De eerste 12 nummers zijn de afvallers van het grandioze debuut-album
Lost Souls. Dat klinkt wat minderwaardig maar de restjes hier zijn nog aardig goed te pruimen. In het begin komen we
Darker tegen, een aangename, zeer vette, snellere en subtiele variant van
Firesuite van het hoofdalbum. Het instrumentale
Meet Me at the Pier is ook van hoofdalbum-kwaliteit.
Down to Sea is een wat jammere kale kloon van
Sea Song, maar bij het nummer
Crunch sloeg mijn hart een paar keer over, want ik werd geconfronteerd met rock van een... laat ik zeggen
Achtung Baby-kaliber. De mooiste nummers wel genoemd.
Op de tweede cd staan remixes van het tweede album
the Last Broadcast. Met een wat kale versie van
Words maar ook met een prachtige mix van M62 (onmiskenbaar Four Tet ten tijde van
Rounds). Ook mooi gedaan is
The Sulphur Man, terwijl
The Last Broadcast hier helaas een veel te vlotte beat heeft gekregen, waardoor het droom-element compleet verloren gaat. De laatste twee nummers zijn dan wel weer prachtig.
Beste Doves-liefhebber, luister en zoek je favoriete plaatjes er tussenuit hier, ook voor jou staan ze er ongetwijfeld tussen.