Een beetje Portishead, een beetje Hooverphonic, dat was mijn eerste gedachte bij het luisteren naar dit album. En met mij denken vele anderen dat, want het zijn namen die nogal eens opduiken in besprekingen van dit album.
Het is ietwat te 'licht' om de vergelijking met Portishead te doorstaan daar ik die zelf namelijk veel rokeriger en donkerder vind klinken, maar Hooverphonic is zo'n slechte vergelijking niet denk ik.
Singer/songwriter Roel Kleintjens is de drijvende kracht achter dit gezelschap maar het is natuurlijk wel de stem van Merel Wijnberg die toch een groot stempel drukt op deze cd. En die stem is zeer aangenaam om naar te luisteren kan ik u wel vertellen, want geserveerd op een bedje van piano, drums, akoestische gitaar, contrabas en trombone ontstaat er een lieflijk, dromerige sfeer waar de romantiek van afspat. Ik hoor het menigeen al denken: dit is dus weer die bekende muzak, geschikt voor het wijntje inclusief brandende kaarsjes en tikkende regen tegen de ruiten.
Laat ik daar maar niet omheen gaan draaien want het antwoord is gewoon ja. Maar ik wil daar wel gelijk aan toevoegen dat dit niet de reden mag zijn om de oren dan maar af te wenden van dit product uit eigen land.
Er wordt goed gemusiceerd, het is eens geen typerend Excelsior gitaarbandje en het is een zeer fijne cd die best gehoord mag worden en waar Nederland trots op mag zijn. Goed, het is misschien weinig origineel maar zijn al die zg. hippe bandjes uit de UK of VS dat dan wel??