De Tetes Raides (vertaling de stijfhoofden) is een band uit Parijs, opgekomen in de jaren 80. Een beetje in dezelfde stijd en mainstream van Les Negressen Vertes en Mano Negra. De groep draait om Christian Olivier die bijna alle nummers schrijft, maar ook zorgt voor de hoesjes en kunst in de boekjes. Een zeer veelzijdig artiest. Het is trouwens de eerste keer dat hij zelf op het hoesje staat afgebeeld.
De groep startte in de jaren 80 als een punk band. Na drie albums veranderde dat nadat een celliste bij de groep kwam. De muziek veranderde daardoor. Wat dichter bij het chanson, maar nog wel regelmatig met fikse energie en rock invloeden.
De groep is maatschappij kritisch en dat is alle jaren zo gebleven. Een veel gevraagde groep op allerlei festivals, want een feestje bouwen kunnen ze wel.
Dit elfde album is ergens weer een lichte koerswijziging. Christian Olivier wil weer wat terug naar poëtische teksten en daar ook wat de muziek aan aanpassen.
Dat zorgt in het begin voor 5 prachtige gevoelige nummers, met daarbij cello en viool een hoofdrol. De prachtige diepe stem van Olivier komt helemaal tot zijn recht. Jeanne Moreau zingt mee op 'Emma
Dit hoge niveau houdt de Tetes Raides niet geheel vol. "Je m'en vous' is een stevig rocknummer, maar niet al te origineel. 'Météo' een leuk Frans nummer, dat had ook zo door Charles Trenet gemaakt kunnen worden. Maar ook hier is het niet echt origineel. Hetzelfde geldt voor Gerard en het Engelstalige 'So Free' wat in ieder geval nog wel wat gekte in zich heeft. En daardoor wel een glimlach op mijn gezicht tovert. Heeft wel iets van de Dizzy Man's Band.
Naar het eind toe herpakt de groep zich wel weer. 'Pas a pas', zeker op muzikaal gebied een mooi opgebouwd nummer. 'Olé' valt weer wat terug, een tango achtig nummer, want Tetes Raides is van veel markten thuis. 'Maquis' is een Jacques Brel achtig nummer, erg mooi. Zowel de titel als de muziek lijkt op Les Marquises van Jacques Brel. Ook de manier van zingen heeft duidelijk invloed van de grote Jacques. Christian Olivier brengt het er goed af. Ook de tekst is prachtig, licht utopisch. De cd wordt afgesloten met het stevige nummer 'Je Voudrais' . Een duidelijke boodschap waar Tetes Raides duidelijk maakt dat hun visi niet verandert. Een betere, vooral eerlijke maatschappij, een betere wereld. Ook geven ze aan een stukje cultuur te willen blijven houden, zeker in de tijd dat Sarkozy opkomt.
Een recensent stelt gerustgesteld vast, alles verandert in de maatschappij, maar Tetes Raides blijft altijd hoe ze zijn.
Ik heb nog wat meer albums van deze groep, ik wil die ook weer eens allemaal goed beluisteren.
Als de cd de kwaliteit van de eerste 5 nummers had vastgehouden, zou de score echt ruim boven de 4 zijn uitgekomen. Maar nu kom ik niet hoger dan 3,5. Maar mijn sympathie voor deze band is echt wel hoger.