menu

Rod Stewart - Fly Me to the Moon... (2010)

Alternatieve titel: The Great American Songbook Volume V

mijn stem
2,46 (13)
13 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: J

  1. That Old Black Magic (4:35)
  2. Beyond the Sea (3:25)
  3. I've Got You Under My Skin (3:50)
  4. What a Difference a Day Makes (3:22)
  5. I Get a Kick Out of You (3:32)
  6. I've Got the World on a String (2:52)
  7. Love Me or Leave Me (3:07)
  8. My Foolish Heart (3:37)
  9. September in the Rain (2:55)
  10. Fly Me to the Moon (2:45)
  11. Sunny Side of the Street (2:56)
  12. Moon River (2:48)
  13. Bye Bye Blackbird * (4:09)
  14. All of Me * (3:09)
  15. She's Funny That Way * (3:23)
  16. Cheek to Cheek * (3:29)
  17. Ain't Misbehavin' * (3:48)
  18. When I Fall in Love * (3:45)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 39:44 (1:01:27)
zoeken in:
Stijn_Slayer
Die hoes.

avatar van rudiger


Wat is daar zo lachwekkend aan ?

Stijn_Slayer
Ziet er toch totaal niet uit?

Stewart voor de zoveelste keer in gladjanus/smartlappen outfit. En dan te bedenken dat hij vroeger zo lekker rauw kon rocken...

avatar van rudiger
Maar Rod is alweer behoorlijk op leeftijd .
Ik ken dit album niet maar wordt er door Rod gerockt ?
Mij lijkt het meer `n ballad album .

Stijn_Slayer
Ik heb geen enkel Songbook album gehoord, maar al die slechte beoordelingen kunnen haast geen toeval meer zijn. Rock zal er helaas niet inzitten denk ik ook.

avatar van rudiger
I`ve Got You Under My Skin kon wel `n Sinatra cover zijn .
Dat voorspeld niet veel goeds .
Het schijnt `n Jazz album te zijn , jammer .

avatar van kaztor
Dit is het album waar iedereen op zat te wachten!!

avatar van musician
2,5
Dit is echt te treurig voor woorden. Ik dacht dat Rod Stewart het wel gehad had, met die uiterst slappe nummers van The American Songbook I-IV.

Maar na een kleine opleving met Still the same (hardrock, vergeleken met Fly to the moon) en een inzakker met Soulbook, nu dan deel V in de cyclus.

Hij maakt veel albums zal ik hem nageven, maar het is echt volledig gebeurd met zijn artistieke prestaties.

Blijkbaar heeft hij zich helemaal verzoend met het idee op z'n 80e liedjes vanuit zijn rolstoel te zingen.

avatar van musician
2,5
Ik heb mij wat gestort in de psyche van het album en heb daarbij ook de originele nummers uit de jaren '50 de revue laten passeren. Dat moest ook gelijk een antwoord geven op de vraag waarom de Amerikanen zo weglopen met die hele American Songbook reeks van Stewart.

Het zit 'm in de jaren '50. Een tiental uiterst succesvolle (economische) jaren voor veel Amerikanen. Nog zonder Vietnam, studentenverzet, algemeen ongenoegen maar juist wel met veel burgerlijke gehoorzaamheid, de Kerk, Korea, auto's met staartvinnen en nog slechts het begin van de koude oorlog.

De Engelse Rod Stewart was in 1950 vijf jaar oud en was slechts getuige van de Amerikaanse welvaart van wat hij hoorde aan (mierzoete) muziek op de radio. Voor toch in ieder geval een groot aantal jaren in de jaren '50. Je wist niet beter, dus dit was aan muziek het beste dat kon worden voorgezet. Voor het overige had Engeland, dat nog steeds gebukt ging onder de gevolgen van de 2e wereldoorlog en grauw was vanwege de mijnen en de zware industrie, niet veel te bieden.

Waarschijnlijk waren het voor Stewart goede tijden met mooie herinneringen aan die muzikale periode, dusdanig dat die hem hebben aangezet tot de American Songbook deel 1 tot en met 27.

Ik heb ook willekeurig een aantal Amerikaanse Top 40's beluisterd uit de jaren '50 en als de muziek in grote lijnen kan worden beoordeeld was er toch vooral veel nostalgie en melancholie. Daar moet je toch echt wel voor in de stemming zijn om dat in één ruk uit te zitten maar, bij gebrek aan beter, dat zal voor Stewart geen belemmeringen hebben opgeleverd.

Met Stewart zijn er blijkbaar ook veel Amerikanen met veel belangstelling en diepe bewondering voor deze muziek. De hunkering naar dit soort voorspoedige tijden (negatieve aspecten worden vaak vergeten) zal zeker ook nog een rol hebben gespeeld.

De Stewart fans zullen lange tijd bang geweest zijn dat The American Songbook het einde zou inluiden van zijn rockcarrière. Inmiddels weten we, dat dat niet is gebeurd. Enigszins opgelucht kunnen we dan ook weer ademhalen en wat schaapachtig lachen om deze episode uit de geschiedenis van Stewart. Hij kan natuurlijk altijd nog weer eens terugvallen naar weer een nieuw deel. Maar dat staat dan eigenlijk weer los van zijn rock albums.

Mondjesmaat hoor ik wel wat aardige dingen voorbij komen. Maar ik ben een kind van de jaren '60 en '70 en heb nooit wat gehad met de muziek van de jaren '50. Ik kan er daarom niet warm voor lopen, het is ook nogal zoetsappig van opzet allemaal, wat Stewart hier doet. Zijn keuze voor het soort nummers is ook nog eens vrij eenzijdig.

Maar voor nostalgische en/of melancholieke momenten wil het album af en toe best voldoen.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:19 uur

geplaatst: vandaag om 08:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.