menu

10cc - Bloody Tourists (1978)

mijn stem
3,12 (193)
193 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Mercury

  1. Dreadlock Holiday (4:31)
  2. For You and I (5:25)
  3. Take These Chains (2:41)
  4. Shock on the Tube (Don't Want Love) (3:48)
  5. Last Night (3:20)
  6. The Anonymous Alcoholic (5:51)
  7. Reds in My Bed (4:14)
  8. Lifeline (3:30)
  9. Tokyo (4:33)
  10. Old Mister Time (4:36)
  11. From Rochdale to Ocho Rios (3:48)
  12. Everything You Wanted to Know About!!! (4:31)
  13. Nothing Can Move Me * (4:04)
  14. Dreadlock Holiday [Long Version] * (5:01)
  15. For You and I [DJ Edit] * (3:51)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 50:48 (1:03:44)
zoeken in:
avatar van bikkel2
3,5
Dreadlock Holliday is in feite een song die je kunt verwachten van 10CC . En al is het mijn cup of tea ook niet echt , begrijp ik de hitstatus .
Want ook met G&C er nog bij had 10CC altijd al een neus voor singles die op dat moment de juiste snaar raakte .
Donna bijvoorbeeld is zo'n hitje geweest die niet misstond tussen acts als The Rubbets en Mud . Nu wil ik die 2 bands zeker niet vergelijken met 10CC , maar die 50's rock and roll revival was erg hot .
Reggea werd naarmate de 70's verstreken ook steeds een populistischer genre . Bob Marley scoorde ineens hits, evenals ex Wailer Peter Tosh ( al was daar een beetje hulp van Mick Jagger voor nodig .)

Verder zal ik de laatste zijn die beweerd dat Bloody Tourist vergelijkbaar is met het debuut , Sheet Music , Original Soundtrack en How Dare You . Dat zijn prima tot zelfs briljante albums .
Maar Deceptive Bends vind ik eigenlijk ook al een stap terug en ondanks de uitstekende singles en Feel The benefit, vind ik het redelijk gelijkwaardig aan Bloody Tourist .
Ik vind dit nog een altijd een prettige plaat , zonder echt aanwijsbare zwakke broeders .
Een stuk belegener , dat dan weer wel .

avatar van Droombolus
2,5
Running On Empty schreef:
Dit is wat mij betreft geen albumbeoordeling maar een ongenuanceerd lulverhaal. Dit kun je over elke CD schrijven die je niet aanstaat. Maar goed ieder zijn mening uiteraard al zie ik die liever iets meer gefundeerd.


Ik geef gewoon mijn mening, net zoals jij. Om dat nou meteen te gaan klassifiseren als "lul verhaal" vind ik niet echt sjiek, eigenlijk gewoon zwak ........

Running On Empty schreef:
Stuk voor stuk zeer pakkende nummers die je een paar keer moet horen. Jeetje wat heb ik deze plaat destijds grijsgedraaid.


En wat meer gefundeerd ........... zoals jouw post ?

avatar van Running On Empty
4,0
Droombolus schreef:
(quote)
Ik geef gewoon mijn mening, net zoals jij. Om dat nou meteen te gaan klassifiseren als "lul verhaal" vind ik niet echt sjiek, eigenlijk gewoon zwak ........
(quote)
En wat meer gefundeerd ........... zoals jouw post ?

Ook een lulverhaal

avatar van Bartjeking
3,0
Ik ben het woord belegen al eerder tegengekomen in bovenstaande discussie en dat dekt wat mij betreft de lading. "dreadlock holiday" is natuurlijk een kneiter van een welverdiende wereldhit maar de rest van het album steekt hier (kleine uitzonderingen zoals "From Rochdale to Ocho Rios daargelaten") toch wel erg schraal bij af. Soms zelfs slaapverwekkend! Dat de heren beter kunnen hebben ze al bewezen. Want de mensen die 10cc graag beter willen leren kennen zou ik het gelijknamige debuutalbum willen aanraden; kan mij stukken beter bekoren dan 'Bloody Tourists".

Iets the middle of the road misschien? Ik weet het niet, ze halen gewoon te weinig uit hun muzikale capaciteiten.

Maar de discussie over de mogelijke valse tonen op dit album kan ik eerlijk gezegd niet helemaal volgen; daar zal ik wel niet audiofiel genoeg voor zijn.

avatar van matthijs
3,0
"Old mister time" is het enige nummer dat ik nog wel eens zal opzetten denk ik, mooi liedje. De rest raakt me niet. Ja, behalve Dreadlock Holiday, maar die hoor ik al genoeg, zegmaar teveel, zonder dat ik m hoef op te zetten.

avatar van bikkel2
3,5
matthijs schreef:
"Old mister time" is het enige nummer dat ik nog wel eens zal opzetten denk ik, mooi liedje. De rest raakt me niet. Ja, behalve Dreadlock Holiday, maar die hoor ik al genoeg, zegmaar teveel, zonder dat ik m hoef op te zetten.


Een vrij hoge score voor een plaat waat je maar 2 nummers van waardeerd.

avatar van matthijs
3,0
Je hebt gelijk, Bikkel2, heb er een halfje afgehaald. Mocht het je boeien, ik bepaal mijn cijfer door

A. een gemiddelde van de songs die ik graag blijf horen. In dit geval zou ik bv dreadlock holiday een 4 geven en Old mister time een 3, gemiddeld een 3.5.

B. een cijfer voor het album als totaal. Is het een eenheid? Dat vind ik hier niet echt, een 2,5. Bij sommige platen met matige individuele nummers kan dit cifer hoger zijn dan A. Bijvoorbeeld Sign O the Times van Prince of The Velvet Underground & Nico, of Ziggy Stardust van Bowie.

Als ik nu een gemiddelde van A (3.5) en B (2,5) neem kom ik op 3. Ik gaf in eerste instantie een 3.5 omdat ik er nog niet zo goed over had nagedacht zoals ik nu opschrijf. Ik hoop dat je mijn verhaal kunt volgen en me mijn slordigheid vergeeft . Lijkt het op hoe jij een cijfer geeft?

avatar van bikkel2
3,5
Hey Matthijs . Je hoeft je niet te verontschuldigen naar mij toe hoor. Het viel mij alleen op.
Ik begrijp je manier van een cijfer geven. Je gaat duidelijk uit van gemiddelde's .
Bij mij zijn factoren als produktie en inderdaad eenheid erg belangrijk. Maar uiteindelijk zijn de impact van de liedjes uiteindelijk het belangrijkste.
Muzikaal technisch moet het geen zooitje zijn , maar ik vind de beleving en de passie , originaliteit en hoe gemeend komt het over , belangrijker dan de techniek.
Vanuit dat standpunt geef ik mijn cijfer.
Een 5 geef ik alleen als echt alles klopt , waar het totaalplaatje op alle fronten deugt.

Bloody Tourist is bijv. een plaat met een wat flauwe matte produktie, songmatig vind ik het wel aardig . Niet spectucalair , maar onderhoudend. Wel zakelijk en duidelijk minder origineel dan eerder werk van de groep.
Hier en daar wat gedateerd. Echter de liedjes zijn nergens echt slecht.
Eigenlijk ook wel jeugdsentiment , dat mogen we ook niet vergeten.
Dan vind ik een 3.5 wel gerechtvaardigd.

Ton Willekes
Plaat uit m'n jongerencentrum periode.

Ik bleef fan van de overgebleven 10CC's
Grijsgedraaid. Ken de plaat van voor naar achter en terug.
Vond het toendertijd héél sterk omdat ik gewone popmuziek zonder echte trucjes gekoppeld hoorde aan echte compositiekwaliteit.

Over de jaren is het album steeds verder gezakt in mijn waardering en ik zou nog 3 nummers kunnen noemen die de moeite zijn:
Dreadlock Holiday, Reds In My Bed en Old Mister Time maar zoals al eerder opgemerkt:
Het is allemaal wat tam. Het is zeer professioneel en je kunt het nooit slecht noemen maar.... tja.

avatar van kort0235
3,0
Vandaag de plaat eens goed beluisterd.
Het is zeker geen slecht album, er staan verschillende goede nummers op: het overbekende Dreadlock Holiday, maar ook For you and I, Reds in my bed, Old mister time, From Rochdale to Ocho Rios.
Maar daarmee is het naar mijn mening wel gedaan, de rest van de songs kunnen me niet boeien. Het is geen LP die ik graag weer snel wil gaan beluisteren.
10CC is een band, die wel aardige muziek maakt, maar geen band van topniveau
De band uit dezelfde periode Supertramp kon me overigens wel voor de 100% boeien, dat vond ik vaak lekkere muziek.
De plaat krijgt van mij net een voldoende, dus een 3.0*

avatar van Running On Empty
4,0
Merkwaardige vergelijking wat mij betreft. Vergeleken met de spannende muziek van 10CC vind ik de muziek van Supertramp nogal saai en meer op liftmuziek lijken, niet slecht maar zeker ook niet spannend.

Bloody Tourists is voor mij eveneens een stukje jeugdsentiment.

avatar van kort0235
3,0
Running On Empty schreef:
Merkwaardige vergelijking wat mij betreft. Vergeleken met de spannende muziek van 10CC vind ik de muziek van Supertramp nogal saai en meer op liftmuziek lijken, niet slecht maar zeker ook niet spannend.

Bloody Tourists is voor mij eveneens een stukje jeugdsentiment.


Helemaal niet zo'n merkwaardige vergelijking. Ik heb het over 2 bands uit dezelfde periode.
En ik heb het ook niet zozeer over spannend, maar over wat mij meer boeit.
De muziek van Supertramp vindt ik heerlijke muziek en veel albums zijn m.i. voltreffers, en dat kan ik niet van Bloody Tourists zeggen.
bijv. How dare you vond ik veel beter!

Maar ieder zijn mening!
De een zweert bij de Beatles, de ander bij de Roilling Stones.

En voor mij is echt SPANNENDE muziek: Steely Dan met als stip Aja!!!

Fedde
Ik vind het geen tegenvallend album bij nadere beluistering. Zelfs Dreadlock Holiday kan mij bekoren. Rake tekst, op het randje. Sommigen vinden het racistisch, ik vind het vooral grappig. De band wist zelfs van de reggae-rage iets leuks te maken. Een voltreffer in de hitlijsten. Feitelijk is het een concept-album, met als rode draad: de toerist in meerdere tekstuele lagen uitgewerkt. Steeds weer gaat het over afstand en verblijf 'in den vreemde', niet alleen letterlijk, ook als verbeelding van gevoelens.

Er staat veel vakwerk op: For You And I, Take These Chains, Reds In My Bed en From Rochdale To Ocho Rios. Het 'vakwerk' betreft dan de kwaliteit van de songs, niet de productie! Alleen Dreadlock Holiday kent een goede productie, de overige nummers missen de puntigheid en precisie in de productie. Slap gedaan! Met een betere productie waren de genoemde nummers veel beter uit de verf gekomen. Ze schreeuwen om een betere behandeling.

Los van de productie is de kwaliteit van de remaster-versie (1997) zeer matig. Het luistergenot wordt bedorven door een kreukelige mastertape die met moeite door een machine getrokken wordt en hoge tonen laten flubberen en als een brei laat klinken. De meeste cassettebandjes klinken beter. Bovendien, en dat is het ergste, loopt de tape niet helemaal op snelheid en 'zweeft' in sommige nummers, meest pijnlijk in Tokyo. Ook hier het euvel: een versleten mastertape. Ik vrees dat daar weinig meer aan te doen is. De technicus zal zijn best gedaan hebben. Wie nog een krasvrije vinyl-plaat heeft: zuinig op zijn en zelf digitaliseren voor het beste resultaat.

avatar van bikkel2
3,5
Goed verhaal Fedde.

Het is inderdaad zo dat de produktie het hele album in waarde laat zakken. Een krachtiger, vollere sound had wenselijk geweest en wellicht de hele zaak opgekrikt.
Want ik vind ook nog steeds dat dit songmatig helemaal niet zo slecht is.

avatar van LucM
3,5
Toen ik het album destijds kocht (kort na release in 1978) vond ik de geluidskwaliteit matig. Met remastering is het geluid iets beter geworden maar ik vind het nog wat te dof en een tikkeltje vlak klinken. Een wat meer heldere en dynamische sound zouden de nummers inderdaad beter uit de verf doen komen. Het songmateriaal vind ik globaal wel OK.

avatar van bikkel2
3,5
Zeker, maar een hoop users lopen er bepaald niet mee weg, da's duidelijk.

Het is een andere 10CC en een stuk minder verrassend dan eerder(vooral ouder werk)
Maar het is als geheel best een aardige plaat. Ik hoor wel frisse liedjes.
Een prima mix van up-tempo en wat slowers.
Mijn favorieten zijn The Anounymous Alcoholic en Old Mister Time.
Wel een plaat die wat aangetast is door de tand des tijds, maar er best mag zijn.

avatar van lennon
2,0
Prijs nummer is Dreadlock holiday, vanaf daar gaat 't snel bergafwaarts.

Als ik met een LP al een gevoel heb dat ie te lang duurt op kant A, zegt dat genoeg.

Had goede hoop, gezien Dreadlock Holiday, maar nee... valse hoop dus.

Ook een dof geluid trouwens.. slechte opname (ik heb de US LP)

avatar van Broem
3,0
Nav de mooie documentaire over deze bijzondere band dit album eens uit de kast getrokken. Dreadlock Holiday blijft een aanstekelijk nummer. De rest van het album is gewoon lekkere 10CC muziek maar pakt me een stuk minder als de voorgaande albums. Ben het met lennon eens dat de vinyl persing slecht klinkt. Retour platenkast maar weer.

avatar van gaucho
3,0
lennon schreef:
Ook een dof geluid trouwens.. slechte opname (ik heb de US LP)

Die heb ik ooit ook gehad, als cut-out met zo'n hoekje eraf gesneden. Was circa 1980 overal voor een habbekrats te krijgen. Maar dat was een beroerde persing en ook de geluidskwaliteit hield niet over. De Nederlandse persing die ik later kocht, klonk wel iets beter, maar verwacht geen wonderen. 't Is inderdaad gewoon een vrij doffe productie, het sprankelt niet echt.

Inhoudelijk gaat het hier met 10cc ook bergafwaarts in vergelijking met voorgaand plaatwerk. Zoals ze klonken als kwartet (met G&C) werd het natuurlijk nooit meer, maar voorganger Deceptive Bends vond ik toch een wat overtuigender album van het overgebleven tweetal.
Sommige nummers hebben hier echt iets geforceerds, zoals het melige Shock on the tube, en andere nummers zijn gewoon te langdradig, met name ballads als For you and I and Tokyo. Volgens mij hebben ze qua sfeer en geluid geprobeerd om met dat laatste nummer een soort I'm not in love part 2 te componeren. Helaas heeft het liedje daarvoor onvoldoende om het lijf.

avatar van gaucho
3,0
Fedde schreef:
Los van de productie is de kwaliteit van de remaster-versie (1997) zeer matig. Het luistergenot wordt bedorven door een kreukelige mastertape die met moeite door een machine getrokken wordt en hoge tonen laten flubberen en als een brei laat klinken. De meeste cassettebandjes klinken beter. Bovendien, en dat is het ergste, loopt de tape niet helemaal op snelheid en 'zweeft' in sommige nummers, meest pijnlijk in Tokyo. Ook hier het euvel: een versleten mastertape. Ik vrees dat daar weinig meer aan te doen is. De technicus zal zijn best gedaan hebben. Wie nog een krasvrije vinyl-plaat heeft: zuinig op zijn en zelf digitaliseren voor het beste resultaat.

Die CD-remaster uit '97 is inderdaad een drama, daar mankeert werkelijk van alles aan. Het is precies zoals je schrijft, het klinkt gewoon vals op sommige momenten. Ik heb een vroege Japanse CD op de kop getikt, die klinkt zoals-ie hoort te klinken.
Al ben ik het met je eens dat dit geluidstechnisch niet zo'n heel sterk album is. Ik had beter verwacht van Stewart & Gouldman, die zich doorgaans uitstekend kunnen weren in de studio, zoals eerdere platen bewezen. En ook latere trouwens: want hoe je verder ook over de muzikale inhoud mag denken, Ten out of 10 en Windows in the jungle zijn qua geluidskwaliteit een lust voor het oor.

avatar van Wandelaar
Ergens in een Universal-kluis moet er toch een betere tape liggen, lijkt me. Die wisten ze in Japan destijds ook te vinden. Verder draai ik het album nog graag, niet voor de kwaliteit of originaliteit van het gebodene, maar simpel uit liefde voor deze band.

avatar van devel-hunt
2,5
Nog maar 3 jaar na het magistrale how dare you kwam bloody tourists uit. Het is bijna niet te bevatten hoe ver die platen uit elkaar liggen. Van speels, creatief, artistiek in combinatie met weergaloze popsongs naar voorspelbaar, slaapverwekkend en inspiratieloos. Dat bloody tourists veel beter verkocht geeft aan dat kwaliteit en succes lang niet altijd hand in hand gaan. De opvolger look here was al net zo slap, met als verschil dat die plaat ook nog eens flopte.

avatar van bikkel2
3,5
Dreadlock Holliday zal zeker aan het succes bijgedragen hebben.
Daarbij was 10CC in 1978 best nog een populaire band.
Hits waren er altijd al geweest.
Look Her schrijf ik een stuk minder aan trouwens.
Daar staat weinig fatsoenlijks op.
Hier hoor ik best aardige composities, maar de zoutloosheid en de erg veilige benadering, zijn fikse minpunten.
Het album klinkt nu trouwens behoorlijk gedateerd.

avatar van Tony
3,0
bikkel2 schreef:
Dreadlock Holliday zal zeker aan het succes bijgedragen hebben.

Het nummer, maar vooral de clip, daar kon je toen met de beste wil van de wereld niet omheen. Hoe vaak ik die wel niet voorbij heb zien komen op TopPop. Dat heeft de verkopen van dit album sky high doen gaan en veel nieuwe 'fans' (lees: ook ik) opgeleverd. Enige album dat ik fysiek van ze heb trouwens, dus zo'n fan was ik ook weer niet.

Eerdere albums heb ik later ook ontdekt en die zijn kwalitatief dan wel (veel) beter, de hoes van deze Dreadlock is de mooiste van alle 10CC albums. Waar of niet?

avatar van bikkel2
3,5
De hoes is idd hun beste. Mee eens.
Ja, Dreadlock Holliday is bepaald niet mijn favoriete song van 10CC, maar het is wel een verdomd catchy liedje eigenlijk.
Hun meest gedraaide radiosong, by far zelfs.
Goed clipje ook.
De opener, die gelijk de meest opvallende song blijkt.
The Anonymous Alcoholic is ook wel een favorietje.
Dat heeft dan wel weer die typische 10CC humor.
En dat is er jammer genoeg te weinig verder.
Knappe liedjes, zonder echt spannend te worden.

avatar van Droombolus
2,5
bikkel2 schreef:
De hoes is idd hun beste. Mee eens.


........... de Sheet Music, Original Soundtrack, Deceptive Bends & 10CC hoezen vind ik allemaal mooierder ........ dus dat gaat niet unaniem worden

avatar van bikkel2
3,5
Jammer, jammer, jammer

avatar van Wandelaar
bikkel2 schreef:
De hoes is idd hun beste. Mee eens.

De hoes van Ten Out Of 10 is ook wel spannend. Op het randje zogezegd.
In het elpeetijdperk toch een goed verkoopargument.

Hendrik68
Off topic dit, maar Fedde, welkom terug! Al een poosje zie ik, maar had het nu pas door.

avatar van Wandelaar
Ik leef nog. Je ziet het.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:04 uur

geplaatst: vandaag om 10:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.