Hans Léautaud alias Yohannes de Dope begon tien jaar geleden met rappen toen hij zelf veel naar de muziek van Eminem luisterde. Die invloed hoor je nog steeds terug op het acht tracks tellende Poéte Maudit. De grote hit Stan van Slim Shady lijkt een groot voorbeeld te zijn voor de acht eigen composities op deze cd, die geïnspireerd zijn door iedereen waar Léautaud lief en leed mee deelde in de periode zomer 2008 tot zomer 2011.
Ik Wou Dat Ik Verliefd Was zou bijvoorbeeld een prima single kunnen zijn, maar de eerdere tracks vallen ook al op door het hoge niveau wat gehaald wordt. Niet door productionele foefjes of moddervette beats, maar juist door de mooie lyrics die vaak begeleid worden door wat jazzy pianoklanken. Nederlandstalige hiphopteksten klinken vaak wat puberaal, maar Léautaud flikt het om met zijn teksten direct op het gevoel van de luisteraar in te werken.
Zo goed als Typhoon - bekend van Zo Niet Mij - is het helaas nog net niet, want bepaalde onderwerpen (het eeuwige kassameisje) zijn net wat te dagboekachtig waardoor Léautauds tekst eerder afstand schept dan dat zijn verhaal goed bij de luisteraar aankomt. De gevoelens die bij hem loskomen als een meisje zich op chatprogramma MSN aanmeldde zijn weliswaar herkenbaar, maar in deze moderne tijden al weer wat oubollig en achterhaald.
Maar toch zitten er dan weer net passages tussen die je naar de strot grijpen, zoals het nummer Lillian. Ook het feit dat deze rapper zich nu eens niet zichzelf op de met gouden kettingen gevulde borst slaat, maar kritisch durft te zijn op zichzelf wekt indruk. Poète Maudit bevat de melancholie van een echte singer-songwriterplaat en dat zorgt er voor dat deze cd best bij een breed publiek in de smaak kan vallen. En dat maakt dit schijfje dan toch tot een indrukwekkend visitekaartje van een prima rapper, maar vooral veelbelovend tekstschrijver.