De eerste twee tracks bieden sterke hardrock / heavy metal. Dan mag Billy Sheehan zijn (basgitaar)kunsten laten horen en dat duurt gewoon te lang, laat staan dat het ergens heengaat, al blijft het knap en ergens wel vermakelijk. 'High speed...' is een lekker nummer, maar niet heel bijzonder. 'Shy boy' zal menigeen bekend voorkomen van de latere Mr. Big versie - al kan ik die niet terugvinden op een album van hen...? Ah, nee, hier is ie al:
David Lee Roth - Eat 'Em and Smile (1986). Geweldig nummer i.i.g.. ‘King...' is een aardig tot prima nummer, ‘Outside…’ eveneens. ‘Never…’ is klasse AOR / hardrock. ‘Smart lady’ heeft te lijden onder een zwak refrein. ‘Hick town’ is nog heel aardige afsluiter.
Al met al een prima te doen plaat die me toch ook wel wat tegenviel, maar alleen al vanwege ‘Shy Boy’ is deze moeite. Die trekt een ruime zes naar een kleine zeven.