menu

Thelonious Monk - Plays Duke Ellington (1955)

mijn stem
3,92 (18)
18 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Riverside

  1. It Don't Mean a Thing (If It Ain't Got That Swing) (4:41)
  2. Sophisticated Lady (4:31)
  3. I Got It Bad and That Ain't Good (5:56)
  4. Black and Tan Fantasy (3:27)
  5. Mood Indigo (3:17)
  6. I Let a Song Go Out of My Heart (5:43)
  7. Solitude (3:45)
  8. Caravan (5:54)
totale tijdsduur: 37:14
zoeken in:
avatar van heartofsoul
5,0
Soms fantaseer ik wel eens wat er zou gebeuren als ik mijn muziekverzameling zou moeten terugbrengen tot zo'n 150 titels. In ieder geval zouden er wat cd's van Bill Evans, Duke Ellington en Thelonious Monk (ik ben piano-liefhebber) moeten blijven, en zeker het album Thelonious Monk Plays Duke Ellington. Monk is hier naar mijn mening al net zo goed op dreef als op zijn latere Riverside-albums. Dat komt ook natuurlijk doordat ik Ellington als een van de groten uit de muziekgeschiedenis beschouw, en de wijze waarop Monk hem vertolkt doet Ellington naar mijn mening volledig recht. Ik bezit de helder klinkende remaster in de Orrin Keepnews-reeks en het transparante geluid van deze cd is iedere maal weer een openbaring. Zoals Monk's progressieve spel het stuk construeert, dat is iedere maal weer een genoegen om te horen. Vooral het solo-gespeelde Solitude en het door fantastisch drumwerk van Kenny Clarke en natuurlijk het prachtige basspel van Oscar Pettiford opgetuigde Caravan laten me ademloos achter. Schitterend album. Nee, op Monk ben ik voorlopig nog niet uitgeluisterd.

Soledad
Met: Thelonious Monk (piano), Oscar Pettiford (bass), Kenny Clarke (drums)

Monk, die goede, gouwe, ouwe Monk. Het heeft mij even geduurd voordat ik zijn muziek kon waarderen. Toen ik net met jazz begon moest een pianist vooral veel en snel pingelen. Monk kende ik van een aantal verzamelaars van mijn vader waar af en toe een nummertje met hem passeerde. En iedere keer dacht ik bij die nummers: wat de fuck doet die gast in vredesnaam?

Nu mag ik wel stellen dat ik toen niet goed luisterde. Natuurlijk: zijn spel zit vol humor, is onvoorspelbaar en een enkele keer bewust zo lelijk mogelijk gespeeld met alle dissonanten. Maar buiten het feit dat hij wel rete-interessant blijft om naar te luisteren, bevat zijn spel even zoveel schoonheid. Want zo hakkelig als hij kan spelen zo virtuoos is hij ook. Ik hoor af en toe de loopjes en technieken van Art Tatum voorbij komen.

Op deze plaat gaat hij aan de slag met de composities van Duke Ellington. Die zijn sowieso allen wonderschoon maar Monk's vertolking geeft ze nog net een extra dimensie. Ze zitten allen in een nieuw jasje en dat jasje past Monk prima. Het is 1955 maar Monk was zijn tijd hier ver vooruit. Zoveel andere jazzpianisten zouden een zelfde creativiteit nooit bereiken. Daarnaast is Oscar Pettiford trouwens echt in bloedvorm. Geweldig hoe hij, als één van de eerste bassisten in de jazz, regelmatig de strijkstok erbij pakt. Kenny Clarke staat altijd als een huis. Powell blijft mijn grote favoriet maar man, Monk komt wel heel erg dichtbij!

Dardan
Aan de twee geweldige berichten hierboven heb ik erg weinig toe te voegen. Dit klinkt als een surrealistische kunstenaar die werken uit de romantiek naar zijn penseel zet. De ontstaansgeschiedenis van dit album is al even geweldig als wat we hier te horen krijgen. Die Sophisticated Lady, wie ze ook moge zijn, hoe ze hier wordt neergezet getuigt van ongekende klasse, iets zegt me dat het een erg getrouwe weergave moet zijn

avatar van Mssr Renard
4,0
Dit moet wel één van de oudste lp's uit onze collectie zijn. Al hebben wij de re-issue uit 1958. Een geweldige selectie songs gespeeld door een fantastisch trio. Pianotrio-jazz van de oude stempel; waanzinnig!

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Vorige week ook maar eens gekocht: ik moet een stapeltje jazz op cd thuis hebben, mocht streaming eens klappen.

avatar van Mssr Renard
4,0
CD of LP of streaming, wat geluidskwaliteit heb ik echt geen idee of benul wat nu beter is. Maar de beleving gaat er wat fysieke exemplaren wel op vooruit, moet ik bekennen. We hebben alleen geen cd-speler in huis, en omdat ik ook wel lekker ouderwets wil zijn, vind ik plaatjes draaien wel wat hebben.

Toch zal ik vaker streamen dan plaatjes draaien, want ik kan onmogelijk duizenden fysieke albums in huis hebben.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Mssr Renard schreef:
CD of LP of streaming, wat geluidskwaliteit heb ik echt geen idee of benul wat nu beter is. Maar de beleving gaat er wat fysieke exemplaren wel op vooruit, moet ik bekennen.

Toch zal ik vaker streamen dan plaatjes draaien, want ik kan onmogelijk duizenden fysieke albums in huis hebben.

Ik stream ook heel veel. In vreedzame tijden is dat ook prima. Als de wereld iets minder vreedzaam wordt, is dat minder vanzelfsprekend. Dus wil ik ook stand-alone genoeg muziek thuis hebben. En bij jazz is dat nog niet het geval.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:10 uur

geplaatst: vandaag om 15:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.