menu

Gong - Flying Teapot (1973)

Alternatieve titel: Radio Gnome Invisible Part 1

mijn stem
3,89 (80)
80 stemmen

Frankrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Radio Gnome Invisible (5:33)
  2. Flying Teapot (11:52)
  3. The Pot Head Pixies (3:02)
  4. The Octave Doctors and the Crystal Machine (1:51)
  5. Zero the Hero and the Witch's Spell (9:37)
  6. Witch's Song / I Am Your Pussy (5:08)
totale tijdsduur: 37:03
zoeken in:
5,0
Geweldig album, super nummers met mooie humoristische stukken.

avatar van Paalhaas
4,0
Kan ik mij volledig in vinden...

4,0
Monty Python goes Progrock

avatar van bonothecat
2,5
Zoals de meeste oude progrock, vind ik dit niet al te bijzonder. Kom er maar moeilijk doorheen. 2,5*

Pieter Paal
Dit is het beste album dat Gong ooit gemaakt heeft en het blijft leuk.

tangmaster
Het beste album van Gong, super Space/Acid Rock en niet anders. Het blijft genieten.

avatar van SpaceLee
Heel goed, het is grappig maar ook meer. Je moet al een erg goede muzikant zijn om Flying Teapot na te spelen. Om het zelf te verzinnen moet je nog beter zijn en ook nog een flinke dosis fantasie hebben!

avatar van Syndro
3,5
Ik vind dit album de minste van de trilogie tot nu toe, maar toch nog erg goed. Qua humor en weirdness is dit de uitblinker. Toch vind ik de eerste helft tot nu toe niet zo sterk. Vanaf het mooie toetsenstuk op 'The Octave doctors..' is het tot de laatste seconde wel raak. De beste nummers zijn de drie laatste naar mijn mening. 'Zero the hero' begint echt super met mooie melodie en ontaard in een tropische trip met een wat experimenteler einde. 'Witch's Song' is simpelweg heel swingend en sterk met zang van Smyth en goed saxwerk.

Tot nu toe 3.5

avatar van Ataloona
4,5
Geniaal album van Gong. Enorm spacey muziek met veel invloeden van oa. Frank Zappa. De zang - en dan vooral de humoristische - stukken doet mij daar ook al erg aan denken. Het blijft in ieder geval slechts bij inspiratie, want Gong weet er helemaal iets eigens van te maken. Het is een grote trip van buitengewone originaliteit. Flying Teapot moet wel zo'n beetje een van de meest geniale composities ooit binnen de rockmuziek zijn. Het andere grote hoogtepunt is Zero the Hero and the Witch's Spell die aanvoelt als een jam zonder grenzen. Wat een muzikanten zijn dit! Het album ken louter en alleen hoogtepunten en verdient dan ook de 4,5* van mij.

Aquila
Van die magie was trouwens nog steeds veel over bij het concrt van 2,5 (?) jaar terug, waar deze nummers ook nog voorbij kwamen. Heeft inderdaad raakvlakken met andere dingen, maar is vooral uniek - dat bleek wel bij datzelfde concert. Met (stijgende) verbazing staan kijken naar de lui op het podium (en de devote fans in de zaal).

avatar van Ataloona
4,5
Kan ik me voorstellen, deze plaat is al een fenomenale trip. Live komen de muzikanten vast nog erg goed uit de hoek.

avatar van kobe bryant fan
3,0
Erg sterke en originele plaat. De bassist speelt erg goed, de compositie van het titelnummer is fantastisch. En de laatste 3 tracks zijn te mooi voor woorden. Jammer van de opener, die ik toch iets minder vind.

BobbieMarley
Lang geleden dat ik dit gehoord had. Ik weet nog heel goed dat een vriend van mij deze cd maandenlang achtereen draaide toen hij uitkwam. Hij kwam mij toen mijn oren uit. Het blijft wel leuk, deze Franse hippies. Ze hebben trouwens nog betere platen gemaakt.

BobbieMarley
kobe bryant fan schreef:
Erg sterke en originele plaat. De bassist speelt erg goed, de compositie van het titelnummer is fantastisch. En de laatste 3 tracks zijn te mooi voor woorden. Jammer van de opener, die ik toch iets minder vind.


Helemaal mee eens!

5,0
Deze muziek is totally crazy, maar echt wel geniaal. In tegenstelling tot de meeste anderen hier vind ik het eerste deel van het album het sterkst. De twee laatste nummers zijn een beetje een tegenvaller. Toch 4 sterren!

5,0
berrege schreef:
Deze muziek is totally crazy, maar echt wel geniaal. In tegenstelling tot de meeste anderen hier vind ik het eerste deel van het album het sterkst. De twee laatste nummers zijn een beetje een tegenvaller. Toch 4 sterren!

Hmm, bij nader inzien is Zero the Hero toch ook een heel sterk nummer. Tijd voor Radio Gnome Invisible Part 2!

avatar van korenbloem
4,5
Hoes net gecorrigeerd naar de originele 1973 release op Virgin, de vorige was de rerelease op o.a. GYB en latere cd re-issues.

avatar van Tony
3,5
Grappig,, die vorige hoes ken ik wel, deze niet. Wijziging had voor mij dus niet gehoeven, maar okee, peanuts natuurlijk.

avatar van wibro
3,5
De eerste keer dat ik dit hoor. Klinkt niet slecht maar om dit album - zeg maar rustig de hele trilogie - juist te kunnen beoordelen zal ik het toch nog een keer in zijn geheel moeten beluisteren. Een luisterbeurt lijkt mij voor dit soort albums die in de jaren zeventig volledig aan mij voorbij zijn gegaan volstrekt onvoldoende.

3,5
Een total bizar album, ik heb het op en wel zeer vreemde wijze verkregen. Eind jaren 70 kocht ik tweedehands Popol Vuh Seligpreisung , aangezien hoes en titel mij intrigeerde. Bleek er echter een totaal andere plaat in te zitten. Terug te gaan naar de zaak was niet erg zinvol, dus toch maar deze muziek beluisterd. En dit was bizar, humoristisch, totaal onvoorspelbaar. Zeker in mijn degelijke omgeving was dit niet om aan te horen, maar steeds meer ontdekte ik nieuwe dingen. Later ook nog wat meer werk van Gong en alle zijtakkingen daarvan gekocht, niet ales even goed.
Trouwens later nog wel de goede plaat van Popol Vuh aangeschaft en hiervan vind ik bijna alles schitterend.
Maar voor Gong hier 3,5 ster.

avatar van Mssr Renard
4,0
Gong is één van de leidende bands uit de Canterbury Scene (de anderen zijn Soft Machine en Caravan), maar heeft haar eigen unieke stijl. Gong heeft een bizarre en ingewikkelde geschiedenis, maar kort gezegd is het de band die Daevid Allen oprichtte nadat hij in Frankrijk achterbleef nadat hij Engeland niet in mocht (hij was Australiër) toen The Soft Machine terugkeerde naar Engeland na wat optredens in Frankrijk.

Goed, Daevid richtte dus Gong op met oa Didier Malherbe (sax, fluit) en Gilli Smyth. Om het nog ingewikkelder te maken, was de band eigenlijk opgericht in Deià, Mallorca, een soort retreat voor hippies van toen (Wyatt en Ayers, ook van The Soft Machine kwamen daar ook graag).

Daevid vond het allang best dat hij een nieuwe band had, want hij kon zijn singer-songwriters-skills niet kwijt bij The Soft Machine, die steeds virtuozer gingen spelen. In Gong zal dat terzijnertijd ook gebeuren; na het toetreden van Tim Blake (toetsen) Steve Hillage (gitaar) tot de band, werd Gong ook steeds beter en had Daevid ook bij deze band niets meer te zoeken. Gek genoeg was het eigenlijk de bedoeling dat Hillage bij Soft Machine zou gaan spelen, maar Daevid stal hem voor Gong.

Flying Teapot vertelt het verhaal van het ingewikkelde Radio Gnome-verhaal, en is verspreid over drie platen. Deze platen worden gemakshalve niet echt als Canterbury-platen maar eerder als Spacerock-platen gezien. En ik sta achter die keuze. Het is een lekker gekke plaat, maar je hoort al langzaam dat de band echt een heel goede band aan het worden is. Dit is voor mij dan ook de eerste echt goede plaat van Gong. De geschiedenis van Gong zal alleen maar meer ingewikkeld worden, met verschillende Gongs die tegelijk opereren en offshoots zoals Mother Gong etc.

Maar ten tijden van deze plaat was het nog redelijk overzichtelijk en bovendien het begin van een glanscarrière voor Steve Hillage, ook al speelt hij op deze plaat nog niet heel veel mee.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:15 uur

geplaatst: vandaag om 09:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.