menu

PJ Harvey - Let England Shake (2011)

mijn stem
4,07 (699)
699 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Island

  1. Let England Shake (3:09)
  2. The Last Living Rose (2:20)
  3. The Glorious Land (3:34)
  4. The Words That Maketh Murder (3:45)
  5. All and Everyone (5:39)
  6. On Battleship Hill (4:07)
  7. England (3:09)
  8. In the Dark Places (2:58)
  9. Bitter Branches (2:29)
  10. Hanging in the Wire (2:42)
  11. Written on the Forehead (3:40)
  12. The Colour of the Earth (2:32)
totale tijdsduur: 40:04
zoeken in:
4,5
@Bart
Ja, hebt gelijk haha. Ik kon mezelf toch niet bedwingen, en ondertussen heb ik die hele cd al geluisterd, twee keer zelfs. En het is fantastisch! En ik ben het over All And Everyone ook niet eens met je, dat vindt ik een erg prettig nummer.

avatar van midnight boom
4,0
het gaat hem niet worden voor mij, deze Let shake England.
Ik krijg er de zenuwen van.

avatar van Albert Filth
4,0
"In the Dark Places" is wel een prachtig nummer!

avatar van Bart
4,5
Ik gooi er een 0,5* bovenop. De plaat weet met echt te raken. De nummers worden alsmaar beter. Ook de nummers die ik nog niet kende. 'On Battleship Hil' en 'On Battleship Hil'. Zeer sterk.

avatar van aERodynamIC
5,0
Oh, oh, oh, wat doen de dames het de laatste weken toch goed. Anna Calvi, Adele, Joan As Police Woman, Jorane, Lia Ices, Graciela Maria, Eefje de Visser.....en het jaar is nog maar net begonnen.
Waar de mannen normaal gesproken duidelijk mijn toplijstjes overheersen daar slaan de vrouwen momenteel keihard terug en PJ Harvey kan dat leger wel eens gaan versterken.
Ik moet er dan wel eerlijk bij vermelden dat ik het met PJ nooit goed weet: soms irriteert ze me mateloos en kan ik er niks mee en dan weer weet ze me goed te grijpen. Eigenlijk is het alleen haar album To Bring You My Love waar ik echt van ben gaan houden. De rest is altijd een beetje zwalken van liefhebben naar schouders ophalen.
Voorganger White Chalk was een complete verrassing. Wat een apart album was dat in haar discografie: was dat de rockchick die ik kende?

Op Let England Shake vraag ik me dat soms ook af, alhoewel de verrassing nu veel minder groot is. We weten dat PJ Harvey ook op geheel andere wijze uit de hoek kan komen: wat zoeter, wat liever, maar toch nog steeds een krengetje die onverwacht kan uitdelen.
Nu Anna Calvi momenteel mijn nummer één van het moment is, lijkt het wel of PJ Harvey het ook opeens een stuk beter doet, of verbeeld ik het me, en lijken die van Anna en PJ qua sfeer veel op elkaar? Anna Calvi vind ik een PJ Harvey-light (wat ik juist als positief ervaar, daar ik PJ soms niet goed door vind te komen) en Let England Shake is ook wat luchtiger van toon en dat bevalt me goed. Hier daar wat gekke dingen die voor de 'stekeligheden' zorgen, af en toe een beetje Joanna Newsom / CocoRosie gekte maar dan toch minder grillig of kinderlijk.... het valt goed hier.

Elke nieuwe release denk ik weer 'het zal wel' en soms komt het voor dat ik albums dan gewoon oversla (Uh Huh Her en Is This Desire?) en even leek het er op dat ik Let England Shake het zelfde lot zou laten ondergaan. De hoes trok me al niet en aan Anna Calvi had ik al genoeg.
Wat ben ik blij dat ik dat toch niet gedaan heb, want ik vind dit een heerlijk album. Misschien wel haar leukste tot nu toe, ook al geniet ik nog erg van klassieker To Bring You My Love. Dit is er niet mee te vergelijken. Dit is gewoon een nieuwe weg die ze bewandelt en ik wandel graag een heel eind met haar mee.....

avatar van Bart
4,5
Ik luister intussen naar de ceedee en niet meer naar de webrip. Een opluchting. Het intro van 'The Glorious Land' is nog scherper. De stem van Polly nog intenser! Je beleeft de plaat opnieuw!

avatar van archangel9
4,0
OEH jongens wat is Let Engeland shake toch een lekkere PJ Harvey! Je komt al gelijk in de stemming met het spooky-lieflijke titelnummer. Dan heeft ze je bij de strot en ze laat je niet meer los. Ja deze dame is a wicked wich en die heeft zo haar methoden. Ze zet je haar avontuurlijke muzikale kruidenbrouwsel voor en of je er door bewelmd raakt, door elkaar geschud wordt of een klap met de hamer krijgt, je kunt dat nooit van tevoren voorspellen.

ThereThere
waanzinnig album, ontroert diep. Grijpt je idd bij de strot om niet meer los te laten.

avatar van Doc
4,5
Doc
Wel een mooi album. Bevalt me beter dan White Chalk.
Sommige nummers moeten nog een beetje bezinken, maar tot nu toe klinkt het erg goed.

ohmusica
Messcherp > oor log >
People throwing dinars at the belly-dancers
In a sad circus by a trench of burning oil
People throw belongings; a lifetime's earnings
Amongst the scattered rubbish and suitcases on the sidewalk

uit: written on the forehead

avatar van Bart
4,5
Ik ben verslaafd geraakt aan 'The Glorious Land' - het nummer heeft zich in mijn kop genesteld. Dat prachtige intro, die scherpe tekst, en dat ontroerende eind, waarin er veel samenzang is (samen met een groepje kinderen?). Alleen al door dit nummer verdient eigenlijk dit album een 5*-status.

Andere teksten zijn trouwens ook zeer sterk. Luister maar naar 'In the Dark Places' of, zoals ohmusica al aanhaalt, naar 'Written on the Forehead'.

avatar van Chronos85
4,5
Voor mij tot nu toe de eerste verslavende plaat van 2011. Bijna alleen maar hoogtepunten. Nummers als The Words That Maketh Murder, On Battleship Hill en Written on the Forehead gaan een serieuze rol spelen voor het beste van 2011...

avatar van matthijs
4,0
tjonge jonge... geweldig, die artiesten die zichzelf blijven vernieuwen en tegelijk blijven ontroeren, en enerveren!

polly makes my world shake

avatar van FLUOman
4,0
Ik vind A&E heel erg mooi, doet me af en toe wat denken aan song to the siren van this mortal coil (op vlak van vocals wel te verstaan), wat ik heel fijn vind. Ook de rest begin ik beter en beter te vinden!

Bart schreef:
Vanmiddag weer een paar keer gedraaid. Een mooie, consistente plaat. Alleen 'All and Everyone' spreekt me niet aan. Enerzijds komt dat, omdat ik de eerste vier nummers meesterlijk vind. Anderzijds spreekt het nummer me ook echt niet aan. Ik denk dat het door de melodie komt. Het is wat rommelig. Meer experimenteel.

Nou ja, het luisteren gaat door!

avatar van GothicBowie
4,5
Chronos85 schreef:
Voor mij tot nu toe de eerste verslavende plaat van 2011. Bijna alleen maar hoogtepunten. Nummers als The Words That Maketh Murder, On Battleship Hill en Written on the Forehead gaan een serieuze rol spelen voor het beste van 2011...


Sluit ik me volledig bij aan, nu ben ik altijd al een groot fan geweest van PJ Harvey, maar ook in 2011 staat ze er nog steeds, enkel de openings track vind ik iets minder. Maar voor de rest zeker een 4,5 waard

avatar van Bart
4,5
Afgelopen weken is het album al groots onthaald in de muziekbladen en op de muzieksites. Iedereen is lyrisch en het wordt haar beste album tot-nu-toe genoemd. Vandaag een prachtige review op Pitchfork. Een 8.8! Volkomen verdiend. Het is voor mij nu al één van de mooiste releases van het jaar!

Pitchfork: Album Reviews: PJ Harvey: Let England Shake

avatar van Doc
4,5
Doc
Toch jammer dat PJ Harvey haar telefoon niet uit heeft gezet tijdens de opnames van The Glorious Land. Die tetter-ringtone wordt op den duur knap vervelend.
Verder een prima plaat.

avatar van Bart
4,5
Doc schreef:
Toch jammer dat PJ Harvey haar telefoon niet uit heeft gezet tijdens de opnames van The Glorious Land. Die tetter-ringtone wordt op den duur knap vervelend.
Verder een prima plaat.


Dat is juist zo meesterlijk aan dat intro. Die trompet staat voor de essentie van deze hele plaat. De oorlog en de slachtoffers die het maakt. Als er een militair sneuvelt tijdens een oorlog, dan wordt op zijn begrafenis trompet gespeeld (in het intro van 'The Glorious Land' horen we daar een gedeelte uit).

avatar van matthijs
4,0
als deze plaat niet binnen een week een gemiddelde waardering van meer dan 4 krijgt dan weet ik t niet meer (vind de huidige 3.97 aan de lage kant voor zo'n prachtplaat

avatar van Bart
4,5
matthijs schreef:
als deze plaat niet binnen een week een gemiddelde waardering van meer dan 4 krijgt dan weet ik t niet meer (vind de huidige 3.97 aan de lage kant voor zo'n prachtplaat


avatar van Doc
4,5
Doc
Bart schreef:
(quote)


Dat is juist zo meesterlijk aan dat intro. Die trompet staat voor de essentie van deze hele plaat. De oorlog en de slachtoffers die het maakt. Als er een militair sneuvelt tijdens een oorlog, dan wordt op zijn begrafenis trompet gespeeld (in het intro van 'The Glorious Land' horen we daar een gedeelte uit).


De essentie van deze plaat?..... kan best wezen, maar ik vind het meesterlijk irritant.

avatar van UrbainAlpain
4,0
Ik ben het volledig met Doc eens. Die trompetten hoefden volgens mij helemaal niet zo irritant en totaal los van het nummer door te klinken in 'Glorious land' Het was m.i. mooier geweest als hier als intro een volledig gespeelde 'Last Post' was ingevoegd. In Ieper (België) spelen ze die dagelijks op klaroen aan de Menenpoort (herdenkingsplaats voor gesneuvelde soldaten tijdens WO I) en dat klinkt echt ontzettend aangrijpend. Zo had die vermeende 'essentie' van de plaat nog wat meer kracht gekregen.

Los van deze bedenking vind ik dit album erg goed. Ik ben een groot PJ Harvey fan en met deze doet ze haar reputatie alle eer aan.

avatar van FLUOman
4,0
Ga ik mee akkoord, dit nummer is het enige dat ik ronduit irritant vind, de rest vind ik super! De enige misser op deze plaat vind ik.

UrbainAlpain schreef:
Ik ben het volledig met Doc eens. Die trompetten hoefden volgens mij helemaal niet zo irritant en totaal los van het nummer door te klinken in 'Glorious land' Het was m.i. mooier geweest als hier als intro een volledig gespeelde 'Last Post' was ingevoegd. In Ieper (België) spelen ze die dagelijks op klaroen aan de Menenpoort (herdenkingsplaats voor gesneuvelde soldaten tijdens WO I) en dat klinkt echt ontzettend aangrijpend. Zo had die vermeende 'essentie' van de plaat nog wat meer kracht gekregen.

Los van deze bedenking vind ik dit album erg goed. Ik ben een groot PJ Harvey fan en met deze doet ze haar reputatie alle eer aan.

avatar van Doc
4,5
Doc
Ondanks die ringtone heb ik mijn waardering voor deze plaat naar boven bijgesteld.
Sommige nummers hebben even tijd nodig, maar ik ben zeker wel onder de indruk.

avatar van Chronos85
4,5
Om eerlijk te zijn vind ik de ringtone wel grappig. Het enige nummer wat ik een beetje uit de toon vind vallen is afsluiter The Colour of the Earth. Het kabbelt een beetje voort en het is niet Polly Jean die de leadzang heeft maar Mick Harvey (niet verkeerd maar een beetje saai in vergelijking met de rest)...

5,0
"These are the words, the words are these.
death lingering, stunk,
Flies swarming everyone,
Over the whole summit peak,
Flesh quivering in the heat.
This was something else again.
I fear it cannot be explained.
The words that maketh, the words that maketh
Murder."

Hoe is het mogelijk om je, als kind van de vorige eeuw in een snel veranderd muzieklandschap, te handhaven en te vernieuwen? De inmiddels 41-jarige PJ Harvey leek zich dat goed te beseffen toen ze in 2007 een totaal andere kant van zichzelf liet horen op White Chalk. We wisten al dat Polly-Jean tekeer kon gaan (Rid of Me), neerslachtig en depressief was (Is This Desire?, To Bring You My Love), prachtige liedjes maakt (Stories from the City, Stories from the Sea) en dat ze ook weleens uit de bocht kon vliegen (Uh Huh Her). Dat ze ook nog verstilde folkliedjes kan brengen was alleen maar de zoveelste bevestiging van haar talent. Nu ze na vier jaar weer met nieuw werk is gekomen dat nog altijd fris en nieuw. En het mooiste is dat PJ na twintig jaar ook op Let England Shake nog altijd lekker zichzelf is.

Op een van de meest melancholische momenten van Let England Shake, 'England', moet ik denken aan mijn vader en hoe ik als kleine jongen met hem door de straten van Amsterdam liep die eeuwig in staat van verbouwing waren, en hoe hij me altijd vertelde dat ik nu goed moest kijken hoe de straten en gebouwen en gevels eruit zagen, omdat dat er allemaal niet meer zou zijn 'als ik groot was'. Ik ben weer acht jaar als PJ Harvey zingt: 'The country that I love / England / You leave a taste / A bitter one.' Ze zingt het met een stem vol heimwee, en ik bedenk me dat ik nooit écht heb opgelet hoe de straatjes van Amsterdam eruit zagen, dat ik de echte herinneringen kwijt ben en alleen nog maar aan de schaduw daarvan kan denken.

Let England Shake zit vol met dit soort melancholie. Ik zie Polly-Jean al door de vervallen straten lopen van de Engelse steden waar zij ooit is opgegroeid. 'Take me back to beautiful England / And the grey damp filthiness of ages / And fog rolling down behind the mountains / On the graveyards and dead sea-captains. / Let me walk through the stinking alleys / To the music of drunken beating,' mompelt ze op 'The Last Living Rose'. Haar heimwee naar vroeger heeft iets weemoedigs. Zowel tekstueel als muzikaal straalt Let England Shake een verlangen uit naar de goede oude tijd, naar 'Old England'. Het album is opgenomen in een negentiende-eeuwse kerk in het Britse kustgebied Dorset en vangt precies die sfeer, die muffe geur van verlaten gebouwen, versleten meubels en verkleurde fotoalbums.

Die persoonlijkheid die tot in de uiterste holtes van je ziel doordringt zijn we al lang gewend van PJ Harvey. De echte vernieuwendheid van Let England Shake is dat we nu meer dan ooit te maken hebben met een politieke plaat. 'This time, I've been looking out,' zegt PJ Harvey over haar nieuwe werk. Let England Shake gaat niet alleen over de vergeten plekjes van onze jeugd, maar nog veel meer over het noodlot van de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en over het eens zo grootse Verenigd Koninkrijk, nu een schim van wat het ooit was. In het furieuze 'The Glorious Land' zingt ze: 'How is our glorious country ploughed? / Not by iron ploughs / Our lands is ploughed by tanks and feet / Feet, marching.' Datzelfde nummer opent met uit-de-toon-vallend trompetgeschal dat tegendraads tegen het regelmatige marsritme van het liedje ingaat. Het beeldt in een paar seconden de slachtoffers van The Great War uit, de gevallenen in de loopgraven, de soldaten die het ritme niet meer bijhielden en in groten getale sneuvelden. Het misplaatste van de melodie schets een lugubere en verdorven sfeer van lijken en kerkhoven. Let England Shake is niet het plakboek van Polly-Jeans persoonlijke jeugdherinneringen, maar een document van de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Een oorlogsmonument dat de miljoenen slachtoffers honderd jaar na dato pas eer aan kan doen.

Even later horen we Polly-Jean nog een tikkeltje bozer, bijtender, als ze naar de regeringen van Engeland en Amerika sneert: 'What is the glorious fruit of our land? / Its fruit is deformed children / What is the glorious fruit of our land? / Its fruit is orphaned children.' In mei van vorig jaar was Harvey te gast bij BBC1's Andrew Marr Show en bracht aan Marr's gasten van die dag het titelnummer van Let England Shake ten gehore. Onder die gasten was Gordon Brown, wiens partij de week daarna de Britse verkiezingen zou winnen. De cynische tekstregels 'The West's asleep / Let England shake / Weighted down with silent death' krijgen op die manier een heel andere betekenis.

Tijdens haar televisieoptreden bij de BBC speelde PJ Harvey in haar eentje een lichtelijk valse versie van het titelnummer van deze plaat, gecombineerd met de fifties-hit 'Istanbul (Not Constantinople)', maar op Let England Shake wordt ze bijgestaan door een inmiddels vaste muzikantengroep, waaronder John Parish en ex-Bad Seed Mick Harvey - die ook meezingt op het laatste nummer 'The Colour of the Earth' . Dezelfde muzikanten, maar hun pallet aan instrumenten is nog nooit zo breed geweest. De gitaargeoriënteerde PJ van de jaren '90 is bijna volledig verdwenen en in plaats daarvan horen we onder meer citers, een autoharp en saxofoons. Zelf zingt PJ Harvey het gros van de nummers in haar hogere registers, met als uiterste de onnatuurlijk hoge meisjeskoorachtige noten die ze in 'On Battleship Hill' weet te halen. Op Let England Shake zingt Polly-Jean zoekend; de juiste toon lijkt vaak pas tijdens het nummer gevonden te worden, alsof Harvey al zingende zoekt naar de manier waarop ze het nummer moet brengen. Wanneer ze in het onheilspellende lied 'All and Everyone' de regels 'As we advanced in the sun / Death was all and everyone' zingt breekt haar stem zoals ook de jongemannen aan het front ooit braken als ze werden vertrapt. De meeste songs op Let England Shake zijn live opgenomen en klinken daardoor ruw en onaf. Het zijn sfeerschetsen, losse flarden en verhalen, wat past bij de dwalende sfeer van het album. Zo klinken er op 'England' een paar eenzame blazers en horen we op de achtergrond spookachtige stemmetjes in de stijl van Björk. 'I live and die / Through England.'

Let England Shake zou op het eerste gezicht een vrolijk album kunnen lijken. De oppervlakkige luisteraar zou kunnen zeggen dat Polly-Jean het zich dit keer makkelijk heeft gemaakt en dat Let England Shake een album is met enkele aardige popliedjes. Maar de waarheid is, dat dit album misschien wel een van de zwaarste albums van PJ Harvey is, nog nooit zo bitter en cynisch verhalend over de meest gruwelijke dood. Met Let England Shake heeft Harvey ten meerderen male haar kwaliteiten als zangeres en liedjesschrijver bewezen en op het vlak van teksten een nieuw hoogtepunt bereikt. We zouden Polly-Jean Harvey tekort doen wanneer we zeggen dat ze weer vernieuwend bezig is geweest, want Let England Shake is simpelweg haar beste album tot nu toe.

Origineel verschenen op Beautiful Freaks

4,5
Bovenstaande tekst is echt goed!
Mooie website ook.

avatar van handeman
4,5
wat een album!!

avatar van AOVV
4,5
4 sterren van HUMO. Ik ben het niet altijd eens met mijn lijfblad, maar dit plaatje heb ik inmiddels toch al 2 keer beluisterd. Klinkt erg goed. Ik ben nog niet echt bekend met PJ Harvey (ik ken één plaat van haar, of zo), maar deze plaat is toch wel eentje om te gaan koesteren, durf ik hopen. De dames doen het vrij goed in het begin van het jaar, met ook al Anna Calvi.

avatar van Paap_Floyd
3,0
Tegenvallende plaat eigenlijk. Geef mij toch maar haar vroege werk. 3*

Gast
geplaatst: vandaag om 02:44 uur

geplaatst: vandaag om 02:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.