menu

Marina and the Diamonds - Electra Heart (2012)

mijn stem
3,61 (75)
75 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: 679

  1. Bubblegum Bitch (2:33)
  2. Primadonna (3:41)
  3. Lies (3:46)
  4. Homewrecker (3:23)
  5. Starring Role (3:27)
  6. The State of Dreaming (3:37)
  7. Power & Control
  8. Living Dead (3:48)
  9. Teen Idle (4:03)
  10. Valley of the Dolls (4:14)
  11. Hypocrates (4:14)
  12. Fear and Loathing (4:01)
  13. Radioactive * (3:47)
  14. Sex Yeah * (3:46)
  15. Lonely Hearts Club * (6:08)
  16. Buy the Stars *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 40:47 (54:28)
zoeken in:

avatar van Editoor
3,5
Hier kijk ik naar uit


avatar van aERodynamIC
3,5
Het debuut was een onverwachte voltreffer. Typisch zo'n album waar je toevallig op stuit en dat met elke draaibeurt leuker en leuker gaat worden.
Bubblegumpop van het betere soort.

En ach waarom zou je je tweede album dan niet openen met Bubblegum Bitch. Yeah bitch:

I’ll chew you up and I’ll spit you out
Cause that’s what young love is all about
So pull me closer, and kiss me hard
I’m gonna pop your bubblegum heart


Lekker, lekker, lekker. Marina is back! Madonna en Lady Gaga eat your heart out!
Primadonna heeft eenzelfde zware electronische sound als de laatste Lady Gaga en Madonna maar het kent net even wat meer finesse en stijl waardoor het lompe achterwege blijft. Bitch Marina kan ook best lief zijn (alhoewel ze dat tekstueel toch zeker niet altijd is).
Onvervalste Marina-sound zou ik haast zeggen en dat met 2 albums op naam.
Lies doet dan ook niet anders. Een sterke tante die er wel uit weet te komen. Girl power blijkt nog niet passé.....
Homewrecker heeft iets van Pet Shop Boys in zich, met name tijdens het intro en de spoken word gedeeltes. Catchy, swingend maar tegelijkertijd krijg je ook wel een beetje het gevoel dat dit album er wel erg vol mee staat en dat subtiliteit wat ver te zoeken is, iets wat ik minder ervaarde bij het debuut of moet ik die weer eens zeer snel gaan opzetten om na te gaan of dat echt zo is?! Hoe dan ook: schaamteloos en ongecompliceerd uit je dak gaan kan allemaal niet zo'n kwaad.
Het tempo ligt dan ook hoog op Electra Heart en voor je het weet rol je van het ene in het andere nummer.
Van het midtempo, haast majestueuze Starring Role inclusief koortjes met galm plus vette synthsaus naar het wat dromeriger The State of Dreaming (what's in a name?!) dat al snel in de versnelling gaat met op de achtergrond een klokkenspel.
Marina is duidelijk in Power & Control, een tante die weet wat ze wil en dat uitstraalt op dit album. Dit nummer zet het moordende tempo dan ook voort. Ik moet wel bekennen dat ik het vanaf hier wel iets te veel van hetzelfde vind worden en ik durf het haast niet te zeggen: ietwat te plat af en toe.
Dat gaat dus ook op voor Living Dead. Fijn nummer hoor maar iets te weinig subtiel lijkt het wel. Ik mis ook wat geinige verrassingen in nummers als deze: het dendert wel erg gemakkelijk door allemaal.
Gelukkig is daar Teen Idle die dat een halt toeroept. Het tempo ligt wat lager en dat geeft de boel wat ademruimte. Prima nummer!
Ook Valley of the Dolls klinkt wat minder op de automatische piloot en kent wat meer lucht in het nummer zelf waardoor het eigenlijk prettig bijkomen is van de rollercoaster die ze ons eerder op deze cd voorschotelde.
Het lijkt of ze het erom doet want Hypocrates is ook wat meer midtempo en heeft een aangename flow. Met andere woorden: 'ik heb jullie eens flink door elkaar geschud en nu mogen jullie rustig genieten'. Pop optima forma mogen we dit zeker wel noemen.
Fear and Loathing is het langste nummer met z'n ruime zes minuten en benut deze ook uitstekend door het een mooie opbouw mee te geven. Subtiel en sterke zang. Ze bewijst hiermee ook een sterk songwriter te zijn.

Marina and the Diamonds' tweede biedt eigenlijk toch wel meer van hetzelfde maar dat kan ook komen doordat we haar sound nu kennen en het minder weet te verrassen. Ik moet de komende draaibeurten maar eens gaan uitvinden of dit album nu echt een halfje minder waard is of dat het op geen enkel vlak onderdoet voor The Family Jewels en dat ik dat moet bijstellen.
Hoe dan ook biedt Marina uitstekende pop op de opvolger van haar prima debuut en is het een goed alternatief voor wie de nieuwe Madonna niet lust en Lady Gaga's laatste maar zo zo vond.

avatar van Papartis
Bonus song Radioactive is ook een nummer wat een hit kan worden. Al diverse keren de clip voorbij zijn komen op MTV Brand new

avatar van hidalgo
mooie stem echt kwalteit heerlijk wat een mooie cd haar stem is mooi en dan de muziek
het zit goed in elkaar dit is echte popmuziek 2012

avatar van Pinsnider
3,0
Haar debuut vond ik, afgezien van uitglijder "seventeen", vol staan van de fijne liedjes, die in hoog tempo aan het oor voorbij kwamen. Misschien waren de verwachtingen dan wel te hoog gespannen bij de eerste luisterbeurt van deze nieuwste, maar ik word nergens zo gegrepen als de vorige keer. De eerste keer dat ik echt opveer is bij reeds bekend bonusnummer "Radioactive". Misschien is de rest wennen, maar de vorige keer was het wel meteen liefde op het eerste gehoor...

avatar van Emile93
4,0
Heerlijk album! De eerste kennismaking is zeer positief! Lekkere stem heeft ze!!!!!

Magick1
Papartis schreef:
Bonus song Radioactive is ook een nummer wat een hit kan worden. Al diverse keren de clip voorbij zijn komen op MTV Brand new


Is vorig jaar al op single verschenen.

tip_of.yourstar
Een zeer geslaagde terugkeer van Marina and the Diamonds. The Family Jewels is één van de betere popplaten van de laatste jaren en Electra Heart moet er niet voor onderdoen.

Vooral de eerste helft vind ik bijzonder goed. Bubblegum Bitch en Primadonna openen de plaat in de hoogste versnelling en tonen Marina meteen op haar best. Ook de volgende nummers (Lies, Homewrecker, Starring Role) vallen in mijn smaak, maar tot nog toe vind ik The State of Dreaming hét prijsnummer. Power & Control is opnieuw prima, maar de tracks die daarop volgen vind ik er vooralsnog niet echt uitspringen. Maar dan is daar de afsluiter. Fear and Loathing is een beschouwend, eerder ingetogen nummer en bovenal een zeer geslaagd eindpunt.
En dan krijgen we (gelukkig!) nog 4 bonus tracks, waarvan de schaamteloze lap dancepop Radioactive en het rustige Buy the Stars (dat nogal aan Numb doet denken) zonder twijfel tot de hoogtepunten van Electra Heart gerekend mogen worden.

Als ik van een album 10 (!) van de 16 nummers tot mijn favorieten mag rekenen, kan ik Marina and the Diamonds 2 kort beoordelen: klasseplaat.

avatar van erwinz
Marina maakt op haar nieuwe plaat vooral electropop a la Lady Gaga, maar het is wel heel eg goed gedaan. Vooral de rest smaakt wat mij betreft naar veel meer.

Lees mijn volledige recensie op: De krenten uit de pop: Marina & The Diamonds - Electra Heart - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Erwin

4,0
heerlijk album!
het mierzoete wordt doorgetrokken tot het cynische in de bitterzoete teksten

beatcluster
Ik heb onlangs The Family Jewels gekocht en daar had Marina een origineel geluid, maar dit neigt toch meer naar mainstream... Misschien alleen op het eerste gehoor jammer, nog een keer luisteren dan maar

avatar van Djarune
2,5
Het vorige album vond ik een leuke en frisse popplaat. Deze is helaas typisch mainstream hitmateriaal. Oftewel overgeproduceerd. Zo'n beetje iedere producer die wat betekent in top 40 land heeft zich ermee bemoeid. Mensen die zeggen dat Marina zelf nog vinger in de pap heeft hebben ongelijk. Op ieder liedje klinkt ze weer eens anders en de eigen sound is ver te zoeken.

Heeft deze plaat ook pluspunten? Om te beginnen kan Marina stukken beter zingen dan bijvoorbeeld Lady Gaga. De teksten van de liedjes zijn ook beter dan de gemiddelde Amerikaanse popzangeres. Al met al heb ik liever dat dit het komende jaar op radio 538 gedraait gaat worden dan tal van de andere popsterren. Ik hoop niet dat ze doorschiet en ze zo blijft als bij het satirische nummer Hollywood van het vorige album. Heb wel eens een interview met haar gezien en het is echt een leuke meid.

3,0
Djarune schreef:
Het vorige album vond ik een leuke en frisse popplaat. Deze is helaas typisch mainstream hitmateriaal. Oftewel overgeproduceerd. Zo'n beetje iedere producer die wat betekent in top 40 land heeft zich ermee bemoeid. Mensen die zeggen dat Marina zelf nog vinger in de pap heeft hebben ongelijk. Op ieder liedje klinkt ze weer eens anders en de eigen sound is ver te zoeken.

Heeft deze plaat ook pluspunten? Om te beginnen kan Marina stukken beter zingen dan bijvoorbeeld Lady Gaga. De teksten van de liedjes zijn ook beter dan de gemiddelde Amerikaanse popzangeres. Al met al heb ik liever dat dit het komende jaar op radio 538 gedraait gaat worden dan tal van de andere popsterren. Ik hoop niet dat ze doorschiet en ze zo blijft als bij het satirische nummer Hollywood van het vorige album. Heb wel eens een interview met haar gezien en het is echt een leuke meid.


YouTube - Lady Gaga - Marry The Night Acoustic on Alan Carr: Chatty Man 720p beter dan lady gaga zingen? neem aub even de tijd om dit te luisteren !

on topic: dit album is wel makkelijk te verteren, maar de vorige was beter.

avatar van Zeedeveel
3,0
Ik vond haar eerste cd ondanks haar typerende stemgeluid een leuke plaat omdat er veel variatie te bespeuren was. Dit album wat veel electronischer is, maakt van haar 'eigenheid' meer een eenmansworst. Zonde! want ze had behoorlijk wat potentie en met de clip van Fear and Loathing leek het juist zo veelbelovend...

avatar van Justinx
3,0
Ik ontdekte vandaag overigens nog twee extra bonusnummers op de CD. Twee remixen van Primadonna (Benny Benassi en Kat Krazy).

Voor de rest toch wel een leuke plaat, de nummers blijven erg in je hoofd hangen. Bij een eerste luisterbeurt vond ik dit een verschrikkelijke plaat (wat heb ik nu weer blind aangeschaft??), zeker omdat mijn eerste kennismaking met Marina (I Am Not A Robot) gewoonweg fantastisch was. Het debuut sloot daar goed op aan, met eigenzinnige popliedjes. Electra Heart is iets simpeler van opzet, de liedjes zijn wellicht een beetje dertien in een dozijn om nog maar niet te spreken over de teksten. Soms tot vervelend aan toe ("liquor, liquor lips").

Opmerkelijk is dat sommige bonusnummers beter zijn dan het reguliere materiaal. Radioactive (overigens geproduceerd door DJ Chuckie) had best een plekje mogen krijgen op het reguliere album en ook Sex Yeah en Buy the Stars zijn eigenwijs en speels. Je krijgt geen spijt dus als je de deluxe versie koopt (met een viertal ansichtkaarten).

Vermakelijk plaatje. De muziek is volkomen inwisselbaar met dat van een willekeurige soortgelijke zangeres, maar zolang je het enkel bij Marina houdt zal dat geen probleem zijn. Laat Lady GaGa, Lana Del Rey of Madonna dus even voor wat ze zijn.

avatar van Reinvention
4,0
Dit album klinkt meer mainstream,meer dan haar debut, maar toch, blijft het het een harstikke lekker en catchy album. Ik vind deze eigenlijk even goed als Family Jewels, best mainstream, maar hij blijft erg aanstekelijk, net als het eerste album. teksten zijn nog steeds beter dan de de meeste pop dames, a la Rihanna, Katy Perry, etc. Mijn favorieten zijn; Starring Role, Fear and Loathing & Teen Idle. Ben nu al erg benieuwd naar haar volgende album... welke richting zal ze dan op gaan? weer iets totaal anders? we zullen het zien. voor nu, voor Electra Heart een 4.

LeroyK
Welja, ik heb er weer een popartiestje bij dat ik op mijn 'Dit is tof'-lijstje kan plaatsen.

avatar van Zeedeveel
3,0
Het kwartje is eindelijk gevallen dus + 0,5 erbij. Maar ik blijf deze plaat toch een stuk saaier vinden dan zijn voorganger.

avatar van Darkzone
5,0
Bij mij en een handvol anderen hierboven, was ik in het begin veel minder enthousiast over deze tweede cd van mooie Marina. Veel meer een top 40 geluid en minder 'independant'. En ik luisterde toen ook veel naar wat stevigere muziek, dus was het even een clash met deze muziekstijl.

Maar net als MDNA van Madonna, heeft het album een lange rustperiode heel goed overwonnen en staat dit album inmiddels als een huis. Want wat is dit toch eigenlijk een lekker album en van een stuk hoger niveau dan al die andere populaire zangeresjes die vooral gemáákt populair zijn.
En vooral onderweg in de auto is dit erg stimulerende muziek zonder een enkele vuller of misser

avatar van hond racisme
3,0
Eéntonige concept pop album gevuld met hitjes. Nietszeggende teksten over zelfmoord, verdrietig zijn, narcisme en grrrly things geschreven door een 27 jarige Britse Griek. Te alternatief voor pop en te pop voor alternatief te zijn heb ik eens gelezen, wellicht de beste beschrijving voor deze "teeenage hype"

3,0
Zeker een groeier voor mij, na de eerste keer luisteren viel het grootste gedeelte me zeer tegen, maar een aantal nummers sprongen er wel wat meer uit voor mij: Teen Idle, Buy The Stars en Fear & Loathing pakten me meteen, de emotie in de stem en de persoonlijke teksten gaven me kippenvel (toevallig het drietal dat geproduceerd is door Liam Howe, ex-lid van Sneaker Pimps, en hoofdproducer van Marina's debuut). Daarnaast vond ik Power & Control,, Radioactive en ook de op alleen Amerikaanse edities verschenen How To Be a Heartbreaker prima pop nummers, wellicht wat mainstream maar zeker voegt Marina haar element toe. Uiteindelijk zijn Primadonna, Bubblegum Bitch, Lonely Hearts Club, Hypocrates en Lies flink op me gegroeid. Alleen de overige tracks vind ik niet heel bijzonder, niet dat dat in principe hoeft uit te maken, maar ze vallen naar mijn mening qua productie en teksten een beetje buiten de boot.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:24 uur

geplaatst: vandaag om 11:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.