Dit is inderdaad een rockalbum, die doet denken aan haar begintijd. Lekker gitaargeweld en haar stem is als altijd vol energie.
De titeltrack is een leuke opwarmer, want met The Wanting of You spettert zij van het album.
Met Company wordt je de eerste seconde voor de gek gehouden met acoustische klanken, waarna zij een heerlijke rockballad ten gehore brengt.
Miss California is een 'uit-je-dak-tijdens-een-autorit' nummer. Lekkere tempowisselingen, maar bovenal gewoon rocken met een spetterend einde.
Je denkt even op adem te komen met Drag Me Away, maar niets is minder waar. Mooie song die mij ook qua tekst boeit.
Indiana is mijn absolute favoriet van dit album. Het begin is erg subtiel en eigenlijk pas na 2 minuten gaat de rem eraf. Erg lekker!
Nervous is (voor mij) zoals de titel al aangeeft: het gitaardeuntje werkt ietwat op de zenuwen. Toch een leuk nummer...
Heaven on Earth en We Are The Ones (samen met Nervous) zorgen voor een lichte dip in het album en verlies ik even mijn aandacht. Niet dat het slechte nummers zijn, maar in vergelijking van het voorgaande kan dit het niveau niet halen.
Nu wel op adem komen met Only Love. Schitterende ballad en Melissa's stem is heerlijk op dit nummer. Mooie begeleiding aan het eind.
To Be Loved begint met een lang intro gevolgd door een hemelse gitaarsolo(otje). Dit is na Indiana eveneens een favoriet, dat vooral met de gitaarsolo's en de emotie van Melissa heeft te maken
.
Tja, met Gently We Row is het einde van het album bereikt. Ik dacht na To Be Loved: "sjonge dit is toch wel een mooi eind voor een album". Maar niets is minder waar met deze heerlijke ballad die wat abrupt eindigt.
Al met al geef ik (door het wat mindere middenstuk) 4 sterretjes weg en zal dit ongetwijfeld nog iets uitgroeien.