menu

Raven - Rock Until You Drop (1981)

mijn stem
3,75 (40)
40 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: Neat

  1. Hard Ride (3:11)
  2. Hell Patrol (4:44)
  3. Don't Need Your Money (3:22)
  4. Over the Top (3:51)
  5. 39-40 (0:52)
  6. For the Future (3:59)
  7. Rock Until You Drop (4:02)
  8. Nobody's Hero (3:50)
  9. Hell Raiser / Action (5:37)
  10. Lambs to the Slaughter (3:52)
  11. Tyrant of the Airwaves (7:14)
  12. Wiped Out * (4:24)
  13. Crazy World [7" B Side] * (3:59)
  14. Inquisitor * (3:46)
  15. Lambs to the Slaughter [Radio One Session] * (3:24)
  16. Hold Back the Fire [Radio One Session] * (5:49)
  17. Hard Ride [Radio One Session] * (3:09)
  18. Chainsaw [Radio One Session] * (4:11)
  19. Let It Rip * (3:10)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 44:34 (1:16:26)
zoeken in:
avatar van Rinus
3,5
Fantastisch debuut album van deze N.W.O.B.H.M. band. Snel en ingenieus gitaarwerk, hoge zang en knallend drumwerk, dat waren de ingredienten van Raven destijds. Ik zei vaak, het zijn jazzmuzikanten die op hol geslagen zijn. "Hell patrol", "Rock until you drop" en uiteraard "Tyrant of the airwaves zijn favorieten van mij op dit album. Het 2de album zou deze nog eens verslaan in kwaliteit. Op vinyl.

avatar van herman
Slowchat verwijderd.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Wat ik geweldig vind aan Raven, is de hoeveelheid energie die ze op een album gooien, temidden van hun duidelijk muzikaal kunnen. Ze kunnen heel goed en strak spelen. Natuurlijk is dit heerlijk debuteren en opvolgers Wiped Out en Mind Over Metal zijn ook prima albums. Daarna ging het een aantal jaren steil bergaf met Raven, ze hadden bij hun leest moeten blijven, gewoon prima energieke hardrock / metal maken. In bezit op vinyl evenals hun derde, hun tweede op vinyl hebben is een doel.

De 2002 CD Remaster bevat volgende extra nummers:
1. Wiped Out (7" b-side)
2. Crazy World (7" b-side)
3. Inquisitor
4. Lambs to the Slaughter (Radio One Session)
5. Hold Back the Fire (Radio One Session)
6. Hard Ride (Radio One Session)
7. Chainsaw (Radio One Session)
8. Let it Rip (Brute Force compilation track)

avatar van Edwynn
Toen ik dit voor het eerst hoorde moest ik wel even wennen. Dit klinkt alsof het vanuit de oefenruimte ineens op tape is gepletterd. Uiteindelijk blijkt daar ook de kracht van Raven te zitten. Het ongebreidelde enthousiasme waarmee NWOBHM krakers gebracht worden werken erg aanstekelijk. En Don't Need Your Money en Lambs to The Slaughter zijn onmiskenbare voorbeelden voor het genre.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Heerlijke old school plaat, heerlijk, heerlijk en nog eens heerlijk. Het vliegt alle kanten op maar wat een tomeloos enthousiasme op deze plaat. Zoals ze schrijven op de achterzijde van de hoes: Turn It Up! Ik ga hier niet meer zeggen of een lang bericht plaatsen: opleggen, volumeknop omhoog en airdrummen maar!

avatar van B.Robertson
4,0
Dit album voor het eerst sinds de jaren 80 weer gehoord. Energiek en gretig maar met nog niet zo'n vet geluid. Rob Hunter was een hoog aangeschreven drummer. Jammer dat hij er later mee ophield. De broertjes Gallagher houden Raven nog steeds draaiende. Rock Until You Drop is een prima debuut, al ben ik niet van plan het nog vaak te horen. Daarvoor is dit powertrio nooit mijn favoriete band geweest. Neemt niet weg dat ik Wiped Out en All for One op de planken heb liggen. Heb de bonustracks van de remaster ook gehoord, met name de b-kantjes zijn interessant.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Ik heb een boontje voor Raven, voor hun eerste drie albums althans want nadien ging het een tijd als een Titanic de dieperik in. Ik waardeer het rauwe, het ambachtelijke, het puur onversneden rocken en rollen. Kunnen die mannen spelen? Natuurlijk dadde. Ik vind nog altijd Mark Gallagher een fantastische gitarist in zijn riffs, in zijn solo’s en in het ieder gaatje opvullen. Toch wordt steeds vastgehouden aan dat energieke, waanzinnige samenspel. Efkes een rustpunt bij het akoestische 39-40, maar voor de rest gaat het stevig vooruit. Hun eerste drie albums en Live at the Inferno, daarmee heb je het allerbeste van deze drie Britse driftkikkers. In 1981 hebben ze reeds de jonge scheutjes geplant van Speed Metal en Thrash Metal en ik ben ze er nog eeuwig dankbaar voor. En ook voor het machtig en wervelend slotakkoord Tyrant of the Airwaves, welke een kalm intro en middenstuk kent maar de rest... Turn It Up!

avatar van Broem
3,5
Dat roept herinneringen op. Nog steeds op vinyl uit die prachtige eind 70's begin 80's Hardrock periode. Ga 'm gelijk weer eens opsnorren. Mooi was die tijd (ander hitje uit die tijd )

avatar van Lau1986
4,0
Heerlijke plaat van deze Britse band. Goed gitaarwerk, catchy nummers. en volle vaart vooruit met veel enthousiasme en dat is te horen.

avatar van Cellulord
4,5
Verdomme heb dit zeker 25 jaar niet meer geluisterd maar was toendertijd een van mijn favoriete albums. Daar ik hier gisteren 4.5* aan gaf heb ik hem toch nog maar eens opgelegd. Dacht zeker dat er wat ***tjes vanaf gingen komen. NEEN! Dit blijft vet. What een energie en zo'n lekker scherp schreeuwerige stem.

Binnenkort "Wiped Out" ook nog eens opleggen.

4,0
Te gekke op-pep-plaat. Er staan een aantal zeer aanstekelijke nummers op. Lambs to the slaughter en Tyrants of the airwaves blijven maar in mijn kop hangen!

5,0
MrB
DE plaat was al erg goed maar live kwamen ze pas echt tot hun recht. Misschien wel de beste rock plaat uit de (begin) jaren 80. de 5 sterren dubbel en dwars waard.
Hoogtepunten: Hell Patrol, Tyrants of the airwaves en de sweet covers Hellraiser/Action

avatar van gigage
4,0
NWOBHM klassieker? Jazeker. De songs zijn simpel van opzet, structuur en uitvoering. Alsof je naar de demo opnames zit te luisteren, zo is het album "geproduceerd". Is dat erg? A: Nou, in die tijd niet, want een beginnende band zou zich goed kunnen voorstellen om ook zo'n album te kunnen maken. Het komt het enthousiasme en spelplezier alleen maar ten goede. B: Als je er niet mee opgegroeid bent misschien wel. Zoiets zou je nou iemand niet meer voor durven schotelen of het zou een live album moeten zijn.

Het album werd vooraf gegaan met de single Don't need your money (,honey) een heerlijk rebelse song (middelvinger naar de kakkers haha) met een meeslepende riff die het Britse metal genre uit die tijd voor mij wel definieert. De titelsong Rock untill you drop is nog steeds een pomprock metal knaller en het afsluitende verrassend lange Tyrants of the Airwaves kan bij bij mij ook weinig verkeerd doen. Vooral ook omdat bassist/zanger John Galagher zijn hele onnavolgbare stemregister nodig heeft tussen de freaky gitaar passages van broer Mark.

avatar van Wolfmother
3,5
Raven is zo'n band waarvan ik al jaren weet dat ze lang meegaan, maar altijd bewust gepasseerd op festivals.
Maar ik moet zeggen dat er een piepkleine kans bestaat dat daarbij de toekomst wel wat verandering in komt.
Dit debuut smaakt me namelijk redelijk goed.
Lekkere snelle nummers en een zanger die soms helemaal losgaat, vooral Don't Need Your Money knalt erop.
Heb aan de hand van musicmeter ook de volgende 2 albums klaarliggen.

avatar van Hawee
4,5
Dit is een superplaat, bol van energie en inzet en kwaliteit. Hoewel Gallagher eigenlijk niet kan zingen, klinkt zijn stem zo geweldig en onnavolgbaar dat je er vanzelf van gaat houden. Don't Need your Money is een kraker en een van de prototypische nwobhm- singles. Tyrant of the Airways is helemaal topnummer! Luistert!

avatar van RonaldjK
3,5
Toen in 1980 de New wave of British heavy metal losbarstte, bevonden zich achter de "grote drie" Saxon, Iron Maiden en Def Leppard meer jonge honden. Mijn favoriet was Tygers of Pan Tang, die in mijn beleving twee albums lang tot de "grote vier" hoorden.
Raven debuteerde in 1981 en alhoewel ze snel speelden, stonden ze toch niet prominent op mijn radar. De redenen hiervoor waren de eigenaardige zang (althans, dat vond ik) en het feit dat dit een driepersoonsband was; wilde je écht heavy spelen, dan had je twee gitaristen nodig, vond ik.
Pas in januari 1984, toen de band op een vrijdagavond live bij Countdown Café te horen was, door mij op cassette opgenomen, drong tot mij door dat dit toch wel een erg fijn bandje was. Jaren later werd duidelijk dat zij één van de groepen waren die de weg naar speed- en thrashmetal hadden geplaveid, iets wat niet zozeer van toepassing is op de "'grote vier". Wie dat weet, luistert extra aandachtig.

De energie spat er consequent vanaf, zoals hierboven door andere MuMensen al vele malen werd geconstateerd. De productie is voor die dagen goed, ik ken slechter klinkende platen uit die tijd. Voor de huidige oren komt het wel demo-achtig over, wat op hetzelfde moment heel eerlijk en direct erin knalt.

Krakers op hun debuut zijn Don’t Need your Money, akoestisch instrumentaaltje en daarmee buitenbeentje 39-40, de titelsong en als absolute favoriet de afsluiter: Tyrant of the Airways. Tevens uw speciale aandacht voor de lááánge oerschreeuw tegen het einde van Hell Patrol !
Op deze plaat klinkt metal, tegelijkertijd zitten de wortels nog sterk in de (hard)rock, zo valt te horen aan diverse riffs. Maar dan veel sneller dan voorheen. Dit blijkt ook uit hun cover van Hellraiser/Action van The Sweet; uit de hoogtijdagen van glamrock, 1973-1975. De drie van Raven trokken deze liedjes naadloos naar zich toe.

Ik zat er bij het verschijnen van deze plaat dus naast. Een briljant album vind ik het nog steeds niet, wél eentje met diverse sterke momenten en eigenzinnig bovendien. Ongetemd enthousiasme in muziek omgezet, respect!

RonaldjK schreef:
Toen in 1980 de New wave of British heavy metal losbarstte, bevonden zich achter de "grote drie" Saxon, Iron Maiden en Def Leppard meer jonge honden. Mijn favoriet was Tygers of Pan Tang, die in mijn beleving twee albums lang tot de "grote vier" hoorden.
Raven debuteerde in 1981 en alhoewel ze snel speelden, stonden ze toch niet prominent op mijn radar. De redenen hiervoor waren de eigenaardige zang (althans, dat vond ik) en het feit dat dit een driepersoonsband was; wilde je écht heavy spelen, dan had je twee gitaristen nodig, vond ik.
Pas in januari 1984, toen de band op een vrijdagavond live bij Countdown Café te horen was, door mij op cassette opgenomen, drong tot mij door dat dit toch wel een erg fijn bandje was. Jaren later werd duidelijk dat zij één van de groepen waren die de weg naar speed- en thrashmetal hadden geplaveid, iets wat niet zozeer van toepassing is op de "'grote vier". Wie dat weet, luistert extra aandachtig.

De energie spat er consequent vanaf, zoals hierboven door andere MuMensen al vele malen werd geconstateerd. De productie is voor die dagen goed, ik ken slechter klinkende platen uit die tijd. Voor de huidige oren komt het wel demo-achtig over, wat op hetzelfde moment heel eerlijk en direct erin knalt.

Krakers op hun debuut zijn Don’t Need your Money, akoestisch instrumentaaltje en daarmee buitenbeentje 39-40, de titelsong en als absolute favoriet de afsluiter: Tyrant of the Airways. Tevens uw speciale aandacht voor de lááánge oerschreeuw tegen het einde van Hell Patrol !
Op deze plaat klinkt metal, tegelijkertijd zitten de wortels nog sterk in de (hard)rock, zo valt te horen aan diverse riffs. Maar dan veel sneller dan voorheen. Dit blijkt ook uit hun cover van Hellraiser/Action van The Sweet; uit de hoogtijdagen van glamrock, 1973-1975. De drie van Raven trokken deze liedjes naadloos naar zich toe.

Ik zat er bij het verschijnen van deze plaat dus naast. Een briljant album vind ik het nog steeds niet, wél eentje met diverse sterke momenten en eigenzinnig bovendien. Ongetemd enthousiasme in muziek omgezet, respect!

Na bijna 40 jaar toch nog het concert beluisterd van Raven in het radio programma Countdown Cafe, een heel goed concert wat ik als puber destijds wel mee zou hebben willen maken. Er werd veel materiaal gespeeld van hun megakraker het All for One album. N.a.v. Raven heb ik ook het Countdown Cafe Concert van Mercyful Fate weten te achterhalen van 20 januari 1984. Er werden meer nummers gespeeld dan aanvankelijk door Countdown Cafe werd uitgezonden. Countdown Cafe hield het aantal songs beperkt tot de eerste 3 nummers. Ook dat van Mercyful Fate was echt krankzinnig goed. Echter - vergeleken met Raven- is het geluid echt abominabel slecht helaas helaas!!!!!! Over NWOBHM gesproken hield ook Iron Maiden het maar 2 albums vol. Def Leppard -Edwyn attendeerde mij volledig terecht op het album On through the night- is ook degelijk NWOBHM nadat ik het album weer eens had opgezet na vele jaren. Maar op High and Dry hoorde je al de eerste Hysteria trekjes. Dus ook Def Leppard hield het maar 1 album uit. Saxon, Tygers of Pantang en Satan zijn nog de enige 3 bands die het typische NWOBHM geluid trouw is gebleven ook al kun je hun huidige albums niet vergelijken met de albums uit de tachtiger jaren, maar het herkenbare geluid is er wel. Dat kan je van Def Leppard en al helemaal van Iron Maiden niet meer zeggen. Over Rock until you drop : wat Kill 'em all en Ride the lightning van Metallica gold als fundering voor de mega kraker het Master of Puppets album. Hetzelfde gold ook voor het Rock until you drop en het betere en snellere Wiped Out album als fundering voor hun mega kraker de All for One album. Ik ben wat enthousiaster over het Rock until you drop album. Het album is zo gemaakt dat er geen 1 song er met kop en schouders er bovenuit steekt. De nummers liggen heel dicht bij elkaar. En ook na Def Leppard (Action) Saxon (Set them free) steekt ook Raven hun bewondering voor de glam rock band de Sweet niet onder stoelen en banken met het prachtige Hellraiser/Action. De Sweet 1 van m'n eerste bandjes die ik destijds als klein jongetje goed vind en anno 2023 vind ik dat nog steeds een goeie band. Al met al krijgt Rock until you drop een 4.5 en Raven is anno 2023 weer helemaal terug aan het metal front. Ik ga zeker de recentere albums van Raven eens beluisteren.

avatar van RonaldjK
3,5
Ah, als je zo enthousiasat in deze periode duikt: hier de link naar radioshow Stampij van Hanneke Kappen. Op een gegeven moment hoor je bijvoorbeeld het Nederlandse radiodebuut van de Metallica's!

avatar van Ebby
4,0
Coundown Cafe was het tweede optreden die avond .Eerder die avond traden ze op als openings act voor Ted Nugent en Judas Priest in de Jaap Edenhal

Gast
geplaatst: vandaag om 10:44 uur

geplaatst: vandaag om 10:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.