Voor Vetiver heb ik wel een zwak die op een hoogtepunt kwam toen ze optraden voor een bijna lege Rotown een paar jaar terug.
Ik had het er toch best moeilijk mee dat zo'n heerlijk bandje zo weinig aandacht kreeg: ik vond het gewoon genant om daar bij te moeten zijn maar tegelijkertijd genoot ik met volle teugen.
Het cover album Thing of the Past was niet slecht maar er sprongen nu ook niet direct enorme liefdesvonken over (wat bij de eerste 2 albums wel het geval was).
Mijn hoop was dus gevestigd op de 'echte nieuwe derde' genaamd Tigh Knit.
Kabbel, kabbel en vooral een fijne rustige sfeer tegelijkertijd soms toch ook wat saai.
Ja maar?! Dat is toch altijd wel het geval geweest bij Vetiver? In zekere zin wel natuurlijk maar op de eerste 2 albums ervoer ik regelmatig heel kleine stekeligheden die het interessant maakten en er stonden nummers tussen die me behoorlijk wisten te raken (ik denk hierbij aan nummers als Luna Sea van het debuut of Idle Ties van het tweede album). Op dit album mis ik dat een beetje waardoor het gekabbel net iets te veel gekabbel blijft. De vijver blijft wel heel erg rimpelloos.
Okee,
More Of This is wat meer uptempo en doet in de verte een beetje aan Belle & Sebastian denken; de meerderheid van de nummers zijn uiterst relaxed.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat Vetiver met twee albums genoeg is voor mij.
Hoe dan ook is mijn zwak voor de band nog steeds aanwezig en koop ik braaf mijn vierde Vetiver album en geniet ik er even braaf van zoals de muziek zelf ook braaf te noemen valt.
En ach, zo op z'n tijd is er niks mis met dit soort rustige folksongs (met country-invloeden). Want eerlijk is eerlijk: ondanks alles is het verder een degelijk album geworden alleen slaat mijn hart er niet meer van op hol. De onstuimige liefde is verworden tot een degelijk huwelijk