Vladmir Chekassine begon als jazz muzikant en kent de kneepjes van de saxofoon zo ontzettend goed dat een film als Taksi-Blyez haast niet anders als naar hem zou kunnen gaan. De score is haast volledig bezet door enkel de saxofoon, in verschillende gemoedstoestanden. Deze bindt de soms moeizaam vriendschap tussen een taxi-chaffeur in Moskou en alocholistische saxfoon speler van Joods afkomst. Soms gebruikt Chekassine een melancholische kleuring voor als de haat op komt zetten, soms anti-semitistisch, maar op een nogal excentrieke manier. En het instrument wordt overigens vaak zo overweldigend ingenieus gebruikt, dat wegsmelten geen punt is. Er is sprake van een fusering van meerdere exemplaren van het instrument met een gelaagheid om u tegen te zeggen.
Dit soort uitgaves van relatief kleine arthouse producties is iets wat gekoesterd mag blijven als het aan mij ligt. Echter de hoogte van de prijs is daar vaak een minpunt bij, vooral met recente films.
4.5 sterren