John Zorn is een klinkende naam binnen de annalen van de jazz-geschiedenis, maar waar de man eigenlijk voor staat, dat weet slechts een selecte groep mensen. Wie verwacht immers van deze eerste schakel uit de lange
‘Filmworks’-reeks een schreeuwerig album met de rockattitude van pakweg
‘X-Legged Sally’, funky arrangementen in ware seventies-stijl, John Williams-achtige soundscapes en andere avant-gardistische gek-doenerij? Juist, de mensen die weten waar Zorn zich zoal mee bezighoudt zullen zich wellicht niet verbazen, maar voor mij laat
‘Filmworks I’ de toch wel heel frivole kant zien van iemand die stilaan een veteraan in de jazz-wereld aan het worden is.
‘Filmworks I’ is een mengelmoes van soundtracks die Zorn tussen 1986 en 1990 componeerde. Het eerste deel van de cd leunt dicht aan bij punk-rock, maar dat schijnt overeen te stemmen met het karakter van de film in kwestie –
‘White and Lazy’ getiteld.
Vervolgens horen we een reeks nummers voor
‘The Golden Boat’, die in amper één opnamesessie tot stand zijn gekomen. Zorn verknipte het geluidsmateriaal en herwerkte het tot een chaotisch geheel van “flarden”-muziek. Het eclecticisme viert hoogtij, maar zelfrelativering en humor lopen als rode draad doorheen de stukken.
Meest coherent zijn de arrangementen voor
‘She Must Be Seeing Things’, die als een doorlopende stroom aanvoelen. De precieze reden daarvoor is niet geheel duidelijk, maar Zorn laat meer tot stand komen en geeft verschillende ideeën een kans, zonder hen (meteen) te verdrinken in oorverdovend kabaal.
Als één muzikant echter bewijst dat ogenschijnlijk willekeurig 'lawaai' ook ontzettend mooi kan zijn, dan is het wel John Zorn. Het plezier dat uit
‘Filmworks I’ te puren valt is niet zozeer esthetisch, maar inherent aan de hoeveelheid energie en de intensiteit van de musicerende kliek. Ik ben oprecht benieuw naar de volgende 25 delen die op me liggen te wachten…