Met
Johnny Marr:
Schitterende A-kant, erg matige B-kant. 3,5* is het gevolg.
ben ik het toch het meest eens. Maar ook met
DargorDT:
The Name of the Game is mijn favoriete ABBA-nummer
de sensuele kant van ABBA kwam nooit sterker naar voren dan in dit nummer. 'The game' lijkt mij een mooie metafoor voor.... Bij Arrival stelde ik al vast dat ABBA rond deze tijd de hitparades begon te domineren, maar dat dat niet een verontachtzaming van het album-concept betekende. In pretentie was dit zoals de titel aangeeft zelfs de overtreffende trap van de voorganger, inclusief de mini-muscical "the girl with the golden hair". Dit tesamen met de - zelfs voor de fan van toen niet spectaculaire - film 'the movie' (ik was een beetje beduusd na afloop; was dit echt alles? de broeierige clip van "The name in the game" was bepaald een spoiler voor het plotloze restant). Dit leverde niet automatisch een beter album op. De mindere kant B (ik vind alleen 'I wonder' nog steeds fier overeind staan, de rest is goed door te komen - maar dat is het dan ook wel) maakt dat 'Arrival' in totaliteit iets gelijkmatiger is. Kant A is geweldig met 3 van de beste nummers uit het totale ABBA-repertoire, en ook 'One man, one woman' is ok. Van 'Eagle' moet ik de prachtige gitaararpeggio's in het outro roemen, ingebed in die grootse, melancholieke melodie. "Take a chance" is natuurlijk een kraakhelder bewijs van de genialiteit van deze songschrijvers; hoe ze met dit woordmetrum een ijzersterke groove neerzetten, dat zou geen native English-speaker ze nadoen. En dan de vocalen van deze godinnen...