menu

Evergrey - The Inner Circle (2004)

mijn stem
3,79 (38)
38 stemmen

Zweden
Metal
Label: Inside Out

  1. A Touch of Blessing (5:50)
  2. Ambassador (4:29)
  3. In the Wake of the Weary (4:43)
  4. Harmless Wishes (4:19)
  5. Waking Up Blind (4:22)
  6. More Than Ever (4:13)
  7. The Essence of Conviction (6:07)
  8. Where All Good Sleep (4:37)
  9. Faith Restored (3:54)
  10. When the Walls Go Down (5:37)
  11. I'm Sorry [Live and Acoustic in France] * (3:28)
  12. Recreation Day [Live and Acoustic in France] * (3:34)
  13. Madness Caught Another Victim [Live and Acoustic in France] * (3:09)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 48:11 (58:22)
zoeken in:
avatar van Seamus
5,0
Wat een plaat, jongens !!! (en meisjes)

De sound, de zang, het concept. Alles klopt hier.

Klein meesterwerkje durf ik toch zeggen.

avatar van vin13
4,0
Evergrey is een goede liveband met een superstrot. Deze plaat vind ik redelijk goed in balans maar niet de beste plaat, dat blijft voor mij Recreation Day. De powerballade is hun sterkste punt en de teksten hebben een mooie filosofische en persoonlijke inslag.
Een pluspunt is dat ze voor fans tijd maken, zoals bij een signeersessie.

4,0
Vette plaat. Goede band.

Een vergelijking met Dream Theater dringt zich natuurlijk op. Qua techniek doet Evergrey zeker niet onder voor deze band. Waar DT vaak vervalt in klinisch technisch gepiel, lukt het deze band wel om melodie en vooral emotie in de muziek te brengen.

De sfeer wordt vooral vooral gebracht door de toetsen. Toetsen die volop aanwezig zijn op dit album, erg gave solootjes. Neem daarbij nog het goede drumwerk, de gitaarsolo's en riffs en het technische vlak is compleet.

De emotie komt vooral van zanger Englund. De muziek draagt veel dynamiek, die hij makkelijk meedraagt. Van gevoelige fluistertoon naar harde uithalen, als het nodig is.
Stem en muziek is op die manier perfect in balans en zo weten ze als geen ander emotie neer te zetten.

Die emotie komt ook voort uit de vloeiende manier dat het album verloopt. Een conceptalbum over een jongen die bij een cult gelokt word ofzo. Er lijkt een misverstand te bestaan, dat dit album vooral over kindermishandeling zou gaan, maar het cultgroep gedeelte en de religieuze verhandelingen spelen een veel grotere rol.
Elke track loopt ook over in de ander, zodat je ook echt naar 1 act luistert. Niet een album om 1 los nummer uit te pikken, omdat veel van de intensiteit en emotie verloren gaat.

Geen groot fan van het genre. Vaak vervalt het in oeverloos gepiel, zonder emotie. Evergrey is zo'n band waar ik af en toe nog eens een uitzondering voor maak.

avatar van notsub
4,0
Ieder keer als ik denk dat ik de beste van Evergrey heb gehoord, is er toch weer een album dat nog beter is. Deze klinkt dus echt super. Het moderne geluid is mischien niet zo warm en origineel, het doet wel precies waar het voor bedoelt is: knallen. Inderdaad komt de naam van Dream Theater in je op, maar dit is een band die ondanks dat wel overeind blijft. De nummers zijn gewoon sterk en de zang maakt het af. Ik kan me niet voorstellen dat er nog een beter Evergrey album bestaat.

avatar van Nakur
3,5
Ik heb jaren niet meer naar Evergrey geluisterd, mede door mijn afknappen op Monday Morning Apocalypse. Maar soms heb je van die dagen dat je de stoffige secties van je CD collectie weer eens aanbreekt. En ik zit te genieten van The Inner Circle.

MindRuler
Nakur schreef:
Monday Morning Apocalypse.


Daar staan nochtans veel prachtnummers op.

MindRuler
ThirdEyedCitizen schreef:

Een vergelijking met Dream Theater dringt zich natuurlijk op. Qua techniek doet Evergrey zeker niet onder voor deze band. Waar DT vaak vervalt in klinisch technisch gepiel, lukt het deze band wel om melodie en vooral emotie in de muziek te brengen.

Een vergelijking met Dream Theater vind ik compleet van de pot gerukt.
Ik hou van beide bands maar zie weinig muzikale raakvlakken.
Evergrey grossiert toch meer in dark prog metal, waar het bij Dream Theater vooral vrolijk blijft.
Ik ben het er wel mee eens dat ze emotie in hun muziek weten te brengen.

avatar van Mssr Renard
3,0
Niet hun beste plaat. Ik vind zanger Tom hier ook erg overdrijven, met zijn huilerige zang.

Soms beginnen songs wel sterk, en lijkt het wat richting powermetal te gaan, maar dan zakt het weer in, en heb je weer die snikkende emotionele stem. Ik vind het erg pathetisch en hoogst irritant zelfs.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:38 uur

geplaatst: vandaag om 06:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.