menu

Metallica - Master of Puppets (1986)

mijn stem
4,14 (1837)
1837 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Elektra

  1. Battery (5:10)
  2. Master of Puppets (8:38)
  3. The Thing That Should Not Be (6:32)
  4. Welcome Home (Sanitarium) (6:28)
  5. Disposable Heroes (8:14)
  6. Leper Messiah (5:38)
  7. Orion (8:12)
  8. Damage, Inc. (5:30)
  9. Battery [Live] * (4:53)
  10. The Thing That Should Not Be [Live] * (7:02)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 54:22 (1:06:17)
zoeken in:
avatar van master-rens
5,0
battery 4,5/5
album begint meteen lekker thrashy, goed drumwerk van lars.

master of puppets 5/5
ontzettend bekend, maar dat is logisch, want het is een geweldig nummer. blijft lekker lang hangen.

the thing that should not be 4,5/5
heerlijk nummer, dat na een tijdje een beetje saai wordt, gelukkig wordt het dan weer goedgemaakt door de solo van kirk.

sanitarium 5/5
heerlijk nummer, goede tekst wat me doet denken aan de film ''one flew over the cuckoo's nest''. refrein blijft goed hangen.
en de intro is prachtig.

disposable heroes 4/5
lekker nummer, blijft niet echt hangen.

leper messiah 3/5
beetje mager nummer, blijft ook niet echt hangen.

orion 4/5
heerlijk nummer zonder zang, maar niet het beste lied zonder zang van metallica, dat vind ik ''suicide and redemption''.

damage inc. 3,5/5
goede afsluiter, eindigt erg abrupt, wat wel jammer is.



totaal: 4,5/5
heerlijk album, misschien wel het beste album van metallica.
van begin tot einde heerlijk om naar te luisteren.

avatar van Gajarigon
3,0
Master of Puppets, Metallica's op één na bekendste album (hun zwarte heeft net iets meer stemmen) en veruit hun best gewaardeerde. Dit is de cd die steevast wordt aangeduid als zijnde één van de beste metalalbums aller tijden. Zoveel verering doet geen enkel album goed, en ook Master of Puppets kan die druk niet aan. Misschien dat het wel één van de beste thrash albums aller tijden is, maar da's natuurlijk al heel wat anders.

Hoewel het album zeker zijn leuke momenten kent en gerust een uur als aangename achtergrondmuziek kan dienen, is het bij aandachtig luisteren met de hoofdtelefoon erg eentonig. De gitaarriffs zijn zoals het hoort voor thrash metal: snel, hevig, en eindeloos herhaald. Technisch zal het wel hoogstaand zijn, maar er is natuurlijk een limiet aan de hoeveelheid palmmuted E-snaar chuggachugga die ik kan verdragen in één uur tijd, en Master of Puppets gaat er ver boven. Elk nummer wordt er minstens één solomoment ingebouwd. Voer voor de liefhebbers, maar zelf heb ik niets met al dat geshred. Enkele solo's zijn geslaagd, maar de meeste zijn te lang en laten de nummers aanslepen. Het drumspel van Ulrich is meestal wel adequaat, maar af en toe hopeloos smaakloos qua fills. Mijn voornaamste punt van kritiek is echter de zang. Hetfield kan maar op één manier zingen, en dat is een manier die mij echt niet aanspreekt. Een fletse poging om stoer te klinken, en waaruit niet de kracht spreekt die hij hoopt tentoon te spreiden. Dan zijn er sinds '86 toch echt wel straffere metalplaten uitgekomen.
De productie door Flemming Rassmussen is matig. De solo's komen er mooi uit, maar de riffs klinken nogal bestoft. Het geluid wordt soms een ondoordringbare moes, een fletse wall of sound. Het zal gedeeltelijk wel aan de leeftijd liggen, maar dat maakt het niet minder onaangenaam om te beluisteren.Verder klinken de drums erg lelijk, iets wat ook wel vaker het geval was in de jaren '80.

Nu zijn de nummers op zich meestal wel aardig. Alle muzikanten (op Ulrich na misschien) zijn getalenteerd en dat weerspiegelt zich in de muziek. Helaas vooral in veel gesoleer, want de meeste nummers ontbreken een noemenswaardige spanningsopbouw. Af en toe gaan ze gewoon hard om hard te gaan, iets waarin ze ondertussen natuurlijk al mijlenver voorbij zijn gestreefd door talloze extremere bands.

Battery begint met een fijne akoestische intro die abrupt onderbroken wordt wanneer de distortion wordt aangezet en de drums invallen. Er is een leuke afwisseling van korte hevige riffs en de langzamere passages. De drums zijn eentonig, maar de echte demper op de vreugde is de potsierlijke zang van James Hetfield. De vocalen klinken slecht en passen daarenboven melodisch niet bij de muziek. Dieptepunt is zonder twijfel het schreeuwen van de titel 'Bat-te-ry'. Het zal destijds wel agressief hebben geklonken, maar nu klinkt het toch vooral alsof hij pijnlijk geconstipeerd is.

Het titelnummer is één van de bekendste Metallica nummers en een van de betere nummers op dit album. Een geslaagde, zij het te repetitieve gitaarriff, overdadige gitaarsolo's en weer Hetfield die het nummer lijkt te willen saboteren met zijn zang.

The Thing That Should Not Be is de eerste keer dat Metallica erin slaagt om echt zwaar te klinken. Het tempo ligt wat lager, de muziek krijgt wat kans om te ademen. Veel potentieel, waarmee ze dan niets aanvangen. Zes minuten van dezelfde riff is natuurlijk te veel van het goede, en de laatste drie minuten kruipen dan ook voorbij. Mijn minst favoriete nummer van de cd.

Met Welcome Home (Sanitarium) is er dan gelukkig het beste nummer van het album. Het is een traag nummer dat er met succes in slaagt een akelig sfeertje op te bouwen. De gitaarlijnen van Kirk Hammet zijn smaakvol en voegen echt toe aan het geheel. Disposable Heroes is wat afwisselender dan de andere nummers, en bevat erg herkenbare gitaarriffs en de beste solo van de hele cd, en is samen met het voorgaande nummer het hoogtepunt van het album.

Leper Messiah is het tweede dieptepunt. De riffs lijken wel op het betere knip en plakwerk van de vorige nummers, en de zang is hier waarschijnlijk op zijn slechtst.

Het instrumentale Orion is weer een positieve uitschieter, zij het vooral door het ontbreken van de zang. Veel leuk en gevarieerd gitaarspel (vooral van de bas!), maar de slaapverwekkende drums van Ulrich doen wel wat af aan de epiek. De afsluiter Damage, Inc. lijkt wat op Battery, met een rustige intro die dan plots overgaat in zware riffage. De solo is het irritantste geshred op de hele cd, beetje spijtig want het einde is erg geslaagd.

En na 54 minuten zit Master of Puppets erop. Half gevuld met leuke muziek, half gevuld met inspiratieloze chuggachugga en slechte zang. Dit is wel nog één van mijn favoriete Metallica cd's, maar echt warm word ik er niet van.

MOP is voor mij het ultieme Metallica album, vooral Master of Puppets is echt om uit je dak te gaan , wat een variatie een echt keihard recht voor je raap nummer, waren trouwens trouwens in |Arnhem om samen met de heren het 20 th anniversary te vieren van dit album, echt ongelooflijk vet, alles van battery t/m damage inc, achter mekaar.

een gedenkwaardige avond, misdadig goed gewoon

avatar van west
4,5
muismat schreef:
Eindconclusie: De op 1 na beste Metallica, ik vond zijn voorganger beter, Justice komt op de derde en Kill 'm All op de vierde plaats.


Ik vind 'm heel wat beter dan zijn voorganger. Daar staan toch zo drie mindere nummers op, terwijl ik hier alleen het zanggedeelte van Leper Messiah wat minder vind. Ook zijn op Master of Puppets de meeste nummers echt goed tot steengoed terwijl dat niveau op Ride the Lightning meestal niet gehaald wordt.
Daarnaast is ook deze opname en productie niet bepaald goed te noemen, maar op Right the Lightning is die echt slecht. Daar beïnvloedt het de muziekkwaliteit, zo erg is het op Master of Puppets niet.
Ook de teksten zijn hier beter. De thema's zijn nog steeds actueel, zoals drugsgebruik, psychiatrie en soldaten als kannonenvoer in een oorlog. Dit terwijl het bezingen van de verschillende vormen van de dood op Ride the Lightning toch wat achterhaald is en soms wat flauw overkomt.

avatar van wim2368
5,0
Het metal album der metal albums noem ik dit. Geen enkel zwak moment ....... meer nog ...... niets anders dan sterke momenten. Als iemand niet weet hoe metal echt hoort te klinken en een niet-metal fan vraagt je ooit : "welk album dien ik te kopen als ik noppes metal in mijn verzameling heb ?" is dit de referentie. Dat was het in 1986 bij de release, dit is het nu en dat zal het over 100 jaar zijn. Neem dit van mij aan. Een beter metal album van A tot Z is er niet gemaakt en zal ook nooit meer gemaakt worden.

avatar van oceanvolta
5,0
Metallica werd opgericht in 1981 door drummer Lars Ulrich en zanger/gitarist James Hetfield. Twee jaar later was de bezetting, na was personeelswisselingen, met de komst van gitarist Kirk Hammett en meesterbassist Cliff Burton compleet. Deze vier zouden datzelfde jaar hun debuut Kill ‘em All opnemen. Metallica viel op door een nieuw geluid, een agressievere vorm van heavy metal dat nu bekend staat al thrash metal.

De opvolger zag een jaar later al het levenslicht. Ride The Lightning liet een enorme ontwikkeling horen. De nummers waren sterker en melodieuzer maar ze hadden niks aan kracht ingeboet.

In 1986 werd Master Of Puppets uitgebracht. Het geluid van Ride The Lightning werd geperfectioneerd en missers zoals Escape staan er niet op. De opbouw van het album is nagenoeg gelijk aan dat van de voorganger. Het eerste nummer Battery beukt er meteen in na een rustig intro. Metallica op zijn hardst.

Het tweede nummer is net als op Ride The Lightning en later op …And Justice For All het titelnummer. Master Of Puppets is met zijn ruime acht minuten een episch nummer waarin alles samen komt. Harde, snelle riffs, een rustige passage met mooie melodieën en een razendsnelle solo van Kirk Hammett. Live wordt dit nummer uit volle borst meegezongen door de fans.

Na het logge, zware The Thing That Should Not Be volgt het rustige Welcome Home (Sanitarium). Een ballade zoals One, met een wat harder refrein en mooie gitaarsolo’s dat uiteindelijk opbouwt naar een geweldige climax.

Het instumentale Orion is een ander hoogtepunt. Sfeervol, tjokvol riffs en solo’s en een heuse bass-solo van Cliff Burton. Burton opent ook de afsluiter van het album, Damage, Inc. Met deze mokerslag wordt het album nog furieuzer afgesloten dan het opende.

Het niveau van dit album zou Metallica nooit meer halen. Nog altijd wordt Master Of Puppets als één van de beste en meest invloedrijke metal albums gezien. Het metal album dat iedereen zou moeten kennen.

ZUBB

4,5
oceanvolta schreef:
Metallica werd opgericht in 1981 door drummer Lars Ulrich en zanger/gitarist James Hetfield. Twee jaar later was de bezetting, na was personeelswisselingen, met de komst van gitarist Kirk Hammett en meesterbassist Cliff Burton compleet. Deze vier zouden datzelfde jaar hun debuut Kill ‘em All opnemen. Metallica viel op door een nieuw geluid, een agressievere vorm van heavy metal dat nu bekend staat al thrash metal.

De opvolger zag een jaar later al het levenslicht. Ride The Lightning liet een enorme ontwikkeling horen. De nummers waren sterker en melodieuzer maar ze hadden niks aan kracht ingeboet.

In 1986 werd Master Of Puppets uitgebracht. Het geluid van Ride The Lightning werd geperfectioneerd en missers zoals Escape staan er niet op. De opbouw van het album is nagenoeg gelijk aan dat van de voorganger. Het eerste nummer Battery beukt er meteen in na een rustig intro. Metallica op zijn hardst.

Het tweede nummer is net als op Ride The Lightning en later op …And Justice For All het titelnummer. Master Of Puppets is met zijn ruime acht minuten een episch nummer waarin alles samen komt. Harde, snelle riffs, een rustige passage met mooie melodieën en een razendsnelle solo van Kirk Hammett. Live wordt dit nummer uit volle borst meegezongen door de fans.

Na het logge, zware The Thing That Should Not Be volgt het rustige Welcome Home (Sanitarium). Een ballade zoals One, met een wat harder refrein en mooie gitaarsolo’s dat uiteindelijk opbouwt naar een geweldige climax.

Het instumentale Orion is een ander hoogtepunt. Sfeervol, tjokvol riffs en solo’s en een heuse bass-solo van Cliff Burton. Burton opent ook de afsluiter van het album, Damage, Inc. Met deze mokerslag wordt het album nog furieuzer afgesloten dan het opende.

Het niveau van dit album zou Metallica nooit meer halen. Nog altijd wordt Master Of Puppets als één van de beste en meest invloedrijke metal albums gezien. Het metal album dat iedereen zou moeten kennen.

ZUBB



Helemaal mee eens met de laatste alinea. Master of Puppets is volgens mij het beste album wat Metallica geproduceerd heeft. En de titelsong vind ik het beste nummer wat ze geschreven hebben. Na And Justice for All begint de aftakeling...Al op The Black Album merk je dat de commerciële toon te vinden is. Dat omdat ze vanaf die tijd in zee zijn gegaan met producer Bob Rock die naar mijn mening van erg slechte invloed is geweest op de muziekstijl van Metallica. Die wilde Metallica alleen maar uitbuiten voor eigen succes. Luister maar eens naar Load, dat kun je toch niet meer Metallica waardig noemen. Ik heb dus alleen de albums uit de jaren '80 en Garage Inc. in m'n kast staan. Natuurlijk verandert de stijl door de jaren heen (ook in de jaren '80 zo), maar het is te betreuren dat zo'n geweldige heavy metalband zich teveel in het commerciële heeft geworpen....Neem nou AC/DC (een band die ik ook geweldig vind), die zijn door al die jaren heen zichzelf gebleven...Bravo!

avatar van Ronald5150
4,0
Van de vroegere Metallica albums is "Master of Puppets" mijn favoriet. En dat komt niet door de stem van James Hetfield. Die vind ik maar matig. Later is hij beter gaan zingen, maar op "Master of Puppets" wordt die zwakte ruimschoots gecompenseerd door indrukwekkende en fenomenale riffs en solo's. In tegenstelling tot het echt vroegere werk klinkt "Master of Puppets" melodieuzer dan ooit, zonder de kracht en furiositeit te verliezen. Het is nog steeds echte metal. Regelmatig gaat het tempo op "Master of Puppets" wat verder naar beneden en dan hoor je nog meer de melodieuze kant van Metallica. Het instrumentale "Orion" vind ik daarom ook een van de hoogtepunten van dit album. Metallica laat op "Master of Puppets" horen meer te kunnen dan alleen maar hard beuken, en dat bevalt me uitermate goed.

avatar van wizard
4,0
Master of Puppets was het tweede Metallica-album waarmee ik kennismaakte, na het Black Album. Daarmee verdween meteen de glans van dat Black Album ook een beetje, want Master of Puppets was stukken beter: sneller, harder, agressiever.
Toch, vergeleken met Kill ‘Em All of Ride the Lightning is dit album minder agressief. Het lijkt er juist op alsof Metallica nog een beetje langzamer is gaan spelen en beter heeft nagedacht over de opbouw van de nummers. Dat resulteert in een aantal knallers, zoals het titelnummer en Disposable Heroes. Gelukkig komen er een aantal snelle nummers voorbij, zoals opener Battery en de uitstekende afsluiter Damage, Inc.
Helaas staan er op dit album ook een paar nummers die me minder bevallen: The Thing That Should Not Be heeft me nooit echt weinig gedaan, en bij Leper Messiah duurt het een paar minuten voordat het nummer interessant wordt. Tot slot vind ik Orion een zwakker broertje van The Call of the Ktulu.
Nu ik dan toch ben begonnen met vergelijken met Ride The Lightning: Master of Puppets lijkt qua opbouw erg op z’n voorganger. Begin met een snel nummer, dan een trager, epischer titelnummer, en afsluiten met een semi-ballad. Tegen het eind van de plaat komt er dan een intrumentaal nummer. Lange tijd was Master of Puppets mijn favoriete Metallica-album: Echter, nu ik de afgelopen weken zowel deze als z’n voorganger heb beluisterd, geloof ik toch dat mijn voorkeur verschoven is naar Ride the Lightning.

Toch doet Master of Puppets niet veel onder voor dat album. Het blijft een ijzersterke verzameling nummers.

4.0*

Ik kan me naadloos bij je mooie toelichtende veer in de kont jegens deze plaat aansluiten milesdavisjr, zij het dat dit legendarische stukje metalkunst om de door jouw genoemde redenen juist verdient een vette 5 te krijgen! Deze plaat bevat alle hoogstandjes waar elke band jaloers op is dat ze dit nooit geëvenaard hebben! Amen

avatar van Kondoro0614
5,0
Dit is Metallica, de Metallica waar ik van houd maar ook de Metallica wat een ver verleden is. De originaliteit, de hits en de te gekke solo's ken ik niet meer terug in de nieuwere albums dan hier in Master of Puppets. Heerlijke platen die tegenwoordig ook opgenomen worden bij Radio Veronica en te gekke riffs met een mooie solo-song 'Orion'. Ja, die is mijn lieveling album van de heren bij Metallica en ik kan er uren van genieten, tof!

avatar van AllOutWar
5,0
Voor mij de beste Metallica plaat.. origineel en tijdloos!

avatar van lennert
5,0
Ja, hier kunnen we toch echt wel spreken van een absoluut meesterwerk. Ride The Lightning was bijna perfect, maar hier kan ik echt niets tegen de stroom van muzikaal geweld inbrengen. Waar ik op het debuut nog wat klachten had over de lengte van de songs, is hier iedere seconde welbesteed. Songs hebben veel dynamiek met tempo-wisselingen, hard en zacht en mooie melodielijnen over de snoeiharde riffs. De teksten zijn eveneens ijzersterk en worden vol overtuiging gebracht.

Battery en Master Of Puppets als favoriet noemen zou makkelijk zijn. Het zijn immers een iconische opener en iconische titeltrack. Toch gaat mijn voorkeur het meeste uit naar het naargeestige Welcome Home (Sanitarium) en het all-out thrashmetalgeweld van Disposable Heroes. Twee tegenstellingen op een album, dat zich bij vlagen best progressive thrash mag noemen. Wonderbaarlijk hoe ik naarmate de afgelopen twee albums vorderden ik ook steeds beter begreep waarom ik Slayer zo'n kutband vind. Metallica heeft hier de kunst afwisseling helemaal door om harde stukken harder te maken. Afwisseling is de sleutel.

Tussenstand:
1. Master Of Puppets
2. Ride The Lightning
3. Kill 'Em All

avatar van RuudC
5,0
Een absolute mijlpaal als het gaat om metal. Ik denk ook wel dat dit met recht de plaat is die heavy metal duidelijk richting gegeven heeft, aangezien hierna extreme metal steeds meer de norm wordt. En behalve dat is Master Of Puppets een blauwdruk van hoe goede metal hoort te zijn. Ik zou heel graag willen dat heel veel jonge bands er gewoon eens naar zouden luisteren met een notitieblokje op schoot, want dit album voert alles subliem uit. Het is agressief zonder uit de bocht te vliegen. Het wisselt op allerlei manieren af: verschillende pakkende riffs en vooral qua tempo's Een uberkraker als de titeltrack neemt uitgebreid de tijd voor een heel lieflijke solo. Welcome Home slaagt erin om thrash melancholisch te laten klinken. Battery klapt er dan weer genadeloos op los. En dat alles met een muzikaal vakmanschap om je vingers bij af te likken. Van vlijmscherpe riffs tot aan sublieme solo's. Ieder nummer is goed! Zelfs de mindere broeders staan als een huis. Metallica zou alleen nooit meer dezelfde zijn.

Tussenstand:
1. Master Of Puppets
2. Ride The Lightning
3. Kill 'Em All

4,5
Metallica - Master of Puppets

Samen met de voorganger toch wel de beste albums die Metallica heeft gemaakt. Als ik een keuze moet maken vind ik Ride the Lightning net wat beter, omdat hier de sound iets gepolijster is, en ik hou meer van het wat rauwere. Maar het verschil is redelijk nihil.
Hier staan ook gewoon hele lekkere nummers op als Master of Puppets, Welcome Home (Sanitarium). Disposable Heroes en Leper Messiah zijn ook fantastisch. Battery en Damage, Inc. zijn lekker vlotte nummers die het album heerlijk beginnen en afsluiten.
Orion is weer de instrumental van dienst, bij de eerste 4 albums is er iedere keer een instrumental. The Thing That Should Not Be should not be op het album, want ik vind het de minste van de 8. Desondanks toch geen skipnummer, daar heeft Metallica er in hun beginperiode toch weinig van gemaakt.

4,5*

avatar van Jason82
5,0
Met dit album startte vele jaren geleden een ware Metallica passie. Ik gok dat dit begon zo rond mijn 18e, dus in 2000. Daarvoor kende ik de geijkte nummers als One, The unforgiven, Nothing else masters, etc al wel, maar door dit album ging ik me voor het eerst echt verdiepen in het werk van deze band. Ik kan me herinneren dat ik destijds de koptelefoon opzette in de muziek winkel en de eerste tonen van Welcome Home hoorde. Ik werd gewoon weggeblazen, enerzijds veel melodie maar anderzijds ook de jaren 80 sound van Metallica met een James Hetfield die nooit beter heeft geklonken als destijds. Rauw en agressief, op precies de juiste manier. Nummers als The thing..., Battery, Disposable heroes... en uiteraard de titel track. Ik heb het grijs gedraaid en het was de start van een verzameling! Mooie herinneringen en tot op de dag van vandaag draai ik wekelijks nog Metallica muziek.

5,0
Master, Master! De live uitvoering van het nummer Master of Puppets in Seattle '89 blijft waanzinnig. Sowieso is dat een concert om nooit te vergeten denk ik, helaas nog net voor mijn tijd, dus ik moet het doen met opnames. Net als dit album ook voor mijn tijd is, er van genieten gebeurt tot op den dag van vandaag bijna 40 jaar later, een tijdloos album naar mijn mening. Het is met recht 1 van de best gewaardeerde metal albums uit de geschiedenis, en heeft ook verdiend de noemer van klassieker.

Welcome Home (Sanitarium) is een andere favoriet van mij, het komt over alsof je daadwerkelijk in een gekkenhuis zit, het weet de boodschap dus goed over te brengen. Hetzelfde geldt voor Disposable Heroes, de riff imiteert de barking of machine gun fire waar Hetfield over schreeuwt. Als er op het debuut getwijfeld werd over de song writing skills van Hetfield, kunnen die twijfels op dit album de prullenbak in. Ook op dit album worden wij getrakteerd met een instrumentaal nummer van jewelste, blijft fantastisch om een gedeelte van de riff mee te spelen op de gitaar.

5 sterren voor deze metal klassieker. Gek genoeg waardeer ik zelf vaak Ride The Lightning toch net iets meer, al doen ze verder niet voor elkaar onder. Het is wellicht toch net dat iets rauwere randje dat er daar nog opzit. Al hoewel ik denk dat Master of Puppets wel beter in elkaar zit. Ach ja, voorkeuren zijn veelal niet rationeel, ze allebei vaak draaien is dan ook maar wat ik met plezier doe.

1. Ride The Lightning
2. Master of Puppets
3. Kill 'Em All

Gast
geplaatst: vandaag om 14:09 uur

geplaatst: vandaag om 14:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.