Toen in 1980 de New wave of British heavy metal losbarstte, bevonden zich achter de "grote drie" Saxon, Iron Maiden en Def Leppard meer jonge honden. Mijn favoriet was Tygers of Pan Tang, die in mijn beleving twee albums lang tot de "grote vier" hoorden.
Raven debuteerde in 1981 en alhoewel ze snel speelden, stonden ze toch niet prominent op mijn radar. De redenen hiervoor waren de eigenaardige zang (althans, dat vond ik) en het feit dat dit een driepersoonsband was; wilde je écht heavy spelen, dan had je twee gitaristen nodig, vond ik.
Pas in januari 1984, toen de band op een vrijdagavond live bij
Countdown Café te horen was, door mij op cassette opgenomen, drong tot mij door dat dit toch wel een erg fijn bandje was. Jaren later werd duidelijk dat zij één van de groepen waren die de weg naar speed- en thrashmetal hadden geplaveid, iets wat niet zozeer van toepassing is op de "'grote vier". Wie dat weet, luistert extra aandachtig.
De energie spat er consequent vanaf, zoals hierboven door andere MuMensen al vele malen werd geconstateerd. De productie is voor die dagen goed, ik ken slechter klinkende platen uit die tijd. Voor de huidige oren komt het wel demo-achtig over, wat op hetzelfde moment heel eerlijk en direct erin knalt.
Krakers op hun debuut zijn
Don’t Need your Money, akoestisch instrumentaaltje en daarmee buitenbeentje
39-40, de titelsong en als absolute favoriet de afsluiter:
Tyrant of the Airways. Tevens uw speciale aandacht voor de lááánge oerschreeuw tegen het einde van
Hell Patrol !
Op deze plaat klinkt metal, tegelijkertijd zitten de wortels nog sterk in de (hard)rock, zo valt te horen aan diverse riffs. Maar dan veel sneller dan voorheen. Dit blijkt ook uit hun cover van
Hellraiser/Action van The Sweet; uit de hoogtijdagen van glamrock, 1973-1975. De drie van Raven trokken deze liedjes naadloos naar zich toe.
Ik zat er bij het verschijnen van deze plaat dus naast. Een briljant album vind ik het nog steeds niet, wél eentje met diverse sterke momenten en eigenzinnig bovendien. Ongetemd enthousiasme in muziek omgezet, respect!