menu

Emanuel and the Fear - Listen (2010)

mijn stem
3,67 (21)
21 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Paper Garden

  1. The Introduction (2:12)
  2. Guatemala (3:38)
  3. Ariel and the River (5:25)
  4. Jimme's Song [Full Band Version] (5:24)
  5. Duckies (0:16)
  6. Free Life (3:52)
  7. Dear Friend (4:18)
  8. Yo, Jamin (0:31)
  9. Trucker Lovesong (5:40)
  10. Balcony (6:44)
  11. Whatever You Do (4:08)
  12. Bridges and Ladies (0:16)
  13. The Raimin (5:13)
  14. Same Way (3:33)
  15. Simple Eyes (4:03)
  16. Song for a Girl (3:34)
  17. The Finale (5:47)
  18. Look Ma, the Walls Are Moving! (0:23)
  19. Razzmatazz (3:49)
totale tijdsduur: 1:08:46
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Emanuel and the Fear laten op myspace weten wie ze als invloeden hebben, laat ik er eens een paar uitvissen: Beatles, Beethoven, the Mars Volta, Rufus Wainwright, the Arcade Fire, Bob Dylan, Neil Young, Sufjan Stevens, Daft Punk, Radiohead, W.A. Mozart en Igor Stravinsky.

'Toe maar' zeggen we dan.

Natuurlijk is dit hoog gegrepen, maar godallemachtig wat stuitert dit album alle kanten op zeg, dus zo vreemd zijn al die uiteenlopende namen niet.
Het album gaat al donderend van start middels een, ehm, onweersbui. Op The Introduction maakt het orkest zich namelijk klaar voor een tour de force waar je u tegen zegt. Het einde van deze introductie is dramatisch en majestueus alsof er een musical a la Jesus Christ Superstar gaat plaats vinden.
En al op Guatemala gaat het vliegtuig in de voorsnelling klaar voor de take-off. Rock vermengd met klassiek en politiek getinte tekst: gedurfd maar hier uiterst effectief. U zegt bombastisch? U kent mij inmiddels toch wel!
En dan opeens verandert de sfeer in een funky discostamper. Ariel and the River is dansbaar en laat horen dat klassieke instrumentatie goed samen kan gaan met een gedreven bas.Het klinkt alsof we jaren terug de tijd in gaan en tegelijkertijd is het heel erg nu. Ik snap nu ook wel een beetje de naam Mars Volta in die enorm lange lijst.
Jimme's Song neemt het thema van de vorige song nog even fluitend mee op dit verder akoestisch getinte nummer. Het niet willen opgroeien is natuurlijk een bekend thema en Emanuel and the Fear brengt het in een uiterst mooi verzorgd nummer, wat dit zeker is. Het doet me een beetje denken aan recente favorieten van mij als Asaf Avidan & the Mojos.
Duckies is slechts een kort intermezzo met kinderstemmen en Free Life ademt dezelfde sfeer als Jimme's Song waarbij ik dus alweer aan Asaf Avidan & the Mojos moet denken. Dat is alleen tijdens het intro want daar al voel je dat er meer gaat komen: het is wachten op een explosie die in de lucht hangt. De solo-viool zet in, de rest van de strijkers volgen onder strakke begeleiding van de drums en vervolgens mogen de hoorns meedoen en ontaardt het in een barok stuk rockmuziek. Knap gedaan, want ondanks alle muzikale tegenstrijdigheden klopt het allemaal wel.
Dear Friend ademt wel iets jaren 70's. De blazers en strijkers spelen een grote rol en het nummer buitelt en dartelt dat het een lieve lust is. Van jazzy hoempa naar zwieresque cabaret. Een beetje Beatles, een beetje ELO. Het zit er allemaal in.
Yo, Jamin is weer een intermezzo vol rare fratsen en vormt de opmaat voor Trucker Lovesong dat een stuk donkerder klinkt. Over een spaarzaam piano-loopje worden allerlei electronische geluiden gesmeerd dat voor een vervreemdend effect zorgt. Tel daarbij op dat de zang klinkt als Midlake en je hebt een opvallend nummer te pakken. Het valt zeker op na alle voorgaande tracks. De klassieke instrumentatie is wederom hoorbaar met deze keer een hoofdrol voor de trompet.
Balcony gaat ook depressief van start met dank aan de piano. De zang klinkt hier ook niet vrolijk maar het is hoe dan ook duidelijk een lied waarin de zanger zwelgt in zijn emoties wat aangedikt wordt door stroperige strijkers. Misschien ietwat klef en het balanceert dan ook op het randje wat mij betreft.
Whatever You Do valt op door de vrouwelijke backings en komt op mij over als een pop/rock liedje uit lang vervlogen tijden. Degelijk en smaakvol en heel soms misschien ietwat oudbollig.
Bridges and Ladies is een intermezzo d.m.v. wat piano-gepiel (zou ook op een CocoRosie album terecht kunnen komen).
Handjeklap, piano en akoestische gitaar vormen de basis voor het nummer The Raimin gevolgd door een rijke orkestratie die op een Rufus Wainwright nummer niet zou misstaan. Is het misschien daarom wel een favoriet nummer van dit album?!
Same Way komt vrij intiem over: alsof de zanger jou persoonlijk bij zijn performance betrekt. Het is dan ook een eenvoudig, redelijk klein gehouden nummer en dat maakt dit album ook zo aantrekkelijk: het heeft veel variatie die er voor zorgt dat het nergens een truukje begint te worden of dat de aandacht verslapt.
Simple Eyes is een droevig nummer waar piano en cello de toon zetten. De zang klinkt alsof we luisteren naar een radio-uitzending uit de jaren '40. Het start redelijk klassiek maar krijgt allengs wat jazzy invloeden en dan verandert het geluid van de vocalen ook gelijk. Uit met die radio en terug naar een rokerige club waar de nachtclub zangeres haar ding mag doen; een uiterst opvallende break in het nummer mag ik wel zeggen. Wederom een favoriete track.
Het intro van Song for a Girl opent nog vrij klassiek, maar dat is tijdelijk, want ook al blijft de cello in combinatie met de strijkers goed aanwezig; het nummer verandert al snel in up-tempo en krijgt al snel een dynamische lading.
The Finale is nog niet de finale van dit album. Toch heeft het alles weg van een grandioze afsluiter die van start gaat met grootste pianoklanken. Hier begrijp je dat deze band klassieke componisten als invloed noemt. Muse speelt er nogal eens mee, maar Emanuel and the Fear kunnen er ook wat van en toch doen ze het op een totaal andere manier. Als in een lange crescendo dendert het voort en het is hier de vrouwelijke zang die het voortouw neemt en zonder dat je het echt in de gaten hebt hebben de synths zich ook aangesloten (en is de Muse-link gelijk weer een stukje groter). Een grandioos nummer alweer!
Dan krijgen we nog een laatste intermezzo in de vorm van Look Ma, the Walls Are Moving gevolgd door de echte afsluiter Razzmatazz. De onweersbui lijkt niet verdwenen te zijn. We krijgen vervolgens nog wat spoken word en allerhande geluiden waarmee er sprake is van een Zappa-link.

Listen is een zeer bijzonder album geworden dat ondanks alle invloeden eigenlijk nog behoorlijk toegankelijk overkomt. Het is creatief, innovatief en tegelijkertijd ook weer heel erg vertrouwd.
Kortom: allemaal ingrediënten die er bij mij voor zorgen dat ik weer eens heel enthousiast kan worden over een gezelschap dat ik tot voor kort nog niet kende, maar die er voor zorgt dat ik kan spreken over een geweldige release die ik niet had willen missen.

Mag ik het bij deze aanraden?!

avatar van archangel9
4,0
Wow aeRo, wederom een van ethousiasme stuiterende maar in het geheel niet onsporende, wonderbaarlijk volledige en behoorlijk, uh, zwieresque recensie .

avatar van muziekobsessie
3,5
wat een geweldige mengelmoes van stijlen, vooral Guatemala en balcony spreken me aan, zag ook dat ze in Paradiso london calling spelen in april. wie weet??thanx Aero

avatar van thebestfreaks
4,0
Wat is het gemakkelijk om licht verliefd te worden op deze plaat. Men neme Listen, aERo's woorden daarbij, en men luidt de lente in !

Wat een prachtig muzikaal variété !

avatar van windeater
5,0
Ik kreeg deze cd twee dagen aangereikt door een vriend en de plaat heeft sindsdien mijn speakers niet meer verlaten. Wat een weergaloze cd! aEro gaf al een prachtige beschrijving van de verschillende stijlen en sferen die er op Listen op je afkomen, maar daar zou ik nog aan toe willen voegen dat dit album ondanks al die diversiteit en mengelmoes aan stijlen vooral ook als geheel staat. Ik heb hem nu al een paar keer van begin tot einde geluisterd, zonder ook maar de neiging naar de fastforward knop te hoeven onderdrukken. Dit is één van de meest complete muzikale ervaringen die ik in tijden tegen ben gekomen, en geef hem dan ook zonder schroom na twee dagen luisteren 5 sterren.

avatar van Elphie
3,5
Dit is voor mij dankzij de Luisterpaal één van de 3 beste cd's van 2010 tot nu toe! Het begint geweldig, met een aantal mooie orchestrale nummers met pop-tintje. Ook de laatste paar nummers vond ik na de 1e luisterbeurt al direct fantastisch. Het middenstuk echter, pakt me na 3x het volledige album beluisteren nog niet helemaal (waaronder Balcony), waardoor ik voor nu even 4 sterren geef. Zeer grote kans dat dit nog wel hoger gaat worden.

avatar van aERodynamIC
4,5
Staat dit op de luisterpaal? Wist ik nog niet. Dan moeten velen dat zeker niet voorbij laten gaan!

avatar van Mctijn
3,5
Jimme's Song is steengoed. Leuk album met al die intermezzo's. Sterke popnummers met een twist.

avatar van aERodynamIC
4,5
Op de EP kun je een langere en andere versie van Jimme's Song horen.

avatar van windeater
5,0
Wilde ik hem gisteren bij Concerto aanschaffen, kenden ze het niet eens!

avatar van thebestfreaks
4,0
windeater schreef:
Wilde ik hem gisteren bij Concerto aanschaffen, kenden ze het niet eens!

Gelukkig is hij via hun eigen label voor een dikke 14 euro (incl verzendkosten) prima te bestellen. Maar 'shame on you' concerto. Maar je bent toch zeker niet met lege handen naar huis gegaan ?

avatar van windeater
5,0
Ik met lege handen uit Concerto? Zie je het voor je?? De jongen was erg beteuterd nadat ik hem stevig vermaand had, maar zei in zijn verdediging dat hij het wel fijn vond ook eens een tip te krijgen

avatar van mr.Siegal
4,0
Meest verassende plaat van 2010 tot nu toe. Zeer uitéénlopende muzikale stijl, maar in uitvoering consequent sterk. Mooie arrangementen, met de strijkers en blazers. Bijvoorbeeld de mix op Guatamala, met synths, metalgitaartjes, violen e.d. vind ik één van de origineelste nummers die ik de afgelopen tijd heb gehoord.
Vind de cd wel te lang. Is in principe bijna genoeg materiaal voor 2 cd's. Ik zit de volledige 70 minuten dan ook vaak niet uit, daarom geen 5 sterren. Maar een dikke 4 is toch op zijn minst op zijn plaats

4,0
Toen ik mijn eindejaarslijstje aan het samenstellen was, kwam ik erachter dat deze plaat 1 van de betere van 2010 is. Vooral het begin met Guatemala, Ariel and the River en Jimme's Song is van een hoog niveau, maar nummers als The Finale en Trucker Lovesong (met die heerlijk "diepe" beat) horen bij het beste wat in 2010 is uitgebracht vind ik. Het enige moment wanneer de plaat echt wegzakt is bij de mierzoete nummers The Balcony en Whatever You Do, maar dat is haast onvermijdelijk bij een album wat zo lang duurt. Ik betrap me er vaak op dat ik na het fenomenale begin de plaat afzet, daarom geef ik het 4*.

4,0
Heb trouwens nog goed nieuws voor de liefhebbers: Ik sprak na een optreden met Emanuel, en hij vertelde dat ergens in de lente een nieuwe EP verschijnt, en dat hij ook rond die tijd weer in Nederland zou gaan optreden! Ik zou zeggen, grijp je kans, want live komt deze muziek goed tot zijn recht.

avatar van Gründafjørdøhur
Wat is Jimme´s Song toch een geweldig nummer poeeh!

avatar van Arnando
1,0
Verschillende malen geprobeerd de rit uit te zitten... opnieuw en opnieuw...en telkens met dezelfde conclusie: sommige nummers kennen wel hun sterke momenten, maar worden even later de nek omgewrongen door een te (!) rijke instrumentatie, overdaad en daarna weer armoede, een gebrek aan coherentie, een stem die het niet doet,... Tussenstukjes voegen ook weinig tot niets toe. Neen, dit is naar mijn gevoel te gemaakt om vernieuwend te zijn, te gepolijst om verfrissend te zijn, te weinig samenhangend om een cd te zijn.

Samen met Revere's Hey! Selim twee miskopen uit 2010.

avatar van Mctijn
3,5
Ik stuitte per toeval op dit gratis live album:
Emanuel and The Fear: September 4, 2009 Joe’s Pub: Flac and MP3 Downloads | nyctaper

Doe er je voordeel mee zou ik zeggen

3,5
Ik heb gemengde gevoelens bij dit album. Het is ontzettend muziekaal en er staan een paar geweldige nummers op, met uitschieter Jimme's Song. Maar ik begrijp ook wel Arnando zegt; het neigt naar een overkill aan instrumenten en de zanger komt niet overal even goed uit de verf op deze plaat.

Voor nu een veilige 3,5. Kan altijd nog met een halfje omhoog of omlaag.

3,5
Oh, overigens vind ik de EP versie van Jimme's Song nog een stuk beter dan de versie die op dit album staat. Op de EP is de opbouw zo veel mooier en klinkt het puurder.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:19 uur

geplaatst: vandaag om 12:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.