menu

David Bowie - David Bowie (1967)

mijn stem
2,97 (211)
211 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Deram

  1. Uncle Arthur (2:12)
  2. Sell Me a Coat (3:03)
  3. Rubber Band (2:20)
  4. Love You Til Tuesday (3:14)
  5. There Is a Happy Land (3:16)
  6. We Are Hungry Men (3:01)
  7. When I Live My Dream (3:26)
  8. Little Bombardier (3:28)
  9. Silly Boy Blue (3:54)
  10. Come and Buy My Toys (2:10)
  11. Join the Gang (2:20)
  12. She's Got Medals (2:26)
  13. Maid of Bond Street (1:46)
  14. Please Mr. Gravedigger (2:39)
  15. Rubber Band [Single Version - Mono] *
  16. The London Boys [Mono] *
  17. The Laughing Gnome [Mono] *
  18. The Gospel According to Tony Day [Mono] *
  19. Love You Till Tuesday [Single Version - Mono] *
  20. Did You Ever Have a Dream [Mono] *
  21. When I Live My Dream [Single Version - Mono] *
  22. Let Me Sleep Beside You [Mono] *
  23. Karma Man [Mono] *
  24. London, Bye, Ta Ta [Mono] *
  25. In the Heat of the Morning [Mono Vocal Version] *
  26. The Laughing Gnome [Stereo Mix] *
  27. The Gospel According to Tony Day [Stereo Mix] *
  28. Did You Ever Have a Dream [Stereo Mix] *
  29. Let Me Sleep Beside You [Stereo Mix] *
  30. Karma Man [Stereo Mix] *
  31. In the Heat of the Morning [Mono] *
  32. When I'm Five [Mono] *
  33. Ching-A-Ling [Stereo Mix] *
  34. Sell Me a Coat [Remix - Mono] *
  35. Love You Till Tuesday [BBC's Radio One "Top Gear" 18 / 12 / 67 Mono] *
  36. When I Live My Dream [BBC's Radio One "Top Gear" 18 / 12 / 67 Mono] *
  37. Little Bombardier [BBC's Radio One "Top Gear" 18 / 12 / 67 Mono] *
  38. Silly Boy Blue [BBC's Radio One "Top Gear" 18 / 12 / 67 Mono] *
  39. In the Heat of the Morning [BBC's Radio One "Top Gear" 18 / 12 / 67 Mono] *
toon 25 bonustracks
totale tijdsduur: 39:15
zoeken in:
avatar van devel-hunt
3,5
kaztor schreef:
(quote)

Heb je de teksten van alle nummers wel goed doorgenomen? Minder onschuldig dan je denkt...

Nee, ik heb me niet in de teksten verdiept, eerder in de onschuldige sfeer liefdevol verdronken , maar vertel,,,,

buizen
west schreef:
Ik had deze plaat altijd vermeden, vanwege de lage waardering hier op MM..

Daar begrijp ik dus echt niets van.

En je vergeet te vermelden dat je het album nu wel bent gaan luisteren omdat Bowie overleden is.

avatar van kaztor
3,5
devel-hunt schreef:
(quote)

Nee, ik heb me niet in de teksten verdiept, eerder in de onschuldige sfeer liefdevol verdronken , maar vertel,,,,

Umm... kannibalisme, pedofilie, travestie, moord...

avatar van west
3,5
buizen schreef:
(quote)

Daar begrijp ik dus echt niets van.

En je vergeet te vermelden dat je het album nu wel bent gaan luisteren omdat Bowie overleden is.

Het is dat je altijd zo lekker direct bent buizen, anders zou ik nog pissig worden.

Ik heb sinds eind jaren '70 werkelijk alle reguliere platen van Bowie geluisterd en het merendeel in mijn bezit. Ook ben ik een grote liefhebber van hem en was dan ook op de eerste dag van David Bowie Is in Groningen. Wij wilden eerst naar Londen, maar dat was razendsnel uitverkocht. En juist daar in Groningen, werd ik ook getriggerd door het begin van zijn carriere en besloot dan toch dit eerste debuutalbum te gaan beluisteren. Want niet voor niets bracht Bowie zelf hierna nog een keer de plaat David Bowie uit, maar dan die andere. Zo, nou weet je hoe het echt zit.

buizen
west schreef:
(quote)

Het is dat je altijd zo lekker direct bent buizen, anders zou ik nog pissig worden.

Ik heb sinds eind jaren '70 werkelijk alle reguliere platen van Bowie geluisterd en het merendeel in mijn bezit. Ook ben ik een grote liefhebber van hem en was dan ook op de eerste dag van David Bowie Is in Groningen. Wij wilden eerst naar Londen, maar dat was razendsnel uitverkocht. En juist daar in Groningen, werd ik ook getriggerd door het begin van zijn carriere en besloot dan toch dit eerste debuutalbum te gaan beluisteren. Want niet voor niets bracht Bowie zelf hierna nog een keer de plaat David Bowie uit, maar dan die andere. Zo, nou weet je hoe het echt zit.

Haha, dank voor je antwoord, west.

Viel vooral ook over het 'vermijden' van het luisteren naar een album omdat het om MuMe zo laag gewaardeerd wordt ('stemmen'). Dat zou ik - zeker bij een van je eigen favoriete artiesten - dus nooit doen. Voor het andere einde van het spectrum geldt het zelfde overigens, een Sufjan Stevens was me bespaard gebleven als ik het niet toch had geluisterd 'omdat' het nr. 1 is geworden in 2015.
Maar goed, je probeert eens wat.
Zal Low vanmiddag eens opzetten.

Robertus
Uit de Deram fabriek. Je zou voor de gein deze plaat en Cat Stevens' Matthew And Son (Ook Deram, 1967) eens achter elkaar draaien en je staat versteld van de overeenkomst in sound en sfeer. Beide artiesten hebben ook gemeen dat ze het roer na hun debuut radicaal omgooiden en van label veranderden.

Tot zover David Bowie versus Cat Stevens.

Ik zeg het maar direct: Deze CD voor weinig euros ter "completering" van mijn collectie en (gedeeltelijke) nieuwsgierigheid nog even fysiek binnengehaald. Met deze Bowie periode was ik wel al bekend door deze compilatie David Bowie - London Boy (2001), waar ook de singles The Laughing Gnome/The London Boys en een embryonale versie van Space Oddity op te vinden zijn.

Dat is dan ook meteen mijn eerste punt van kritiek. Jammer dat dat materiaal niet gewoon op zijn eerste album stond, waar je overigens weer wel Silly Boy Blue en Uncle Arthur kunt vinden, en die staan weer niet op die andere compilatie. Beetje rommeltje met tracks dus en hoe dan ook dubbele aanschaf (euro's).

Wat me verder opviel is dat Love You 'till Tuesday en Rubber Band voor dit album opnieuw zijn opgenomen en al een stuk braver en vlakker klinken dan hun oudere opnames. Qua tempo ook wat overhaast.. Bij Love You 'till Tuesday ontbreekt zelfs dat heerlijke fluitje in het refrein, wat mij betreft een essentieel onderdeel van het liedje. Jammer. Echter zorgt deze ingreep wél voor een uniforme sound van het album en komt het geheel wel ten goede.

In het algemeen is dit een Bowie periode waar ik niet vaak op teruggrijp, maar iedere keer dat ik dat wel doe kan er toch behoorlijk van genieten! De songs zijn best catchy, klinken enthousiast en zijn helemaal sixties. Gedateerd: Ja! Is dat erg: Nee! Bovendien zingt Bowie hier al erg goed en ook best diep hier en daar. Vanaf pakweg The Man Who Sold The World tot en met Alladin/Pinups leken zijn stembanden tijdelijk aan een heliuminfuus te hangen (niet negatief) om vervolgens met Diamond Dogs en verder opnieuw meer uit de onderbuik te halen. Heel opmerkelijk, want dat zou erop kunnen wijzen dat Bowie wel eens heel bewust zelfs zijn stem aanpaste aan zijn personages die later kwamen. Misschien horen we hier wel gewoon David Jones..

Gewoon erg leuk dit en toch wel essentieel voor een goed totaalbeeld van deze unieke en uiterst veelzijdige muzikant/songschrijver/kunstenaar. Wel zou ik eenieder die geïnteresseerd is in deze periode eerder deze compilatie aanraden: David Bowie - The Deram Anthology 1966-1968 (1997)
Dan heb je ook de essentiële non-album singles uit die tijd erbij, want dit album op zich mist nog iets...Half sterretje eraf voor het ontbreken van de oorspronkelijke versies van Love You 'till Tuesday en Rubber Band. Ik hoop niet dat ik nu 'smans toorn van bovenaf moet ondergaan...

Absolute favoriet hier: Little Bombardier, prachtig nummer over een eenzame man die in de ogen van de goegemeente iets te dicht bij de kindertjes komt.

avatar van devel-hunt
3,5
kaztor schreef:
(quote)

Umm... kannibalisme, pedofilie, travestie, moord...

Het was al een wat vreemde jonge man en is dus 49 jaar later als exentrieke oude heer heengegaan.

avatar van vigil
3,5
Ik vind dat het gemiddelde wel redelijk laag is, geen echte topper maar veel mensen zijn wel hard met hun cijfers. Nummers als Sell Me a Coat, When I Live My Dream, Rubber Band en Love You Til Tuesday zijn prima nummers. Natuurlijk heeft hij nog niet echt een eigen muzikaal gezicht en lijkt het op bv. The Kinks maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het slechte verzameling nummers is.

Robertus
Als The Laughing Gnome, The London Boys en evt. In The Heat Of The Morning hierop hadden gestaan in plaats van bijvoorbeeld Join The Gang of She's Got Medals had het voor mij een betere tracklist geweest. Scheelt een half sterretje, maar deze stijl an sich kan ik wel waarderen. Een veelbelovende start van een waardevol oeuvre. Vooral dat laatste is een understatement..

avatar van lennon
3,0
Dit is de enige lp van Bowie die ik altijd heb genegeerd en nooit gekocht heb. De reden was dat ik the laughing gnome hoorde, en dacht wel genoeg gehoord te hebben.

Dat nummer staat niet eens op deze plaat, en dus gewoon een domme reden.

Nadat ik David Bowie - A Second Face (1983) ergens vond en het een draaibeurt gaf vond ik het eigenlijk allemaal best wel meevallen!

Dus toch maar deze lp besteld (mono en stereo versie in één hoes) en inderdaad is het niet zo slecht als ik vermoedde.

Gedateerd, ja, maar dat is de charme van deze plaat ook wel. theatraal, humoristisch, en toch ook serieus zijn de eerste woorden die me toeschieten.

De afsluiter Please Mr. Gravedigger is wel de meest opvallende track van de plaat. Eigenlijk acapella gezongen met een hoestende en niezende Bowie in de hoofdrol.

Niet elk nummer is even goed, maar een onvoldoende scoort dit album zeker niet.

avatar van Funky Bookie
3,0
De eersteling van Bowie. Muzikaal kan ik er niet veel mee. De "orkestratie" maakt het allemaal wat musical-achtig. De stem van Bowie, zijn humor en het eerste bewijs van eigenzinnigheid redden dit album van een onvoldoende.
Het verschil met zijn volgende plaat is enorm, maar dat is ook gelijk typisch Bowie.

avatar van Cor
2,5
Cor
Tja, Bowie's debuut. Geen memorabele songs, van tijd tot tijd te melig en flauw. Neem zo'n slottrack, alsof je naar een hoorspel op de radio zit te luisteren. Het enige dat opvalt en overeind blijft is die stem, uit duizenden herkenbaar en zo uniek. Snel vergeten dit. Hierna werd het ras beter.

avatar van AOVV
3,0
Eindelijk is het er 'ns van gekomen. Na een hele stapel platen van Bowie ben ik nu ook aan zijn debuut aanbeland, wellicht altijd wel wat afgeschrikt door het lage gemiddelde alhier (al is dat, hoewel steeds een soort van gids, niet altijd een goeie graadmeter). Het is in ieder geval en aparte plaat, waarop Bowie meteen laat horen dat hij niet de zoveelste singer-songwriter is/was.

Het theatrale aspect overheerst op dit album, in die mate dat het hier en daar wat karikaturaal wordt en geforceerd gaat klinken. Op latere platen, zou hij ook personages introduceren en performances neerzetten, maar daar zit toch meer coherentie in; dit lijken me een aantal losse ideeën die Bowie had (hij was toen nog erg jong, natuurlijk), wat resulteerde in dit album.

Slecht kan ik het niet vinden. Een aantal songs, zoals Rubber Band, We Are Hungry Men en When I Live My Dream zijn gewoon goed en origineel, en afsluiter Please Mr. Gravedigger springt ook wel in het oor, natuurlijk. Een verkouden Bowie, onheilspellend en macaber klinkend. Gewaagd, maar geslaagd!

Daartegenover staan ook minder gelukte experimenten, en zo voelt de plaat nog het meest aan; als een experiment. Dan moet ik zeggen dat het, voor mij, geen onverdeeld succes is. Maar ik kan het wel pruimen, en er nu en dan zelfs van genieten.

3 sterren

avatar van LucM
3,0
Ik sluit mij aan bij AOVV. Een verdienstelijk debuut van David Bowie die hier erg op de theatrale en cabareteske manier gaat maar het beste moet nog duidelijk komen en hier en daar slaat de meligheid toe. Zijn stem was toen al uniek en blijft dat nog steeds.

avatar van milesdavisjr
2,5
De eersteling van Bowie, een artiest die ik de laatste jaren pas op waarde heb weten te schatten. Een oppervlakkige kennismaking waarbij met name zijn 'hits' uit de jaren 80 enige bekendheid bij mij genieten. Dat hij in dit decennium over het algemeen zijn commerciële piek beleefde en vanuit artistiek opzicht magere jaren kende mag de pret niet drukken. Het debuut van Bowie maakt zeer weinig indruk op mij. Het is duidelijk dat Jones nog flink zoekende is en duidelijk binnen de lijntjes kleurt. The Walker Brothers, The Kinks, zomaar wat bands die hun sporen nalaten op deze plaat. In plaats van een trendsetter of een non-conformistische houding is Bowie duidelijk nog een volger, wat ook niet onlogisch is bij een debuut. Hier en daar hoor je wel de aanzet tot wat meer experimenteerdrift, het blijft allemaal aan de veilige kant van de streep. Niet dat alle experimenten van Bowie in mijn beleving tot succes leiden maar de eersteling vertoont in mijn ogen nog te weinig 'eigen smoel' en onderscheidend vermogen. Een plaat die zelden de hoes uitkomt.

Tussenstand:

1. David Bowie

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Ik maak me sterk dat, als hier niet de naam van David Bowie op had gestaan, of als hij in 1968 van het podium zou zijn verdwenen, dit album zo ongeveer aan het begin van de 21ste eeuw zou zijn herontdekt en daarna een cultstatus zou hebben verworven (met op AllMusic een aanprijzing als "the best lost baroque pop album you've never heard"). Want dat is wat ik hier hoor: diverse perfecte popliedjes met steeds een apart randje, ofwel eerlijk verdriet (Sell me a coat) ofwel warme romantiek (When I live my dream) ofwel satirische SF (We are hungry men) ofwel een bizarre monoloog van een seriemoordenaar (Please Mr Gravedigger). Voor mezelf sprekend maakt het niet uit of ik dit nou wel of niet met de latere Bowie vergelijk, want ook op zichzelf staand is dit een ontzettend leuke plaat met kleurrijke arrangementen in de sixties-sfeer waar ik zo dol op ben, en met één nummer (There is a happy land) dat zo ontroerend is dat ik overweeg om het bij mijn begrafenis te draaien omdat het zo precies de weemoed van de kinderjaren weergeeft (althans de weemoed van míjn jeugd). En of Bowie het allemaal meende, en in hoeverre hij deze stijl echt waardeerde of dat hij hem alleen maar gebruikte omdat die op dat moment in zwang was... dat zijn vragen en overwegingen die sowieso de hele rest van zijn carrière relevant zouden blijven.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:42 uur

geplaatst: vandaag om 14:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.