menu

Norma Jean & Ray J - Raising Hell (1974)

mijn stem
3,00 (1)
1 stem

Verenigde Staten
Funk
Label: Hep' Me

  1. Raising Hell (3:12)
  2. This Is Our Love Song of Life (4:01)
  3. Love Celebration (3:13)
  4. Lay It on My Sweet Thing (3:19)
  5. Everlasting Love (3:28)
  6. Tell Me You Love Me (2:55)
  7. Dream Boy Dream Girl (4:10)
  8. We Love Each Other (3:56)
  9. Right Time Wrong Place (3:06)
  10. Love Is What I See (3:35)
  11. I've Taken Over (3:41)
totale tijdsduur: 38:36
zoeken in:
avatar van Angelo
3,0
Het openingsnummer, en tevens titelnummer Raising hell is wel lekker funky. Zelfs een beetje smerig, als ik het zo zeggen mag. Een bijkomend pluspunt is dat het ook zo enthousiast wordt bezongen... op het kreunende af. Zo’n nummer zag je een duo als Marvin Gaye & Tammi Terrell en/of Roberta Flack en Donny Hathaway niet opnemen. Het belooft veel goeds voor de rest van het album, die dan uiteindelijk toch wel blijkt tegen te vallen. Het is niet slecht, maar alle andere teksten zijn helemaal niet zo stoer als Raising hell; eerder zoet en braaf, en ze staan allemaal in het teken van de liefde. Dat is dan ook gelijk het struikelblok van dit duo: daarin zijn de twee andere duo’s die ik noemde echt beduidend beter in.

Best schattig hoor, die liefdesverklaringen aan elkaar, maar hoe zit het met de luisteraar? Oké dan, er staan wel een paar leuke liedjes op. Met name naar Lay it on me, my sweet thing valt goed te luisteren. Naast soul en een snufje funk hoor je ook wel wat invloeden van country en roots terug, echt het soort nummers die alleen gemaakt konden worden in het diepe zuiden van Amerika. Everlasting love sluit daar wel bij aan, maar is toch wat minder. De coupletten vind ik heel erg mooi (tekstueel de mooiste coupletten van het hele album zelfs), maar de refreinen die met kopstemmen door hun tweeën wordt ingezongen, klinkt gewoonweg vervelend. De laatste noemenswaardige nummers zijn We love each other en Right time, wrong place, die, ondanks matige teksten, redelijk weten bij te blijven vanwege de meest opzwepende, ritmische instrumentatie op deze plaat – naast het titelnummer dan. Al het overige balanceert bij vlagen op het randje van saaiheid, al is dat slechts een persoonlijke mening. Echt slecht is het niet, hoor. Verder niet een baanbrekend album in z’n soort; vocalen en instrumentatie zijn prima.

Toegegeven: met zo’n titel en zo’n mysterieuze hoes weten ze je het wel lekker te maken!

Gast
geplaatst: vandaag om 02:29 uur

geplaatst: vandaag om 02:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.