Niet veel bijzonders deze EP inderdaad. Alle tracks zijn wel aan te horen, maar niet iets om te onthouden.
Sacrifice heeft best een geinig melodietje, meer niet. Kicks zijn vrij saai, zoals ik bijna altijd vind bij Hardcore Blasters. Dat label moet het echt hebben van de melodielijnen over het algemeen.
DJ D's solotrack is al beter. Ik vind zijn tracks meestal wel redelijk fijn. Deze kicks bevallen me ook iets beter en de opbouw van de melodie in de break is goed gedaan. Hij wordt ook niet voor niks de 'master of melody' genoemd, al is dat imo wel overdreven.
De afsluiter,
Push The Button is weer zo'n opgefokte uptempo track. In het verleden heeft Rayden onder het alias DJ Piwi in ik meen 2008 een 2-tracker uitgebracht die ik erg sterk vond, daarna is het nooit meer echt goed geworden geloof ik. Dit nummer opent wel goed, maar daarna zwakt het al snel af en blijft het een vrij 'dood' nummer. Wat ik wel leuk vind is het bliepje in de track. Doet me ook erg denken aan Mad Dog's en Nosferatu's track
Lost. De albumversie wel te verstaan. Dat nummer was wel 10 x beter overigens.
Had hier al een drietje staan en dat blijft ook zo voorlopig.