menu

The Cure - Disintegration (1989)

mijn stem
4,29 (1533)
1533 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Fiction

  1. Plainsong (5:17)
  2. Pictures of You (7:28)
  3. Closedown (4:18)
  4. Lovesong (3:28)
  5. Last Dance (4:43)
  6. Lullaby (4:08)
  7. Fascination Street (5:15)
  8. Prayers for Rain (6:07)
  9. The Same Deep Water as You (9:22)
  10. Disintegration (8:19)
  11. Homesick (7:06)
  12. Untitled (6:30)
  13. Prayers for Rain [RS Home Instrumental Demo] * (3:01)
  14. Pictures of You [RS Home Instrumental Demo] * (3:29)
  15. Fascination Street [RS Home Instrumental Demo] * (2:39)
  16. Homesick [Band Instrumental Rehearsal] * (3:12)
  17. Fear of Ghosts * (2:57)
  18. Noheart * (2:40)
  19. Esten * (3:13)
  20. Closedown [Band Instrumental Demo] * (2:48)
  21. Lovesong [Band Instrumental Demo] * (3:39)
  22. 2 Late [Alternative Version] * (2:50)
  23. The Same Deep Water as You [Band Instrumental Demo] * (6:04)
  24. Disintegration [Band Instrumental Demo] * (6:34)
  25. Untitled [Alternative Version] * (3:37)
  26. Babble [Alternative Version] * (2:58)
  27. Plainsong [Studio Guide Vocal Rough] * (4:44)
  28. Last Dance [Studio Guide Vocal Rough] * (4:41)
  29. Lullaby [Studio Guide Vocal Rough] * (3:46)
  30. Out of Mind * (2:58)
  31. Delirious Night * (4:30)
  32. Pirate Ships * (3:38)
  33. Plainsong [Entreat Plus Live 1989] * (5:19)
  34. Pictures of You [Entreat Plus Live 1989] * (7:04)
  35. Closedown [Entreat Plus Live 1989] * (4:21)
  36. Lovesong [Entreat Plus Live 1989] * (3:24)
  37. Last Dance [Entreat Plus Live 1989] * (4:37)
  38. Lullaby [Entreat Plus Live 1989] * (4:14)
  39. Fascination Street [Entreat Plus Live 1989] * (5:10)
  40. Prayers for Rain [Entreat Plus Live 1989] * (4:49)
  41. The Same Deep Water as You [Entreat Plus Live 1989] * (10:03)
  42. Disintegration [Entreat Plus Live 1989] * (7:54)
  43. Homesick [Entreat Plus Live 1989] * (6:47)
  44. Untitled [Entreat Plus Live 1989] * (6:44)
toon 32 bonustracks
totale tijdsduur: 1:12:01 (3:36:25)
zoeken in:
Immersion
In dat geval zijn Seventeen Seconds, Faith en Bloodflowers ook mooie voorbeelden vind ik.

avatar van devel-hunt
5,0
Queen Bitch schreef:

ik moet even terug komen op mijn mening. dit album gaat mij namelijk naar een paar luister beurten toch wat vervelen, de meeste nummers weten mij gewoon niet echt te raken, het lijkt te veel op elkaar. pictures of you is dan nog wel een mooi nummer, lovesong ook, en lullaby gaat. maar voor de rest is het mij toch allemaal wat te eentonig. geef mij dan maar the cure van boy's don't cry en friday i'm in love enz.


Ik heb er ongeveer 10 jaar over gedaan om deze cd te waarderen. De nummers zijn vaak slepend, duren lang, vol met drama en melancholie. En toch ben ik ze als oude wijn steeds meer gaan waarderen.
Maar The Cure heeft meerdere kanten. Er is ook een poppy weirdo kant die lichtvoetig en eigenzinnig is, maar die invalshoek is op het donkere Disinetrgration niet te vinden.

avatar van Queen Bitch
2,5
ik kan er niks aan doen dat ik de nummers (inelkgeval het album in zijn geheel dan) wat eentonig over vind komen, dat is nou eenmaal hoe ik hem ervaar. misschien dat hij mij over een tijdje (zoals devel-hunt al zei)wel ineenkeer pakt, heb ik wel eens vaker bij sommige album's, ineens lijk je het te begrijpen en snap je niet wat je er ooit zo saai aan vond. ik zal deze binnenkort nog wel weer eens een kans geven, maar ik hou het toch het liefst bij een verzamelaar van the cure met hun hits.

avatar van ricardo
5,0
Ik moet zeggen dat ik deze bijna nooit meer beluister, niet dat ik hem niet meer goed vind ofzo. Maar op de 1 of andere manier vind ik hem gewoon te zwaar en te kwellend klinken, en vaak ook weer een beetje luchtig, klein beetje maar hoor, met een paar poppy singles. Beetje lastig uitleggen dit.

Maar head on The door of vooral faith of 17sec beluister ik een stuk vaker.

Deze moet ik echt zin in hebben en naartoe leven, maar dan krijg je ook wat.

Vind hem te intens en te goed om hem zomaar eventjes de draaien.

Deze plaat doet mij echt wat, en dat zegt veel.

Pracht plaat met een veelvoud aan variatie, maar je moet het wel willen horen.

Misschien is voor Queen Bitch ook ooit de tijd rijp om intens, en dan bedoel ik ook echt intens van deze te kunnen genieten.

Iedere Cure verzamelaar is prullenmand werk vergeleken met deze, maar je moet wel durven, en voor deze plaat openstaan. (Dit bedoel ik niet letterlijk want de verzamelaars van Cure zijn ook enorm de moeite waard natuurlijk, maar is alleen om beter mijn gevoel voor dit album uit te drukken

Ik vind het een meesterwerk, en dat blijft het zolang ik hem niet te vaak afspeel, of losse nummers hoor, want dat doet deze plaat gewoon tekort.

Heb hem niet meer in mijn top 10 staan, en daar hoort hij eigenlijk wel, maar helaas kunnen er maar 10 albums in een top 10.

Eens in de zoveel tijd komt er een superalbum op je pad waar je een mega klik mee hebt, al beluister je hem bijna nooit. Dit is er voor mij zo eentje en zal ook altijd wel zo blijven denk ik.

avatar van Tony
5,0
ricardo schreef:
Deze moet ik echt zin in hebben en naartoe leven, maar dan krijg je ook wat.
Vind hem te intens en te goed om hem zomaar eventjes de draaien.


Goed verwoord ricardo, hoe ik er ook tegenaan kijk. Ik luister 'm ook niet zo vaak en ga er ook echt voor zitten als ik 'm wil luisteren, daar waar ik Head on the Door, Bloodflowers of Wish veel sneller opzet, want minder intens. Dat heb ik met veel meer bands trouwens, dat ik hun meesterwerk minder luister dan de wat "makkelijkere" albums.

avatar van orbit
5,0
Dat is ook minder zonde, als je die platen wat oppervlakkiger luistert. Sterker, dan kan bij deze eigenlijk niet, want dan wordt je bij het middenstuk toch weer genadeloos met je haren bij de feiten gesleept! Inderdaad een kroonjuweel om te koesteren en alléén op speciale momenten opzetten. Al heb ik deze al met al wel helemaal stukgedraaid natuurlijk

avatar van ricardo
5,0
orbit schreef:
Al heb ik deze al met al wel helemaal stukgedraaid natuurlijk
Dat heb ik in het begin dat ik deze aanschafte ook gedaan, maar dat is eigenlijk best zonde, want dan gaat op den duur het speciale er wat vanaf.

Zo ongeveer 2 keer per jaar draaien en het blijft een magisch album.

Heb hem in het begin wel 3 tot 4 keer per dag gedraaid, in de auto naar het werk en weer terug naar huis en onder het eten koken, en savonds voor het slapen gaan om een uur of 22.00 nog een keer.

Mooi in het begin om erin te komen, maar daarna vooral een album om op de spaarzame en bijzondere momenten te gaan koesteren.

Al moet ik zeggen dat veel draaien in het begin wel heeft geholpen om hem op de manier te kunnen waarderen hoe ik het nu doe.

Moet er niet aan denken om deze weer 4 keer per dag af te gaan spelen.

Dan gaat het op den duur ook tegenstaan, om na een half jaar niet geluisterd te hebben een heel speciaal moment weer te hebben.

avatar van Melodic Fool
5,0
Haha, ik heb precies hetzelfde gehad ricardo
Kwam waarschijnlijk ook omdat destijds ik dit album ontdekte niet zo lekker in m'n vel zat (middelbare school, voornamelijk de welbekende pubertijd - niet zo dramatisch dus als bij robert ). Dit album sprak voor mij en gaf een beetje warmte.
Ik heb het album in geheel ook nooit als zwaarmoedig gezien.
Eerder als "de genezing"

Dit was tevens mijn eerste kennismaking met deze band en zeker een blijver gebleken, ik beschouw mezelf inmiddels als groot fan en vind Robert Smith een ondergewaardeerd componist.
Maar ik moet er nu ook niet meer aan denken om dit weer zo vaak te gaan luisteren, dat zou zonde zijn.
Toch al werd ik vastgebonden aan een stoel met deze op repeat; dan wordt ik vast wel knetter, maar de schoonheid zal bij mij nooit helemaal verdwijnen. (Nee, geen uitdaging)

Weet iemand of de originele officiele release ook op vinyl werd uitgebracht? die wil ik erg graag.
Dan is hij zeldzaam want ik heb hem nog nooit gezien en ik kan er niks over vinden. De cd's hadden het toen denk ik inmiddels overgenomen.
Er waren wel tracks weggelaten, voor de LP lengte? + ik kwam Lovesong laatst als singeltje tegen:
http://img.cdandlp.com/2012/05/imgL/115373029.jpg - meteen meegenomen
"2Lace" op B is ook wel nice

avatar van Suicidopolis
5,0
Melodic Fool schreef:
Weet iemand of de originele officiele release ook op vinyl werd uitgebracht? die wil ik erg graag.
Dan is hij zeldzaam want ik heb hem nog nooit gezien en ik kan er niks over vinden. De cd's hadden het toen denk ik inmiddels overgenomen.
Er waren wel tracks weggelaten, voor de LP lengte?


Dat was hij zeker en vast! Zowel in een gelimiteerde Picture Disc editie van 10.000 exemplaren, als een gewone release (waslijst aan releases hier). Die laatste is overigens helemaal niet zeldzaam, hoor. Kan je op het net vinden voor 2 keer niets, en ongetwijfeld van 't zelfde in de 2dehands platenboer. En inderdaad, door de kortere speelduur van LP vs CD werden "Last Dance" en "Homesick" van de LP tracklist gesmeten. Op de recente(re) LP reissue staan ze dan weer wel, maar dat is dan ook een dubbelaar, ipv. de originele single LP release.

avatar van Sanderzzz
5,0
Het verschil met de andere Cure toppers (de donkere trilogie, Head On The Door, Kiss Me Kiss Me Kiss Kiss Me en ook Wish) is dat dit album met de laatste 5 nummers zo'n lekkere melancholische sfeer kan maken dat het kan gezien worden als één prachtig luik van pakkende muziek. Voor mij kan dit soort muziek maar niet stoppen. En het wordt nog beter als je uit je raam gaat kijken naar de donkere hemel... Wow!

Eigenlijk liggen alle nummers in een mooi verlengde met elkaar, maar hoe verder je in het album kruipt hoe hoger de melancholiek ligt. Maar waar liedjes als Love Song, Lullaby en Faschination Street weliswaar wat makkelijker te verteren zijn dan de andere nummers, zijn dit ook voor mij stuk voor stuk topnummers.

Disintegration is voor mij een prachtige lange zit met de eindnummers die het niveau naar een NOG HOGER niveau tillen. Een beetje hetzelfde gevoel had ik met het beluisteren van Abbey Road .

Ik kan wel verstaan dat dit album niet voor iedereen is, maar ik ben positief verbaasd dat dit lekker hoog staat. Moest ik dit album opzetten en laten luisteren aan m'n vrienden zouden ze snel afhaken.

5*

avatar van Tony
5,0
De eenheid en opbouw naar absolute desolaatheid is de grote kracht van dit album, eens. De trilogie is echter Disintegration, Wish en Bloodflowers als ik me niet vergis.

avatar van Gringo_m
5,0
The Cure Trilogy is Pornography, Disintegration en Bloodflowers: The Cure Trilogy

Zo mooi, donker en droevig dat ik er vrolijk van kan worden...

avatar van Sanderzzz
5,0
Oeps dan bedoel ik met mijn trilogy dus ; Seventeen Seconds, Faith en Pornography. De vier laatste albums (incluis dus Bloodflowers) moet ik nog beluisteren.

avatar van Melodic Fool
5,0
Suicidopolis schreef:
(quote)


Dat was hij zeker en vast! Zowel in een gelimiteerde Picture Disc editie van 10.000 exemplaren, als een gewone release (waslijst aan releases hier). Die laatste is overigens helemaal niet zeldzaam, hoor. Kan je op het net vinden voor 2 keer niets, en ongetwijfeld van 't zelfde in de 2dehands platenboer. En inderdaad, door de kortere speelduur van LP vs CD werden "Last Dance" en "Homesick" van de LP tracklist gesmeten. Op de recente(re) LP reissue staan ze dan weer wel, maar dat is dan ook een dubbelaar, ipv. de originele single LP release.



Thanks for the info, dude!
Ik ben hem gewoon nog nooit tegengekomen, gek genoeg. Dan wordt het maar een marktplaat
De laatste CD remaster klinkt ook heel goed trouwens.

avatar van dazzler
4,0
Is het nodig dat Last Dance en Homesick hier als bonustracks beschouwd worden?
Ze maakten wel degelijk deel uit van de originele CD release, maar werden van het vinyl abum
weggelaten omwille van speelduur. Eigenlijk had men er een 2LP van moeten maken, toch?

avatar van deric raven
5,0
Volgens mij staat er gewoon een * achter de tracks die niet op elke versie aanwezig zijn, dus dan klopt het gewoon.

avatar van dazzler
4,0
Natuurlijk klopt het. De letter van het reglement.

Mijn vraag is gewoon: is het nodig?
Beide tracks maken bewust deel uit van de tracklijst.

avatar van reptile71
Hier bovenaan zou moeten staan 'toon de .. tracks die niet op elke versie aanwezig zijn'. Ik heb Last Dance en Homesick ook nooit gezien als bonustracks. Het zijn albumtracks. Dit is het nadeel van albums uit het cd-tijdperk waarbij op de vinylrelease nummers zijn weggelaten. Moet eigenlijk gewoon niet kunnen (het had al direct een dubbel LP moeten zijn!). Hierdoor heb ik zojuist wel de dubbele vinyl reissue gekocht. Als vinylliefhebber kan ik er niet tegen dat mijn (originele) LP gewoon twee goede nummers mist. Nu heb ik dus de originele LP en cd, de deluxe cd en straks de vinyl reissue. Vier versies van Disintegration dus. Maar ja, cd's draai ik nauwelijks nog. Vnl. draai ik vinyl dus het is het waard.

Maar door het systeem van musicmeter staat het gewoon raar.

avatar van reptile71
Sanderzzz schreef:
Oeps dan bedoel ik met mijn trilogy dus ; Seventeen Seconds, Faith en Pornography.
Dat is stiekem ook de enige echte trilogy.

avatar van chevy93
4,5
Hmm.. sinds wanneer is Homesick dan een bonusnummer geworden?

avatar van dazzler
4,0
Ik vind dat men inderdaad iets soepeler mag zijn met de bonustrack regels.

Wat reptile zegt klopt (vooral voor de periode 1987-1992)
toen vinyl albums omwille van speelduur een paar tracks misten tov cd-releases.
Dat werd bij grote namen soms ondervangen door een dubbele elpee release.

Ik geloof dat Wish en Wild Mood Swings dubbel elpees zijn, maar Disintegration niet.
Was op vinyl trouwens bedenkelijk van kwaliteit - de groeven stonden erg dicht op elkaar -
want beide kanten duurden ongeveer een half uur (zie totale duur van het 10-track album).

Volgens mij verschenen Last Dance en Homesick op vinyl
als bonustracks van de Pictures in the Dark 12" release.

Omgekeerd kan je ook redeneren.

Hey You! stond enkel op de vinyl dubbel elpee van Kiss Me Kiss Me Kiss Me,
maar ontbrak op de originele cd-release omdat de speelduur van cd's toen te kort was.
Op de latere remaster werd Hey You! weer gewoon aan de tracklijst toegevoegd.

Volgens de huide regels zou je dat nummer dus ook als bonustrack moeten aanvinken.
Opnieuw: een beetje soepelheid zou toelaten om Hey You! als een gewone track te beshouwen.

Dus ik vind dat de benaming "bonustrack" mag worden behouden,
maar dat men de regel als dusdanig ook zou mogen versoepelen.

Ik ben er bijna zeker van dat ik beide tracks hier ooit ter correctie heb ingediend
en goedgekeurd gekregen als niet-langer-bonustracks, maar dat het weer ongedaan gemaakt is.

avatar van Lukas
4,0
Volgens mij gaan we hier altijd uit van de originele versie, toch? Er zijn bijvoorbeeld ook vinyl-releases waarbij de complete tracklist is omgegooid voor een cd-reïssue, maar daar houden we dan de eerste release aan... Dat is wat mij betreft hier ook van toepassing.

avatar van dazzler
4,0
Lukas, het album verscheen gelijktijdig op vinyl en cd.
Dus "de eerste release" -regel brengt hier geen oplossing.

De enige reden waarom de vinyl release de twee tracks niet heeft, is de speelduur.
Gebruikelijk in de periode toen cd's meer "speelruimte" hadden dan elpees.
Dat is volgens mij waar reptile op doelde en ik treed hem hierin bij.

Bij gelijktijdige release lijkt mij de vraag "Wat is de door de artiest bedoelde tracklijst?" doorslaggevend.

avatar van Cloud
5,0
Hoe kan je het over Disintegration hebben zonder Last Dance??

avatar van nico1616
5,0
In 1989 domineerde de CD markt toch al de albummarkt? De CDversie is volgens mij de originele.
Het lijkt me dan ook vreemd dat Last Dance als bonustrack wordt gezien, te meer omdat een bonustrack toch een later toegevoegde track is en niet een track die men geschrapt heeft om praktische redenen (tijdsduur oud LP format)?

avatar van Leeds
4,5
nico1616 schreef:
In 1989 domineerde de CD markt toch al de albummarkt? De CDversie is volgens mij de originele.
Het lijkt me dan ook vreemd dat Last Dance als bonustrack wordt gezien, te meer omdat een bonustrack toch een later toegevoegde track is en niet een track die men geschrapt heeft om praktische redenen (tijdsduur oud LP format)?


De LP versie is even origineel. Maar ik denk wel dat de CD versie inderdaad meer verkocht werd, dat wel.

avatar van reptile71
Bij het verzinnen van de regel is musicmeter ervan uit gegaan dat er in principe bij een latere uitvoering altijd tracks bij komen en er nooit wat afgaat. Er is niet bij stilgestaan hoe om te gaan met bijv. albumreleases waarbij op de gelijktijdig uitgekomen vinyluitvoering nummers zijn weggelaten, zoals hier het geval is. Wat je mag aanvinken is nummers die niet op elke uitvoering aanwezig zijn. In dit geval krijg je dan de standaard tracklist niet te zien, maar de ingekorte vinyluitvoering. De vraag is dus wat je als standaardrelease gaat zien en dan de nummers laten aanvinken die niet op de standaardrelease staan. Als je dan de cd-uitvoering (1989 was de cd al meer gangbaar dan de LP) als standaard neemt dan blijven Last Dance en Homesick zichtbaar.
Kwestie van een kleine aanpassing in de regels dus, maar met als mogelijk gevolg de discussie wat de originele uitvoering is. Hoewel dat wel reuze zal meevallen want dit komt niet heel vaak voor volgens mij en als het voorkomt is het vrij duidelijk of het om een originele uitvoering gaat of dat het om bonustracks op de cd gaat. Als het om bonustracks gaat staat dat vrijwel altijd wel aangegeven op de cd ook.

Overigens bevat de vinylreissue gelukkig de volledige tracklist. Eigenlijk is het schandalig dat je een LP uitbrengt die het album inkort. Alsof 72:27 niet de moeite zou zijn voor een dubbelalbum.

avatar van dazzler
4,0
reptile71 schreef:
Overigens bevat de vinylreissue gelukkig de volledige tracklist. Eigenlijk is het schandalig dat je een LP uitbrengt die het album inkort. Alsof 72:27 niet de moeite zou zijn voor een dubbelalbum.

En dat terwijl Wish en Wild Mood Swings wel op 2LP verschenen.

In 1989 werd de mogelijkheid om meer nummers op CD te zetten,
nog wel eens commercieel uitgespeeld, om de CD te promoten.

Ik herinner mij zelfs een artikel waarin gesuggereerd werd
dat dit album van The Cure bewust "kort" gehouden werd op vinyl
om het publiek richting cd-release te duwen.

Herinner dat Kiss Me Kiss Me Kiss Me * wel een dubbelaar was.
Het lijkt wel of Disintegration inderdaad bewust de 2LP release dans ontsprong.

Sting, Joe Jackson, The Style Council etc hadden in 1987 allemaal 2LP releases
om de vinyl release te kunnen matchen met de cd-release. Disintegration dus niet.

Bij Kiss Me en Mixed Up was het trouwens omgekeerd.
Daar werd een 2LP vinyl nummer van de CD gehouden wegens speelruimte.
Hey You! en de extended versie van Why Can't I Be You om precies te zijn.

Als albums gelijktijdig op LP en CD verschenen
lijkt de meest complete release me de "originele".

avatar van reptile71
Het lijkt inderdaad dat het een bewuste keuze was om de cd-verkoop van het album te stimuleren. Het lijkt wel een tegenactie op het nummer minder op de Kiss Me Kiss Me Kiss Me cd van 2 jaar daarvoor.

avatar van davevr
4,5
Ah de CD-verkoop. Ik heb hem toen die uitkwam op cassette gekocht (ja hoor, dat was ik). Hier vind The Cure zo'n beetje shoegazing uit. Mijn eerste aanraking met The Cure, meteen verkocht

Gast
geplaatst: vandaag om 09:37 uur

geplaatst: vandaag om 09:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.