Hendrik68
Zijn carriere lag eigenlijk al jaren op zijn gat, maar Brood was Brood niet als hij niet regelmatig de aandacht van radio en TV wist te trekken. Als Breedbekkikker (Maak van uw scheet een donderslag) als sidekick van Henny Vrienten (Als je wint), als zichzelf met de Tattoo Song (best nog wel aardig). Maar een echt goede plaat afleveren was hem na Shpritsz niet echt meer gelukt.
In 1988 moest het dan maar een gebeuren. Onder leiding van poducer Kooymans en zijn Wild Romance in de beste bezetting sinds jaren. Danny Lademacher en David Hollestelle op gitaar, Ani Meerman Drums en Rudy Englebert op bas.
De prachtige hitsingle Sleepin' Bird beloofde veel goeds, een pakkende meezinger. Helaas bleek dit een van de weinige hoogtepunten op dit album. Het is een aardig goed album en haalt met gemak een voldoende. De nummers onderscheiden zich echter te weinig. Real to real is een ongelofelijk cliche nummer en na Sleepin' Bird komt een nummer uit een genre waar Nederland anno 2012 nog altijd wereldkampioen is: de "nepsoul". Dat nummer Groovin' werd mede geschreven door Hans Vandenburg van Grupo Sportivo.
Dan krijgen we een kwartet nummers die er mee door kunnen. Love So Strong is zelfs een prima nummer. Babies had de 2e hitsingle moeten worden, maar zou het niet halen. Vanaf Tough gaat het echter even goed mis, maar met het mooiste nummer van de plaat Bucketboy maakt hij weer een hoop goed, misschien zelfs nog wel beter dan Sleepin' Bird. Strange Delight is dan weer een beetje jammer, een redelijk nummer met een lekkere gitaarsolo, maar totaal verknald door het keyboardwerk.
Kortom een album met aardige en minder aardige momenten. De productie van Kooymans mag buitengewoon matig genoemd worden alsof er een doek voor je speakers hangt en bovendien veel te vol met geluid gestouwd. Luister naar het sober begeleide Bucketboy en wie weet wat er mogelijk was geweest. Nou ja, de concertagenda was in ieder geval weer rijk gevuld, ik ben zelf toen ook nog naar een concert van hem geweest.