Laat je vooral niet misleiden door de hoesfoto. Eramus Hall is namelijk een groep opgericht door George Clinton van Parliament. Hij kwam op deze naam nadat hij een gebouw had bezocht in Chicago die deze naam had. Tegen de tijd dat dit album werd uitgebracht was vrijwel niemand meer geïnteresseerd in soul en funk. De disco was immers al op zijn beloop, en die twee andere genres waren passé. Het werd steeds moeilijker om als klein platenlabel succes te verwerven, want omstreeks 1980 waren het vooral de major labels die tegen hun releases flink wat geld aansmeten (iets wat overigens nooit is verdwenen en met de jaren erger is geworden), waardoor kleine, onfhankelijke labels relatief gezien geen kans meer kregen.
Dit album werd uitgebracht op het Westbound-label. Een label gesitueerd in Detroit, Michigan. Ook Detroit was op z'n beloop. De Motorcity ging er flink op achteruit wat betreft de auto-industrie., en ook op muzikaal gebied was het bekende label Motown niet meer wat het was. Enkel Diana Ross kon in 1980 een zeer succesvol album voor dat label maken, voor de rest was wat betreft Motown een zinkend schip. Vooral in contrast met de jaren eerder. De enige labels die zich nog bezig hielden met het soul genre was Invictus (van Holland-Dozier-Holland) en het West- of Eastbound label van Armen Boladian. Maar succes voor het label van Armen Boladian was niet voorbestemd. De laatste volledige albums van dat label verschenen omstreeks 1980, en dus zo ook dit album van Eramus Hall.
Over de groep is weinig bekend. De mensen die dit album een aantal jaren geleden als reissue uitbrachten, ontdekten in de kelders van het Atlantic-archief (daar valt West- en Eastbound nu onder) dat dit album al in december 1978 gereed voor een release was, maar door omstandigheden werd het uitbrengen van dit album vertraagd en zag hij pas zijn levenslicht in 1980 in zeer, zéér beperkte oplage. In 1999 werd dit album voor het eerst op CD uitgebracht, maar in de jaren daarvoor bestond er veel onzekerheid over de band en het album. Deze plaat was namelijk zo schaars dat men twijfelachtig reageerde of dit album überhaupt wel in 1980 commercieel werd uitgebracht.
Geheel bij het grote publiek onbekend dus, dit album. Zonde! Dit is album een prachtig modern aangelegd funk album met daarnaast fusies van de genres jazz, soul en latin. Daarmee is dit een heerlijke zomerse plaat geworden met veelal een losse sfeer, al kunnen ze er ook op los knallen zoals op 'Funk permit' of 'Super funk'. De diversiteit van dit album zorgt voor een aangename sfeer, want dit album klinkt na vele luisterbeurten nog even verfrissend en lekker als tijdens de eerste luisterbeurt. Een album die je pakt en niet meer loslaat. Vooral nu de lente weer op komst is, merk ik dat ik dit album weer vaak beluister, en tja%u2026 dan is het genieten geblazen.