Een kille vrijdagavond eind maart 2009 zal voor altijd in mijn herinnering blijven, want gedurende die avond was ik getuige van een hartverwarmend live optreden van Jenny Lane in The SugarFactory in Amsterdam. Ik was dermate geboeid geraakt door Jenny’s optreden met haar voortreffelijke begeleidingsband dat ik nog diezelfde nacht een bericht plaatste op de website van De Wereld Draait Door om Jenny te promoten voor een optreden. Of mijn bericht goed bewaard is gebleven bij de redactie van DWDD en Jenny’s optreden bij Matthijs van Nieuwkerk op 21 september daar iets mee te maken heeft, durf ik niet te pretenderen, maar ik vond het geweldig dat een breed publiek met dit geweldige vaderlandse zangtalent kon kennismaken.
De release van het album Monsters heeft langer geduurd dan ik eind maart vermoedde, maar het lange wachten is absoluut de moeite waard geweest. In elf afwisselende nummers op het snijvlak van r&b en pop, deels uptempo en voor een deel ballads levert Jenny Lane met haar debuutalbum een muzikale topprestatie die mijns inziens de basis gaat leggen voor een glanzende in het verschiet liggende carrière. Jenny kreeg, mede door haar optreden in DWDD, veel publiciteit in de media en op internet. Er waren sommige recensenten die Jenny’s stem gingen vergelijken met andere zangeressen. Ik heb zelf als recensent in het verleden ook wel eens een vergelijking getrokken, op zich is daar niets verkeerd aan. Het is echter naar mijn mening niet terecht om de stem van Jenny Lane te gaan vergelijken en zodoende in een hokje te stoppen, want Jenny heeft een uniek stemgeluid dat de luisteraar weet te boeien en te ontroeren. En daar draait alles om: muziek is immers emotie en Jenny is er op Monsters perfect in geslaagd haar persoonlijke emotie over te brengen op de luisteraar.
Say Say Say, het eerste nummer op het album, is een uitstekende keuze als debuutsingle. Fear is een lekker r&b-nummer waar de tracks van Whitney Houston’s nieuwste release maar schril bij afsteken (sorry Whitney). Het album vervolgt met You Start A Fire, een heel mooie r&b ballad, en dan is het weer lekker swingen op het ritmische Something Beautiful (wellicht de volgende single?). Cannizaro Park is één van de songs die na Jenny’s concert sterk bij mij bleef hangen, alleen al vanwege het feit dat het zo’n mooie compositie is met een uitstekende tekst. You is een heel leuk en grappig liedje op reggae-ritme met accordeon ondersteuning en uitstekende backing vocals en vooral in dit nummer kan je horen hoe loepzuiver Jenny’s stem is. Aan afwisseling geen gebrek op Monsters, want Waiting is een aanstekelijke r&b knaller, waarbij de dansvloer tijdens liveconcerten in no time zal zijn gevuld (en weer dat orgeltje, geweldig!). Moon Falling is een ritmisch midtempo nummer dat mij zeer aanspreekt, wellicht omdat het niet zou misstaan op een album van Donald Fagan (één van mijn muzikale favorieten). City Rain boeit al gelijk vanwege de gitaarintro en getuigt voorts van Jenny’s veelzijdigheid: ook in dit wat meer orkestrale nummer komt zij heel overtuigend over. Whooping Daisy bewijst dat Jenny ook een rocksong goed aankan; een song met onverwachte variaties in klankpassages en dan ben je na voornoemde tien uiterst boeiende gevarieerde songs beland bij de afsluiter Johnny, waarbij de luisteraar gelijk weer op het puntje van de stoel zal gaan zitten vanwege de knappe opbouw en muzikale overgangen.
Het zal de lezer niet verbazen dat Muziekwereld tot een hoog waarderingscijfer komt voor het debuutalbum van Jenny Lane. Niet de allerhoogste score, want ik ben ervan overtuigd dat Jenny Lane met dit debuut nog niet het ultieme artistieke hoogtepunt heeft bereikt dat zij absoluut in zich heeft. Dat ligt zonder twijfel nog voor ons in het verschiet. En dan zal deze 9 in een 10 veranderen.
Op haar website staat over Jenny Lane te lezen dat haar muziek opzwepend, warm, melancholiek maar ook krachtig is, rauw, ongepolijst en kleurig. Deze beschrijving dekt volledig de muzikale lading van Monsters en ik kan mij geen mooier slot van deze recensie voorstellen dan dit citaat.
Gepubliceerd op mijn muzieksite Muziekwereld: 11 oktober 2009
Deeplink:
http://www.muziekwereld.com/rec-jenny_lane_monsters.htm