Ik ontdekte de muziek van Tony Carey nadat afgelopen voorjaar bekend werd dat hij op het Sweden Rock Festival zou spelen. Aangezien ik daar naartoe zou gaan ga je je wat meer in de optredende bands en artiesten verdiepen. Dus zo ook Tony Carey. Ik wist dat de beste man ooit de toetsenist van het legendarische Rainbow was. Dus mijn eerste gedachte was dan ook; ojee, dat wordt zo'n veredeld coverband optreden met alleen maar Rainbow spul. Niet dat ik dat slechte muziek vind maar ik hoef dat niet zo nodig te horen van een band die slechts uit 1 ex lid bestaat. En al helemaal niet als dat ene ex lid, zo bleek na enig speurwerk, ook zeer acceptabele solo albums heeft uitgebracht! Dit album bevat waarschijnlijk z'n bekendste nummer, namelijk Fine fine day. Dit nummer werd in Amerika zelfs een bescheiden hit. Op een soort Springsteen-achtige manier verhaald hij in dat nummer over een aantal personages. Erg geslaagd! Ook het nummer erna, A lonely life, is de moeite waard. En zo gaat het eigenlijk het hele album door. Enig minpuntje is dat er iets teveel ingetogen nummers op staan. Iets waar bijna al zijn albums onder gebukt gaan. Maar aan de andere kant; die nummers zijn wel allemaal prima! Alleen komt het de balans van de albums niet echt ten goede op de één of andere manier. Maar de man heeft iets dat me erg aanspreekt. Zijn stem is prettig. zijn manier van schrijven is goed en hij heeft een goed oor voor pakkende melodieën. Mooie ontdekking derhalve. En met dat optreden op SRF kwam het ook helemaal goed trouwens! Veel solo materiaal en maar 2 Rainbow nummers; Tarot woman en Run with the wolf. Wel super goed uitgevoerd overigens!