menu

The Alan Parsons Project - Tales of Mystery and Imagination - Edgar Allan Poe (1976)

Alternatieve titel: Tales of Mystery and Imagination

mijn stem
3,89 (340)
340 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Mercury

  1. A Dream Within a Dream (3:41)
  2. The Raven (3:58)

    met Leonard Whiting

  3. The Tell-Tale Heart (4:42)

    met Arthur Brown

  4. The Cask of Amontillado (4:28)

    met John Miles

  5. (The System of) Doctor Tarr and Professor Fether (4:12)

    met John Miles

  6. The Fall of the House of Usher - (I) Prelude (5:52)

    met Andrew Powell

  7. The Fall of the House of Usher - (II) Arrival (2:41)

    met Andrew Powell

  8. The Fall of the House of Usher - (III) Intermezzo (1:03)

    met Andrew Powell

  9. The Fall of the House of Usher - (IV) Pavane (4:34)

    met Andrew Powell

  10. The Fall of the House of Usher - (V) Fall (0:52)

    met Andrew Powell

  11. To One in Paradise (4:29)

    met Terry Sylvester

  12. The Raven [Original Demo] * (3:26)
  13. Edgar [Demo of an Unreleased Track] * (3:03)
  14. Orson Welles Radio Spot * (1:01)
  15. Interview with Alan Parsons and Eric Woolfson, 1976 * (8:33)
  16. A Dream Within a Dream [1987 Mix] * (4:13)
  17. The Raven [1987 Mix] * (3:57)

    met Leonard Whiting

  18. The Tell-Tale Heart [1987 Mix] * (4:39)

    met Arthur Brown

  19. The Cask of Amontillado [1987 Mix] * (4:33)

    met John Miles

  20. [The System of) Doctor Tarr and Professor Fether (1987 Mix] * (4:21)

    met John Miles

  21. The Fall of the House of Usher - (I) Prelude [1987 Mix] * (7:01)

    met Andrew Powell

  22. The Fall of the House of Usher - (II) Arrival [1987 Mix] * (2:34)

    met Andrew Powell

  23. The Fall of the House of Usher - (III) Intermezzo [1987 Mix] * (0:59)

    met Andrew Powell

  24. The Fall of the House of Usher - (IV) Pavane [1987 Mix] * (4:36)

    met Andrew Powell

  25. The Fall of the House of Usher - (V) Fall [1987 Mix] * (0:51)

    met Andrew Powell

  26. To One in Paradise [1987 Mix] * (4:44)

    met Terry Sylvester

  27. Eric's Guide Vocal Medley * (9:23)
  28. Orson Welles Dialogue * (3:05)
  29. Sea Lions in the Departure Lounge - Sound Effects and Experiments * (2:38)
  30. GBH Mix - Unreleased Experiments * (5:22)
  31. Album Launch at los Angeles Planetarium - Introduction by Warren Duffy * (2:17)
  32. A Dream Within a Dream [Piano Takes] * (2:19)
  33. A Dream Within a Dream [Recorder Takes] * (1:19)
  34. A Dream Within a Dream / The Raven (Early Mix with Eric on Vocoder * (2:55)
  35. The Raven [Out-take and Extended Jam] * (7:58)
  36. The Tell-tale Heart [Eric Guide Vocal] * (4:40)
  37. The Cask of Amontillado [Rough Mix - Piano and Backing Vocals] * (3:41)
  38. The Cask of Amontillado [Eric and Alan Guide Vocals] * (4:19)
  39. Doctor Tarr and Professor Fether [Early Rough Mix] * (4:28)
  40. Doctor Tarr and Professor Fether [Vocal Take] * (0:30)
  41. Doctor Tarr and Professor Fether [Eric's Guide Vocal] * (2:02)
  42. Prelude [Orchestral Take 19] * (2:02)
  43. Pavane [Experimenting & Take 1] * (5:15)
  44. To One in Paradise [Rough Mix] * (4:20)
  45. Interview with Alan and Eric (London, August 1987) * (20:36)
  46. [The System of) Doctor Tarr and Professor Fether (Single Version] * (3:49)
  47. The Raven [Single Version] * (3:23)
  48. To One in Paradise [Single Version] * (4:08)
toon 37 bonustracks
totale tijdsduur: 40:32 (3:19:32)
zoeken in:
MetalDex
Ik ben dit album vandaag eens gaan luisteren, want ik ben een liefhebber van Edgar Allan Poe en ik was benieuwd wat Alan Parsons met zijn beroemde verhalen en gedichten had uitgespookt. Nu ken ik verder weinig van T.A.P.P. (zoals ik dat hier heb zien afkorten) en heb weinig tot geen verstand van progrock (buiten King Crimson heb ik van geen enkele progrockband een album), maar voor de muziek die hier opstaat heb ik een éénwoordig oordeel: FENOMENAAL!
Om dit toch iets te onderbouwen: ik heb het voordeel (? in dit geval tenminste) de meeste verhalen te kennen en bekend te zijn met Poe's schrijfstijl en die stijl en de sfeer die Poe oproept als ik zijn verhalen aan het lezen ben komt EXACT overeen met de compositities op dit album. Ik heb de versie beluisterd met Orson Welles' ingesproken stukjes en die kan ik toch niet wegdenken uit dit geheel.
Als ik dit album over een dikke maand vaak heb gedraaid en nog steeds zo'n gevoel (koude rillingen en kippenvel )erbij krijg, krijgt dit album van mij 5*... voorlopig dus nog 'maar' 4,5* voor deze verpletterende indruk. Ik was er over aan het twijfelen om ze nog maar 4* sterren te geven, omdat ze de tekst van The Raven niet letterlijk hebben gebruikt en er een kwartierdurend nummer van hebben gemaakt Maar de eigen verwoording is ook mooi, en Poe zelf zullen ze niet kunnen evenaren (wat tekst betreft, Poe is volgens mij geen briljant muzikant), en het wordt in de tekst zelf ook gezegd: Quoth 'The Raven', Nevermore!

avatar van dynamo d
5,0
Mooi, hè. Het is overigens niet zo zeer Alan Parsons maar vooral Eric Woolfson van The Alan Parsons Project die gefascineerd was en is door Edgar Allan Poe. Maar het knappe van The Alan Parsons Project was, dat verschillende muzikanten tot dit mooie album zijn gekomen. Vooral de combinatie Parsons en Woolfson was heel bijzonder. Dat vinden alle fans.
Nog een tip: in maart komt een deluxe editie uit ter gelegenheid van het 30-jarige jubileum van dit album (ook al is het dan 31 jaar).
Overigens heeft Eric Woolfson ook een vervolg gemaakt onder zijn naam met als titel: Poe - More Tales of Mystery and Imagination.

Zie:
http://www.musicmeter.nl/album/19488

avatar van axel33
4,5
dynamo d schreef:
Nog een tip: in maart komt een deluxe editie uit ter gelegenheid van het 30-jarige jubileum van dit album (ook al is het dan 31 jaar).

Volgens de laatste berichten is de officiele release-datum nu 30 april. Wat deze editie extra interessant maakt is dat nu eindelijk de originele mix in 'n splinternieuw remaster van Alan Parsons zelf gebruikt zal worden. Die mix was tot nu toe alleen verkrijgbaar in de vorm van 'n lastig te vinden CD op 't label Mobile Fidelity Sound Labs - kortweg MFSL. Afgaande op de kwaliteit van de nieuwe remaster van I Robot belooft dat veel goeds. Wat de uitgave compleet maakt is de toevoeging van de geremixte versie uit 1987. Reden voor 'n klein feestje dus.

avatar van dynamo d
5,0
Inderdaad komt de deluxe editie (2 cd's) op 30 april uit. Deze bevat:
- de nieuwe geremasterde originele 1976 versie van het album (zie bericht van axel33)
- de nieuwe geremasterde 1987 re-mix versie

Verder staan er de volgende (nog niet eerder uitgebrachte) 8 bonus tracks op:

1) The Raven - original demo recorded by Eric Woolfson before he met Alan Parsons
2) Edgar - original demo of an unreleased track
3) Orson Welles Radio Spot
4) Interview with Alan and Eric 1976
5) Eric's Guide Vocal Medley
6) Orson Welles Dialogue (the full content some of which has never been heard before)
7) Sea Lions in the Departure Lounge - experiment with sound effects
8 ) GBH Mix - unreleased experiments

avatar van dynamo d
5,0
Moet ik de Deluxe editie dan toch weer op internet bestellen? Woon in Den Haag, maar is zelfs hier bijna nergens te verkrijgen. Alleen bij Plato zag ik 'm staan maar weer voor een idioot hoog bedrag. Wat is er toch met die Plato in Den Haag? Elders zo goed en gevarieerd maar in Den Haag duur en chagrijnige "verkopers". Ga maar eens bij Amazon.co.uk kijken en daar bestellen.

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
dynamo d schreef:
Elders zo goed en gevarieerd maar in Den Haag duur en chagrijnige "verkopers".

'Grappig', dat van die chagrijnige verkopers wordt in Utrecht ook altijd over de lokale Plato beweerd...

avatar van axel33
4,5
axel33 schreef:
Wat deze editie extra interessant maakt is dat nu eindelijk de originele mix in 'n splinternieuw remaster van Alan Parsons zelf gebruikt zal worden. Die mix was tot nu toe alleen verkrijgbaar in de vorm van 'n lastig te vinden CD op 't label Mobile Fidelity Sound Labs - kortweg MFSL. Afgaande op de kwaliteit van de nieuwe remaster van I Robot belooft dat veel goeds. Wat de uitgave compleet maakt is de toevoeging van de geremixte versie uit 1987. Reden voor 'n klein feestje dus.

Ik moet helaas constateren dat de remastering van de originele mix niet van dezelfde kwaliteit is als I Robot. Het geluid is kunstmatig helderder gemaakt door de hogere frequenties op te schroeven, wat ervoor zorgt dat je bij eerste beluistering weliswaar onder de indruk bent van de veelheid aan details die je ineens hoort, maar al gauw viel me op dat de verfijnde, diepe klank van de orkestgedeeltes in The Fall of the House of Usher niet meer zo mooi tot uiting kwam als op de genoemde MFSL uitgave; er zat opeens 'n scherp randje aan en de dieptewerking werd daarmee óók overschreeuwd. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de rest van de CD, 't klinkt allemaal té helder. De zeldzame MFSL blijft dus te preferen. En voor wie 't te veel moeite is om die te zoeken, die komt 'm maar even pindakazen.

avatar van Benjammin'
4,5
beste TAPP als je het mij vraagt. Van begin tot eind prachtig geniaal, misshcien gelikt. Daarom niet de volle mep. 4,5 sterren

EVANSHEWSON
Ik dacht dat ik al eeuwen geleden deze plaat mijn quotatie had meegegeven, bleek ik dat stomweg vergeten. Stom, want dit is één van de sterkste platen van dit Project. Moeilijk om absolute toppers op te gaan sommen, dit is van een constante hoge kwaliteit, echt!
****1/2

avatar van fluidvirgo
4,5
Met afstand hun beste! Tegelijkertijd ook hun minst toegankelijke. Maar wat een album vol hoogtepunten en wat een sfeer!
Die herbewerkte versie vind ik overigens geen verbeteringen opleveren. Vooral de drums vind ik nu veel te bot klinken met die overdreven galm eroverheen, daar had meneer Parsons even poep in zijn oren...
Ik laat dan maar de naald steeds diepere groeven in mijn LP versie produceren...
Voor de beoordeling baseer ik me maar op de oude versie en die is niet mis:

****1/2

avatar van ChrisX
4,5
fluidvirgo schreef:
Ik laat dan maar de naald steeds diepere groeven in mijn LP versie produceren...

En dat is dus niet meer nodig nu er een Deluxe 2CD editie van te krijgen is met daar op ook de originele mix

avatar van fluidvirgo
4,5
Dat is goed nieuws, daar was ik nog niet van op de hoogte, even overheen gelezen, denk ik!
Dank voor de heads up

3,0
ja en bij mij wil dit album maar niet ...

die remix versie vond ik best mooi mete extra narratie, maar The tell Tale met Arhur Brown hadden ze niet moeten remixen. helemaal verknalt die versie . ik gebrijp ook niet waarom ze bij de remix uitgave niet de oude versies als bonus bij hebben gedaan, nu moet ik als ik die versie wil horen nog steeds de LP opzetten

bikkel
In de catagorie conceptalbums is dit er wel eentje die er boven uit steekt.
Prachtige sfeervolle plaat met het A.P.P in hun meest creatieve vorm.
De prachtige introductie van Orson Welles, en daarachter aan de magische klanken van The Raven. Erg fraai.
Arthur Brown(die van Fire inderdaad) zingt met veel branie en passie het vinnige en stevige The tell Tale, en is 1 van de hoogtepunten van de plaat. Nadat John Miles(die van Music inderdaad) het eveneens sterke (The System of) Doctor Tarr and Professor Fether naar grote hoogten heeft gezongen, is het uit meerdere delen bestaande The Fall Of The House Of Usher een sterk gedeelte wat naar een filmsoundtrack neigt.
Angstaanjagende klanken, onweer, regen en een donkere sfeer.
De verlichting komt uiteindelijk terug in de meer dan fraaie afsluiter
To One In Paradise. Deze wordt gezongen door Terry Sylvester(die van The Hollies inderdaad)
Als ze dat in een eventuele hemel draaien, moet het daar goed vertoeven zijn.
Hun sterkste album, al komt de opvolger I Robot aardig in de buurt.

avatar van ChrisX
4,5
spees schreef:
die remix versie vond ik best mooi mete extra narratie, maar The tell Tale met Arhur Brown hadden ze niet moeten remixen. helemaal verknalt die versie . ik gebrijp ook niet waarom ze bij de remix uitgave niet de oude versies als bonus bij hebben gedaan, nu moet ik als ik die versie wil horen nog steeds de LP opzetten

Crisis... je kunt echt niet lezen volgens mij of zie ik dat nu verkeerd? Juist de recente heruitgave (2 cd versie) bied precies datgene wat je hebben wilt namelijk zowel de 1987 versie (de remix plus wat additionele partijen opnieuw opgenomen) als wel de originele 1976 mix die nu lekker is opgepoetst.

avatar van musician
5,0
Mijn voorkeur gaat uit naar de remix versie uit '87, er zit net even meer bite in, ook m.n. qua gitaarwerk van Ian Bairnson. En daarmee kan de versie uit '76 aan de wilgen.

Ik vind het niet erg, een beetje oppimpen van een oude versie, vooral als het goed is gedaan.

Tales was in '76 een hele rare eend in de bijt en de muziekpers wist er ook niet goed raad mee. Uiteindelijk kwam men terecht op 'pompeus', niet echt positief.

Lariekoek. Wie de hele periode Parsons-Woolfson in ogenschouw neemt, kan haast niet anders dan tot de conclusie komen, dan dat dit één van de beste, zo niet de allerbeste van TAPP is geweest.

Het stevige werk, dat prima in elkaar overloopt op de oorspronkelijke plaat was prima; de meer instrumentele kant 2, haast klassiek, was even wennen maar is daarna eigenlijk ook niet meer door TAPP geëvenaard. Ik wil daar met name het prachtige Pavanne even bij noemen, naast The Raven en Dr. Tarr mijn favorieten.

Omdat TAPP na Tales vooral meer richting popmuziek ging, lijkt het er op, dat ook het project zelf, bij alle compilaties, Tales links heeft laten liggen. Alsof het een soort probeersel betrof.

Wij weten beter. Er werd na Tales steeds meer water bij de wijn gedaan tot teleurstelling van bovengenoemde kenners. Na het vertrek van Woolfson veranderde TAPP in een spaatje blauw.

avatar van ChrisX
4,5
musician schreef:
Omdat TAPP na Tales vooral meer richting popmuziek ging, lijkt het er op, dat ook het project zelf, bij alle compilaties, Tales links heeft laten liggen. Alsof het een soort probeersel betrof

Nou, dat er op verzamelaars niet of nauwelijks wat van Tales staat is niet zo heel gek als je weet dat Tales oorspronkelijk bij een heel andere platenmaatschappij is uitgebracht dan de rest van de APP catalogus. Men had in den beginne een deal voor 1 album omdat Parsons / Woolfson zelf ook niet hadden verwacht dat het zo goed zou doen. Met het 'succes' van Tales op zak heeft men uiteindelijk een nieuwe en betere deal weten te scoren. Echter, door alle fusies in het platenland zijn volgens mij alle albums nu weer onder 1 paraplu gebracht.

avatar van musician
5,0
Dat zal een logische verklaring zijn, m.b.t. die platenmaatschappijen, maar laten we ook eerlijk zijn over Tales en het vervolg: het sluit bepaald niet bij elkaar aan. De aanhangers van Don't answer me weten waarschijnlijk niet wat ze horen bij The Fall of the house of Usher.

avatar van ChrisX
4,5
OK, maar dan maak je ook wel een sprong van 8 jaar en dat is in muzikale termen een eeuwigheid. De sprong van Tales naar I Robot is helemaal niet zo groot en als je de boel vervolgens chronologisch beluisterd hoor je wel een bepaalde ontwikkeling van echt rockgetint op Tales naar het popgeluid op Ammonia Avenue (die ik overigens ook heeeel erg mooi vind).

avatar van musician
5,0
Ben blij dat je de ontwikkelingen goed bent blijven vinden, je moet alles per cd ook bekijken.

Ik vind wel, dat de aanhangers van het eerste uur in de loop van de tijd toch behoorlijk tekort zijn gedaan, door Alan Parsons e.a.

avatar van ChrisX
4,5
Tekort gedaan? Dat klinkt als of we ergens recht op hebben. Ik zou niet weten op wat eigenlijk.

avatar van musician
5,0
Muziek met een beetje kwalitatief hoog gehalte.

avatar van ChrisX
4,5
Hoe zo hebben we daar recht op? Als Parsons bagger op cd wil uitbrengen dan moet hij dat doen, we zijn nog steeds niet verplicht om het te kopen.

avatar van musician
5,0
Hij mag net zoveel bagger maken als hij wil, Alan Parsons is toevallig net een goed voorbeeld.

Als hij verder voor lief neemt dat ook zijn trouwe publiek hem volledig links laat liggen, zoals met zijn laatste 3, 4 cd's, is het wat mij betreft prima.

Hij mag zijn fans net zo veel beledigen als hij wil.

De fans van het eerste uur, mogen zich na Tales te kort gedaan voelen, al was het alleen maar cijfermatig: de hoeveelheid orchestrale rock is van 100% naar inmiddels 0% gedaald.

avatar van sierrra
4,0
Vandaag dit album via Marktplaats aangeschaft. De originele 1976 versie. Ik ben niet kapot van de geremasterde uitgaven met die halfbakken nummers erbij. Prima APP album. Favoriet:The Tell-tale Heart. Heerlijk nummer.

avatar van musician
5,0
Ook niet kapot van de remake uit 87, zonder halfbakken extra nummers? Volgens mij is daar juist Tell tale heart leuk voorzien van een extra gitaar-rif

avatar van sierrra
4,0
De remake versie uit 1987 ken ik niet. Ik heb verder bijna alle APP albums in de originele uitgave. Alleen van Stereotomy heb ik de nieuwe geremasterde versie en van de bonus nummers word ik niet echt enthousiast. Als de bonus nummers op de andere albums wel leuke extra tracks bevatten dan hoor ik dat graag.

avatar van Krakonos
4,0
Als fanatiek lezer van Poe kwam ik deze plaat bij toeval tegen, en de sfeer in de verhalen is heel mooi weergegeven. House of Usher blijft af en toe het aanhoren waard.
En ik blijf altijd het idee hebben dat de basnoot in het eerste nummer niet zuiver is, maar dat is echt niet zo.

5,0
AC1
Zeg, jullie weten toch dat er in 2007 een dubbele CD is uitgebracht met op Disc One: Het originele (!) album uit 1976 (plus bonus materiaal) en op Disc Two: De remix uit 1987 (plus bonus tracks). Een supergeweldige uitgave in een fantastisch mooie verpakking.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:19 uur

geplaatst: vandaag om 03:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.