Kamchatka is toch een lievelingetje van mij.
De combi van blues, stoner, grooverock, boogie en zelfs stonerrock weet mij echt te raken.
Invloeden uit je jaren zeventige te over, van Humble Pie, Jimi Hendrix tot Monster Magnet en Stevie Ray Vaughan.
De leadgitaar van Andersson weet lekker te scheuren, en er wordt zelfs een beetje geexperimenteert met meer progrock-achtige songstructuren. En op zo een nummer als Terminus klinkt de band toch wel als een rauwe versie van Faith no More (of ben ik nou echt gek?)
Pogonophonics is een prog-groove-rocker met een riff een wah-wah-solo om je vingers bij af te likken. Dit is ook weer typsich zo'n nummer waar oude Gov't Mule en Stevie Ray Vaughan-invloeden doorheen sijpelen.
Terecht, dat deze band hoog in lijstjes terecht komt.