menu

Bonnie Raitt - Takin My Time (1973)

mijn stem
3,80 (28)
28 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: Warner Bros.

  1. You've Been in Love Too Long (3:44)
  2. I Gave My Love a Candle (4:23)
  3. Let Me In (3:40)
  4. Everybody's Crying Mercy (3:28)
  5. Cry Like a Rainstorm (3:56)
  6. Wah She Go Do (3:15)
  7. I Feel the Same (4:42)
  8. I Thought I Was a Child (3:48)
  9. Write Me a Few of Your Lines / Kokomo Blues (3:38)
  10. Guilty (2:58)
totale tijdsduur: 37:32
zoeken in:
avatar van indana
4,5
Nummer drie van Bonnie Raitt. Op dit album wordt ze bij gestaan door vrijwel de voltallige crew van Litle Feat (met Lowell George die het album mede produceerde) naast Jim Keltner en Taj mahal. Het moet gezegd, het is een goede combinatie. De uitvoering van Let Me In krijgt een lekkere New Orleans ragtime versie mee, probeer daar maar eens niet met mee te zingen.
Bij de jazz/blues van Everybody's Crying Mercy is het bijna of je in een rokerige kroeg live naar de muziek zit te luisteren. Cry Like a Rainstorm is zo'n nummer dat bijzonder goed bij de stem van Raitt past, heerlijk melancholiek gezongen met schitterende uithalen, klasse.
Het is sowieso een verdienste van Raitt, de diversiteit aan muziekstijlen die ze beheerst. Heb je net naar het melamcholieke Cry Like a Rainstorm geluisterd, komt daar het vrolijk uitgevoerde Wah She Go Do overheen, waarbij je zelfs een polonaise in je eentje zoudt willen lopen bij wijze van spreken.
Haar kwaliteiten als gitarist zijn ook ruimschoots voor handen op dit album en als daar een man als Lowel George ook nog eens op meespeelt, is het wel duidelijk, wederom een kwaliteitsalbum.

avatar van FunkStar
3,0
Mijn favoriete nummer is het lekkere 'You've Been in Love Too Long"

avatar van Mssr Renard
4,0
Een erge bonte verzameling stijlen op deze plaat, van Dixieland tot rauwe blues tot calypso. Door het continu schakelen tussen stijlen doet de plaat wel wat schizofreen aan, al is de schitterende stem van Raitt natuurlijk wel de rode draad. Zo een veelzijdige plaat raakt mij wel, omdat het dan ook verre van ééntonig wordt.

Feit is wel dat sommige songs (zoals Wah She Go Do) al snel vervelend worden en zogenaamde skip-songs worden (al kan dat weer niet met vinyl).

Net als de voorgaande plaat is dit wel een plaat die wat mij betreft ruimschoots voldoende is, en met name meer rootsy/bluesy songs zijn geweldig! Naast de stem imponeert het slidegitaarspel van Raitt ook danig.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:33 uur

geplaatst: vandaag om 01:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.