menu

The Apartments - Fête Foraine (1996)

mijn stem
4,05 (10)
10 stemmen

Australië
Rock
Label: Hot

  1. What's the Morning For? (5:59)
  2. Knowing You Were Loved (4:31)
  3. Not Every Clown Can Be in the Circus (4:28)
  4. On Every Corner (3:33)
  5. Sunset Hotel (3:30)
  6. End of Some Fear (4:31)
  7. Thank You for Making Me Beg (4:18)
  8. Things You'll Keep (3:14)
  9. Paint the Days White (10:11)
totale tijdsduur: 44:15
zoeken in:
avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Apartments - Fête Foraine - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het Franse label Microcultures omarmde een paar jaar geleden de Australische band The Apartments, wat uiteindelijk resulteerde in het prachtige No Song No Spell No Madrigal.

De plaat haalde mijn jaarlijstje over 2015 en is nog steeds een zeer graag geziene gast op de platenspeler, zeker als de avonden donkerder en kouder worden.

Microcultures komt nu op de proppen met een reissue van Fête Foraine, dat oorspronkelijk in 1996 verscheen en het destijds vooral goed deed in Frankrijk.

Op Fête Foraine vond The Apartments voorman Peter Milton Walsh, die aan het eind van de jaren 70 ook nog even toetrad tot The Go-Betweens, bestaand werk van The Apartments opnieuw uit. De tracks op Fête Foraine zijn afkomstig van The Apartments klassiekers The Evening Visits (1985), Drift (1992) en A Life Full Of Farewells (1995) en zijn voor de gelegenheid ontdaan van alle opsmuk.

De tien songs op de plaat moeten het doen met de akoestische gitaar van Peter Milton Walsh, de piano van Chris Abrahams, de flügelhorn en trompet van Miroslav Bukovski en de good old tamboerijn van Helen Carter. De combinatie van deze drie instrumenten levert een opvallend sfeervol en stemmig geluid op.

Het is een geluid dat de bijzondere stem van Peter Milton Walsh, die in een aantal tracks gezelschap krijgt van de vrouwenstem van Carolyn Polley, naar nog grotere hoogten stuwt, waardoor Fête Foraine minstens net zoveel indruk maakt als No Song No Spell No Madrigal twee jaar geleden.

Deze plaat vergeleek ik destijds met de platen van onder andere American Music Club, Spain en Tindersticks, maar de naam van de Schotse band The Blue Nile bleef eind 2015 het meest hangen, terwijl de songs van The Apartments net zulke groeibriljanten bleken als vrijwel alle songs van The Go-Betweens.

Fête Foraine hoef ik niet meer te vergelijken met de muziek van anderen, want nadat ik twee jaar geleden The Apartments in de top 10 van mijn jaarlijstje zette, heb ik ook de rest van het oeuvre van deze bijzondere Australische band ontdekt. Fête Foraine klinkt daarom vooral als The Apartments en dat is een aanbeveling die nieuwsgierig zou moeten maken.

Microcultures heeft de 21 jaar oude plaat prachtig opgepoetst, waardoor de tien songs prachtig en glashelder uit de speakers komen. Het zijn songs die vooral in het hokje ‘chamber pop’ worden geduwd, maar persoonlijk vind ik de songs van The Apartments vooral tijdloos.

De stemmige klanken en de emotievolle vocalen van Peter Milton Walsh maken ook van Fête Foraine weer een plaat die het vooral goed doet op donkere en koude avonden, maar de songs van de Australiër zijn zo mooi en worden met zoveel gevoel vertolkt dat ze ook een mooie zomerdag moeiteloos zullen overleven.

The Apartments is buiten Frankrijk de cultstatus nooit ontstegen, maar alles dat ik tot dusver van de band heb gehoord is van hoog niveau, van zeer hoog niveau zelfs. Het gold voor de twee jaar geleden verschenen comeback plaat en het geldt nu voor het 21 jaar geleden als een tussendoortje uitgebrachte Fête Foraine. Prachtige plaat die ook in Nederland alle aandacht verdient. Erwin Zijleman

avatar van Broem
4,5
Spijker op z’n kop erwinz Nav een recente post bij het schitterende The Apartments - No Song, No Spell, No Madrigal (2015) (volle bak voor mij) ook dit album op spotify meerdere keren geluisterd. Wat een schoonheid. Ben blij dat ik er alsnog werk van heb gemaakt en met deze re-release is het album hopelijk wat beter verkrijgbaar. Een beauty.

avatar van johan de witt
4,0
Pracht van een album inderdaad weer!

4,5
Zo blij, al klinkt dat heel wrang met het leed van Peter Milton Walsh, dat ik een paar jaar geleden No Madrigal op vinyl had gekocht, nu 1 van mijn favoriete platen die vaak op de speler ligt.
Ook nog de live 2lp gekocht vorig jaar en deze recentelijk met dank aan de tips hier op MuMe.
Weet niet welke mooier is maar doet er niet toe.
Prachtig ingetogen, dat trompetje, pfff
Wat een band

Gast
geplaatst: vandaag om 11:55 uur

geplaatst: vandaag om 11:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.