menu

Charlie Mingus - East Coasting (1957)

mijn stem
3,68 (28)
28 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Bethlehem Archives

  1. Memories of You (4:23)
  2. East Coasting (5:10)
  3. West Coast Ghost (11:00)
  4. Celia (7:50)
  5. Conversation (5:25)
  6. Fifty-First Street Blues (5:45)
  7. East Coasting [Alternate Take] * (5:30)
  8. Memories of You [Alternate Take] * (4:40)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 39:33 (49:43)
zoeken in:
avatar van Zachary Glass
5,0
Hier moet ik op zoek naar gaan - Bill Evans speelt hierop mee. En die Evans, die kerel kan een stukje piano spelen

Deze klinkt trouwens nog een stuk sfeervoller dan "Mingus Ah Um" (eigenlijk de enige Mingus-plaat die ik goed ken), die plaat swingt meer dan ze eigenlijk sfeervol (of in blabla-termen: "braaf" ) is.

avatar van aERodynamIC
4,0
Ah Zachary, bedankt ! Ook ik ga hier maar eens naar op zoek, want ik beschouw Mingus toch wel als een van mijn favorieten momenteel (en ik ken inmiddels meer albums buiten Mingus Ah Um, dus ik weet nu ook wel een beetje waar ik het over heb).
Heerlijk, een cd op het verlanglijstje.

avatar van Zachary Glass
5,0
Zachary Glass schreef:
Deze klinkt trouwens nog een stuk sfeervoller dan "Mingus Ah Um"


Na een vergelijkende consumententest blijkt dit inderdaad het geval te wezen

Eigenlijk zegt zo'n titel als Memories Of You reeds voldoende ... stel je voor dat je het vergeelde, licht getaande fotoboek van je grootouders kon beluisteren ... zou het waarschijnlijk in de buurt komen van dit ... mooie, ronde melancholie

East Coasting leent zich voor bescheiden ballroomdansen met de vingers en aangehechte handen. Let vooral op de toefjes piano van Evans. Hinkel - stap - spring

En dat is de rode draad doorheen deze langspeler: dat hinkel - stap - spring gemusiceer. Er wordt niets geforceerd. Zoals de bal rolt op het voetbalveld en achtjarigen er een mooi spelletje op de mat mee toveren ... zo wordt er gespeeld op deze langspeler

ElMeroMero
Zachary Glass schreef:

En dat is de rode draad doorheen deze langspeler: dat hinkel - stap - spring gemusiceer.


Ik krijg nu een beeld van lange kerels in korte broekjes die met een lange aanloop in een zandbak belanden terwijl ze in de lucht nog even snel een riedeltje spelen op één of ander instrument.

Muziek met athletisch vermogen, da's nog eens iets nieuws. Ik zal 'm eens opzoeken en 'm eens onderwerpen aan een sportief avondje luisteren.

avatar van Zachary Glass
5,0
ElMeroMero schreef:
Ik krijg nu een beeld van lange kerels in korte broekjes die met een lange aanloop in een zandbak belanden terwijl ze in de lucht nog even snel een riedeltje spelen op één of ander instrument.


Speel dat beeld traag af ... net zoals het ritme van deze plaat

avatar van aERodynamIC
4,0
Mingus Mingus Mingus..... het blijft lekker lekker lekker.

De laatste tijd ligt jazz een beetje op z'n gat bij mij. Na een tijd het ene na het andere ontdekt te hebben is het de laatste tijd gedaan met ontdekken en grijp ik eigenlijk alleen maar naar wat ik al bezit en dat is zo veel en zo mooi dat ik daar voorlopig nog lang mee vooruit kan.
Hierdoor is dit album ook naar de achtergrond verdwenen en nooit op het eerder genoemde verlanglijstje verschenen.
Hoe leuk deze site kan zijn bewijst een pm dan maar weer: 'wil je dit album nog beluisteren?' en dan staat het opeens helemaal in de schijnwerpers (bedankt eazyfan ).
En als ik het dan eenmaal hoor besef ik gelijk weer waarom ik Mingus als favoriet beschouw. Nog steeds.
Afdeling: niet lullen maar draaien!

eazyfan
:) - Zo, 2de poging tot schrijven van een ervaringsverslag betreffende dit album, telenet zendt me net op het moment dat ik hier uurtje bezig ben een notificatie en redirecten de pagina, hierdoor was ik alles kwijt.

Toen ik van het bestaan afwist van deze plaat moest ik hem hebben, toendertijd zat ik al wat meer in mijn Bill Evans-periode dan nu (grappig dat ik dit nu net vermeld, ik zit net weer Solo Sessions Vol. 1 te luisteren die me verslaafd maakte aan zijn kunsten), aan Mingus was al redelijk verslaafd dankzij zijn 2 grote albums die ik nog regelmatig opleg, dit zou en moest de 3de worden die ik zou luisteren van de man.

Een verslaving aan dit prachtalbum was dan ook niet uitgesloten eens ik hem zou bemachtigen wat vooral erg moeilijk was, het album was weliswaar nergens te vinden. Althans bijna nergens, mijn zoektocht bracht me naar de bibliotheek te Brugge waar dit samen erg mooi in een kast ligt met andere Mingus- en Jazzclassics, was een mooi zicht en een leuke kennismaking (met de jazzcollectie waar ik me in de toekomst zeker meer aan zal wenden). Een halve euro later ben je dan op weg naar huis: elke keer ik niks te doen had, wat wou rusten alleen op kamer, of gewoon erg goede Jazz wou luisteren kwam dit erg van pas, er zal wel geen enkele dag gepasseerd zijn waarin ik dit niet opgelegd heb indien ik tijd had. Zowat perfect voor gelijk welke gelegenheid.

Wat vooral opvalt zoals Zachary reeds vermeldde is dat deze plaat idd een stuk ingetogener en rustiger is, soms swingt het dan ook de pan uit maar het is duidelijk anders dan wat ik al ken van Mingus (al is dat nu nog bijzonder weinig), het klinkt in veel gevallen door het samenspel op de achtergrond van Bill en Charles alsof ze de hele boel samen gecomponeerd hebben. Altijd leuk als je weet dat 2 van je favoriete artiesten samen een sterk album gemaakt hebben, dan weet je gewoon dat er wat groots op je te wachten staat.

Memories of You - , ,,Damn" wat klinkt dat nummer toch bijzonder mooi, de titel doet al wat leuks vermoeden, wel het overtrof mijn eerste verwachtingen meer dan ruimschoots. Leuke solo's die elkaar goed opvolgen, van de huilende trompet tot de diepdroevige trombone met nog een saxofoon die op springen staat, zowat alle emoties die gedachten bij je kunnen opbrengen, wel dat nummer krijgt dat ook voor elkaar en weliswaar op een bloedstollend mooie muzikale manier . Zo'n nummer dat nadat je dit album geluisterd hebt je nog eventjes bij je neemt om er nogmaals van te genieten - .

West Coast Ghost - Dat begin kan wat mij betreft zo als score dienen voor een of andere gangsterfilm uit die tijd, die baslijn is echt mysterieus en heeft wat "cools", als Bill er dan na 20sec. bijkomt is het wel érg compleet, na het bijzonder goede samenspel komen er stuk voor stuk aardige solo's met als toppunt die van Mr. Evans vind ik, die diepe noten zinken echt tot in de kern van je hart vind ik: keer op keer brengen ze me toch wat in ademnood, in dat nummer bewijst ook Mingus zich wat meer vind ik, hij toont dat hij wel wat meer kan dan op de achtergrond te spelen en fraaie deuntjes componeren: naar het einde toe komt hij zelf leuk aan het woord.

1 ding blijft voor mij weel een groot vraagteken Waar zijn de andere Takes van dit album? Stel dat ze van elk nummer de laatste Take genomen hebben voor het album, dan zitten we al met 42 nummers, komt hier ooit nog een 'Complete Sessions' van uit?

Wat betreft de rest van het album waar ik niet zozeer tot in het detail op wil ingaan, het is op z'n minst aardig te noemen, het zakt nooit in qua niveau en de volle 39min. leef je je volledig in in de muziek (ik althans).

Bill Evans is hier overduidelijk een succesfactor, naast het feit dat hij keer op keer aardige solo's voor de man brengt speelt hij ook bijzonder aardig op de achtergrond. Mingus vergezellend een schitterend duo eigenlijk, reken daarbij nog het componeertalent en je zit met een sterk album.

Afdeling: niet lullen maar draaien!
-

Op naar de volgende Mingus'...

wcs
Deze East Coating is ondertussen mijn 3de Mingus en wederom blijkt het er 1 van goede makelij te zijn, op den duur ga ik misschien ooit nog tot de conclusie moeten komen dat hij enkel goede werkjes heeft achtergelaten ( daarop hoop ik wel ja ).
Zo werd me al vanaf nummer 1 duidelijk dat het weer genieten ging worden ( kan ook moeilijk anders bij een samenwerking tussen Mingus en Evans hé). Het heeft inderdaad een melancholisch sfeertje en ik hou er wel van. Beelden van oude zwartwit-films komen bij me op tijdens het horen van dat nummer. Een bandje staat vooraan in een donker hoekje op het podium wat te spelen en er wordt een rustgevend gevoel verspreid dankzij de mooie melodieën die ze door de rokerige zaal laten spelen. Mannen deftig in het pak genieten en knikken goedkeurend terwijl ze ondertussen de maat proberen mee te stampen. Althans dit roept de muziek bij mij op.
Het aangename en relaxte sfeertje duikt ook telkens weer op in de nummers die volgen waardoor ik geheel tot rust kom en lekker wegdroom. Ook wat swing wordt af en toe toegelaten hoewel dat wel mate gebeurt. De muziek is eigenlijk een beetje als innerlijke vreugd, wel degelijk aanwezig maar dan op subtiele wijze. Net zoals het pianospel van Bill Evans dat heel discreet tussen de overige muzikanten sluimert en af en toe eens het voortouw neemt. Op die manier kabbelt deze plaat door als een rustig en helder meertje waarrond het heerlijk vertoeven is.
Weer knap werk dus van Meneer Mingus, eerst maakt hij met The Black Saint And The Sinner Lady 1 van de platen waarvan ik ongelooflijk veel energie krijg en nu ontdek ik onder zijn naam misschien wel de meest relaxerende plaat die ik ken. Mijn respect neemt dus alsmaar toe en ik durf gerust zeggen dat hij het geschopt tot 1 van mijn favoriete artiesten aller tijden. Dat ik nog veel werkjes van deze kwaliteit in zijn oeuvre mag ontdekken!

avatar van EttaJamesBrown
4,5
Nu dat thuiswerken maar door blijft gaan heb ik weer de mogelijkheid om iets ouds te ontdekken. Morgen gaat dat dit album worden. Wordt vervolgd.

avatar van EttaJamesBrown
4,5
Het klinkt angstwekkend lichtvoetig en ongedwongen. Je moet een zwaargewicht zijn om lichtvoetigheid in de vingers te hebben.

Het is heerlijk voor mijn ongeoefende oortjes.

avatar van EttaJamesBrown
4,5
dus maar gekocht. Thuiswerken is toch ook jazz-albums draaien in de cd-speler.

Mijn collega’s vinden het zelfs leuk om in een Teamsmeeting ‘getoeter’ op de achtergrond te horen. Daar doe je het voor

Gast
geplaatst: vandaag om 13:18 uur

geplaatst: vandaag om 13:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.