Wie van intieme, akoestische, prachtig gezongen sketches, van op zichzelf staande pareltjes houd...is m.i bij Ane Brun aan het goede adres. Vond ik Changing of the Seasons al een zeer prima album. Deze "naakte" versies daarvan komen puur en onversneden je speakers uit en je oren binnen gedruppeld.
Elk nummer behoud zijn sfeer en word niet inwisselbaar. Ik vind ze zelfs nog sterker worden in zeggingskracht. Minder is in dit geval meer. Ane heeft een hele sterke flexibele stem. Een eigen wijze van akoestisch gitaar spelen. (Dat werd live nog eens extra duidelijk)
Ane kan meten met een charisma van een Tori, wedijveren met de sferische songs van een Kate en de intimiteit oproepen zoals bij een Joni in de begin jaren. Deze grande skandinavische dame, zal nog wel meer van zich laten horen denk ik zo.
Miss moaning en My baby's arms zijn mooie extra's, die voor degene die het andere album kennen, idd. niet direct in het gehele plaatje passen, maar daardoor niet minder mooi.
Ane weet me te boeien en neemt me mee naar de sketches die ze maakt met haar muziek.