Het mag misschien typisch klinken maar het land van oorsprong is het dat helemaal niet: Portugal. Samen met de band waar uit Cid afkomstig was Quarteto 1111 zo'n beetje het enige van progressieve / symfonische betekenis uit dat land wat denk ik wel eens te maken kan hebben met het feit dat tot aan 1974 het land nog een militaire dictatuur kende.
Maar Eloy heb ik eigenlijk nooit in de album terug gehoord, wel ontzettend veel Moody Blues. Dat is nog eens te meer duidelijker te horen op de bonustrack op de cd-editie uit 1994 (die ik overigens 2 keer heb: 1 x in normale cd-doos en 1 x als luxe uitgave in een LP hoes op ware grootte, ziet er fantastisch uit) genaamd Vida (Sons Do Quotidano).. Dat was een EP van Cid uit 1977 waarbij de track over 2 plaatkanten was verdeeld.
Leuk weetje: toen Cid het album afleverde bij de platenmaatschappij waren de heren niet zo bijster onder de indruk zeker toen ze hoorden dat er een klaphoes en 6 pagina tellend boekwerkje bij moest komen. Cid gaf vervolgens figuurlijk het album kado (hij hoefde er niet voor betaald te worden) zodat ze het geld konden gebruiken voor het uitbrengen. Resultaat: niemand bekommerde zich bij de maatschappij om het album omdat het 'kadootje' was en zodoende verkocht het dus ook nauwelijks.
Overigens, toen ik dit album nog maar net kende, zo rond 1994 toen de cd uitkwam, keek ik eens een keer naar het Eurovisie Songfestival en hoorde daar vervolgens een wel heel bekende naam als componist voorbij komen bij de Portugese inzending: Jose Cid.. inderdaad dezelfde man. De man blijkt een succesvolle carriere als popmuziek artiest en schrijver te hebben:
http://en.wikipedia.org/wiki/José_Cid