menu

Frank Black - Frank Black (1993)

mijn stem
3,72 (150)
150 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: 4AD

  1. Los Angeles (4:08)
  2. I Heard Ramona Sing (3:40)
  3. Hang on to Your Ego (3:24)
  4. Fu Manchu (3:02)
  5. Places Named After Numbers (2:52)
  6. Czar (2:42)
  7. Old Black Dawning (2:02)
  8. Ten Percenter (3:28)
  9. Brackish Boy (1:35)
  10. Two Spaces (2:25)
  11. Tossed [Instrumental Version] (4:09)
  12. Parry the Wind High, Low (4:32)
  13. Adda Lee (2:00)
  14. Every Time I Go Around Here (3:31)
  15. Don't Ya Rile 'Em (2:52)
totale tijdsduur: 46:22
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Het eerste solo-album van Frank Black. En ik vind hem niet eens zo slecht. Natuurlijk is het net geen Pixies, maar deze cd ligt lekker in het gehoor en er staan goede songs op. Helaas werd het bij de opvolgers van dit album al snel minder en ben ik er op een gegeven moment geen aandacht meer aan gaan besteden.

4,5
Wat een heerlijke meezingplaat is dit! Net zo goed als Bossanova en Trompe Le Monde (dus net niet zo goed als de Pixies op hun best)

avatar van Dielie
5,0
deze plaat moet je zeker, samen met "Teenager Of The Year in je platenkast hebben, wel paar keer beluisteren en dan is hij ijzersterk! Mooie zang en gitaarspel!

avatar van VanDeGriend
3,5
Inderdaad wel degelijk een degelijke rockplaat van Frank Black.

avatar van itchy
3,5
Erg leuke plaat idd, maar na zijn tweede solo-cd had hij wat mij betreft uit elkaar mogen gaan.

avatar van VanDeGriend
3,5
itchy schreef:
Erg leuke plaat idd, maar na zijn tweede solo-cd had hij wat mij betreft uit elkaar mogen gaan.
Mee eens !

avatar van platedraaier
4,0
Meadowmeal schreef:
Wat een heerlijke meezingplaat is dit! Net zo goed als Bossanova en Trompe Le Monde (dus net niet zo goed als de Pixies op hun best)


Inderdaad, vooral de eerste 3 nummers zet ik af en toe lekker hard aan en meezingen maar.

En ik vind Bossanova 1 van de betere Pixies albums. Dus............

4,5
Dit album van Frank Black rocked, zit slim in elkaar .. is grappig en ongebruikelijk gewoon in zijn vreemdheden.

Zijn beste soloalbum. Beter dan de laatste twee Pixies en voor een gemiddelde werkdag beter te draaien dan het heftigste Pixiespul.

In de auto krijgt ie vijf sterren maar ik zit niet altijd in de ...

avatar van timhardt
4,0
two many places, not to go too, woohoo!
een hele dag lang! 4*

avatar van timhardt
4,0
two many places, not to go too, woohoo!
een hele dag lang! 4*

ben het trouwens niet eens dat het hierna niets meer is. De beste platen van Frank BLack solo zijn Teenager of the year & de eerste met The Catholics, die hier niet staat, ik heb hem al eens proberen toevoegen, maar vind het nogal omslachtig...

avatar van starsailor
4,0
Het laatste wapenfeit van Frank. Alles wat hierna kwam maakte hem een grotere hillbilly. Jakkes!!

Pieter Paal
Na het wat tegenvallende 'Trompe le monde' van de Pixies is dit toch een redelijk solo-debuut.
Tracks zoals 'Ten percenter' en 'Two spaces' zijn wat poppier dan zijn Pixies-werk. Ik hoor hier ook invloeden van bands zoals Gong.
Zelfs die Beach Boys-cover van 'Hang on to your ego' is leuk gedaan.
Met die 'Brackish Boy' loopt het in ieder geval niet goed af.

avatar van aad r
5,0
Beste plaat van Frank Black, had het hier bij moeten houden.

avatar van Tribal Gathering
4,0
Toch wel grappig, ik heb niet zoveel met de Pixies maar zowel dit album als Last Splash van the Breeders zijn stevige 4 sterren albums.

Wat mij betreft was het na dit album weer gedaan want Teenager of the Year is weer helemaal niks. En laat ik die nu net op cd hebben en deze niet. Toch maar eens bestellen.

avatar van deric raven
3,5
Pixies stoppen er mee, en Frank Black probeert het solo, terwijl hij qua succes vervolgens wordt ingehaald door het commercieel goed scorende Breeders van Kim Deal.
Zijn eerste album opent met gelijk zijn beste solo nummer.
Los Angeles is gewoon een steengoed Pixies nummer; denk je eens in als de hoge zangpartijen op het laatst door Kim Deal gezongen zouden zijn.
Vervolgens het feel good gevoel van de latere Pixies albums in I Heard Ramona Sing, wat voor mijn gevoel meer een ode aan The Beach Boys is, dan aan Ramones.
Maar dat is misschien ook wel zijn vorm van de toch wel afwijkende humor.
Hang On To Your Ego is vervolgens dus inderdaad een nummer van The Beach Boys, maar meer in het tempo van Ramones gespeeld; misschien is dit wel de hele vette knipoog naar het hele gebeuren.
Vervolgens gaat het tempo wel omlaag, maar over de hele linie gezien komt dit album aardig in de buurt van The Pixies.
Places Named After Numbers heeft een musical achtig begin, maar gaat vervolgens wel richting Pixies, al hoor ik ook wat van The Smiths terug, zeker in het gitaarstuk wat volgt.
Ook bij Old Man Dawning moet ik aan die band denken.
Ten Percenter is weer echt Pixies.
Vervolgens wordt het wel wat minder, maar slecht wordt het niet, Tossed is een leuk instrumentaal nummer met halverwege wat Madness invloeden, zoals die ook hoorbaar zijn op Adda Lee; met het Doe Maar achtige intro (Liever Dan Lief).
Ik zag hem een aantal jaren geleden in Doornroosje (2007 of 2008), en toen had hij er volgens mij totaal geen zin in; maakte zelfs een verveelde indruk.
Wat was ik blij dat hij vervolgens een doorstart maakte met Pixies, maar als ik heel reëel ben dan zijn die laatste twee albums toch wel minder dan deze plaat.
Hier zit meer frisheid in, en geloofde hij er nog in, net zoals hij in buitenaards leven geloofd.

avatar van HansVon
4,0
Wmb een iets minder album dan opvolger Teenager of The Year, maar een prima album.
Ik mag zijn stem heel erg dus heeft ie veel credit bij mij. Goeie musicanten om hem heen en dan is dit toch een leuke variatie op het werk vd Pixies.

avatar van vinejo
3,5
Ik won deze cd bij een “prijskamp” op de radio (wellicht Studio Brussel, toen ik daar nog naar luisterde).
Je moest een slogan bedenken voor deze plaat en dan opsturen via een…gele briefkaart, jawel.
Vlamingen geboren vóór 1980 weten wat ik bedoel.
Mijn slogan was “Let s make a Deal with Frank Black.”
Ik vond dat toen redelijk goed gevonden en de Studio Brusselaars blijkbaar ook. Enfin, ik herinner met wel dat er nog een paar betere prijzen waren maar ik was toch content met mijn cd. Toen kon dat nog, content zijn omdat je binnenkort een cd in de bus kon verwachten.
Eenmaal in mijn bezit heb ik m eigenlijk bitter weinig gedraaid. Ik was de Indie Rock wat ontgroeid en richtte m’n muzieksteven naar surf, rock n roll en garage. Estrus, SFTRI, Crypt ,..waren toen de labels die ik bijna blind kocht.
Vandaag, 30 jaar later, geniet ik nog steeds af en toe van een lekkere homp garage rock n surfin blues maar luister ik weer meer naar mijn indie-platen. Ik herontdek dus mijn aankopen die ik destijds te weinig aandacht gunde.
Ik vind op deze cd een serie heel lekkere songs terug waarnaar het leuk luisteren is.
Toch mis ik de energie, soul en passie die er bij de (vroege) pixies wel was.
Laat het me mss iets te “poppie” noemen.
Maar heden zit niemand nog in hokjes, dus ook ouwe garagerockers kunnen ongestoord genieten van pakweg Taylor Swift.
Dus zeker ook van deze collectie puike poprocksongs.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:02 uur

geplaatst: vandaag om 15:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.