziekjes schrijven zoals zovelen dat kunnen. Leuk als je 15 bent en je niet zo erg in muziek verdiept, maar verder doet het een veelvraat als ikzelf vrij weinig. Lauwe soep... ober mag ik wat pittigers?