menu

Dizzy Gillespie - Afro (1954)

mijn stem
3,82 (31)
31 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Norgran

  1. Manteca Theme (4:11)
  2. Contraste (2:46)
  3. Jungla (4:44)
  4. Rhumba-Finale (4:43)
  5. A Night in Tunisia (4:19)
  6. Con Alma (5:05)
  7. Caravan (7:19)
totale tijdsduur: 33:07
zoeken in:
avatar van Metalhead99
3,5
Erg kort, maar lekker jazz plaatje. Voor de liefhebbers zeer genietbaar.

Misterfool
Erg laag gemiddelde voor zo'n geniale Jazz-plaat. Heerlijke combinatie van Bossanova, afrikaanse ritmes en Jazz. Het is inderdaad maar een korte plaat, maar never a dull moment.

Stijn_Slayer
Gemiddelde en het aantal stemmen mogen inderdaad zeker hoger!

Soledad
Vind dit ook fijne plaat. Dizzy is niet zo geliefd op mume

avatar van Minneapolis
4,5
Net de lp binnengekregen (samen met Manu Dibango's Africadelic), de plaat staat nu te spelen, en wat is dit oudje lekker..
De meeste nummers kende ik al, maar de gehele plaat blijkt fijn te zijn. Een heerlijke mix van latin, jazz en (zoals de titel al zegt) afro invloeden. Just the way i like it.

avatar van herman
4,0
Misterfool schreef:
Erg laag gemiddelde voor zo'n geniale Jazz-plaat. Heerlijke combinatie van Bossanova, afrikaanse ritmes en Jazz. Het is inderdaad maar een korte plaat, maar never a dull moment.

Fijne plaat inderdaad, maar bossanova als genre bestond toen nog niet. Dat kwam pas een paar jaar later.

buizen
Een bespreking van een album uit negentienvierenvijftig. 1954. Dat kom je toch niet vaak tegen.
Maar het kan wel, want jazz.
Album staat op Spotify dus gaan we luisteren,
in de wetenschap dat jazz maar op één manier beluisterd hoort: de naald in de groef van het vinyl.

Spotify is surrogaat, maar wel een prachtige enorme muziekbibliotheek.

avatar van Film Pegasus
4,5
Op het moment dat Pérez Prado de muziek van Cuba naar de VS brengt (geboren en getogen in het land), doet de Amerikaanse Dizzy Gillespie hetzelfde met Afro. Zelf geen Cubaan, maar hij werkte wel mee met verschillende Cubaanse muzikanten voor het album. Het resultaat is geen pure mambo zoals Prado, maar een heerlijke mix van zijn jazz en de Cubaanse klanken. Niet gelimiteerd door 1 genre, maar een mix van beide werelden.

De bekendste naam in het rijtje muzikanten is Quincy Jones op de trompet. Maar de grote namen op het album zijn de Cubaanse muzikanten die de nummers geschreven door Dizzy Gillespie mee vorm gaven. Een klassieker!

avatar van Mssr Renard
4,0
Fijne afrocuban jazzplaat met een bigband met best veel bekende namen: Mongo Santamaria, Candido, Hank Mobley, Quincy Jones en J.J. Johnson.

Ik lees dat de plaat kort duurt, maar de plaat duurt toch helemaal niet kort? Ik vind 34 minuten een normale lp-lengte hebben. 10"-inches duurden korter vaak.

avatar van Tony
4,0
30 stemmen voor dit inderdaad mooie album, maar verder is het doodstil in de discografie van deze legende. Maar zo vreemd is dat niet. Ik kan ook niet zomaar een meesterwerk of allesomvattende verzamelaar van Gillespie noemen, die ik iedereen blind zou kunnen aanraden. Mijn stemmen zijn vooral voor live albums als The Quintet (briljant, hoewel Gillespie natuurlijk onderdeel van is...), Newport (okee) en Electrifying Evening (fantastisch). Ook zijn provocerende rol in de samenwerking met de Sonny's (Stitt en Rollins) wil ik niet onvermeld laten. Maar hij blijft een beetje een ongrijpbaar fenomeen in de jazz door het ontbreken van een waarlijk essentieel album in zijn discografie. Ook dit Afro komt daarvoor niet in aanmerking, wat mij betreft.

avatar van Mssr Renard
4,0
Deze plaat is wel redelijk briljant: Charlie Parker & Dizzy Gillespie - Bird and Diz (1952) - MusicMeter.nl

En uiteraard:
Charlie Parker / Dizzy Gillespie / Bud Powell /Charles Mingus / Max Roach - The Greatest Jazz Concert Ever (1973) - MusicMeter.nl

Verder is het gewoon een uitdaging om een fantastische plaat van Diz te vinden. Hij is voornamelijk en vooral een grappige showman. Net als Satchmo.
Deze liveplaat (opvallende cooljazz) vind ik erg fijn en vooral erg aangenaam: Dizzy Gillespie - Live at the Village Vanguard (1968) - MusicMeter.nl

avatar van echoes
4,0
Ik kan hieraan, na de eerste keer luisteren, al wel vast 4 sterren kwijt, maar dat houdt het gemiddelde onveranderd. Lekker plaatje.

avatar van Mssr Renard
4,0
In elk geval krijgen Caravan en Night in Tunisia een lekkere make-over hier. Het is ook vooral kant 2 dat echt erg lekker swingt.

avatar van echoes
4,0
Mssr Renard schreef:
In elk geval krijgen Caravan en Night in Tunisia een lekkere make-over hier. Het is ook vooral kant 2 dat echt erg lekker swingt.


En van Caravan hou jij wel

avatar van Mssr Renard
4,0
echoes schreef:
(quote)


En van Caravan hou jij wel


Ik heb wel een groot aantal favorieten onder de standards; Caravan is daar zeker één van, maar van echt ongekende schoonheid vind ik In a Sentimental Mood, maar Take the A-Train zal zijn bekendste zijn. Ik weet het eigenlijk niet.

Caravan is het onderwerp van de film Whiplash, dat maakt het denk ik toch wel de bekendste song. Nou ja, ik vind eerlijk gezegd wel A Night in Tunisia (van Dizzy zelf) een paar graadjes gaver. Ik heb er een hobby van gemaakt om alle versies van die song op te sporen. Ik heb die nu wel honderden keren gehoord door allerlei artiesten. Het is ook een favoriet van Art Blakey, logisch ook, want het is een erg ritmische compositie.

avatar van Chet
Mssr Renard schreef:
ik vind eerlijk gezegd wel A Night in Tunisia (van Dizzy zelf) een paar graadjes gaver. Ik heb er een hobby van gemaakt om alle versies van die song op te sporen. Ik heb die nu wel honderden keren gehoord door allerlei artiesten. Het is ook een favoriet van Art Blakey, logisch ook, want het is een erg ritmische compositie.

Ken je de versie van Arturo Sandoval (album Tumbaito uit 1986)? Aanrader!

avatar van Tony
4,0
echoes schreef:
En van Caravan hou jij wel

Ik snapte 'm wel hoor. Weet niet of Mssr Renard 'm ook doorhad....

avatar van Mssr Renard
4,0
Tony schreef:
(quote)

Ik snapte 'm wel hoor. Weet niet of Mssr Renard 'm ook doorhad....


Jullie hebben het over de band Caravan? Over kruisreferenties gesproken: Yusef Lateef heeft een album dat Gentle Giant heet. En Jethro Tull's Ian Anderson heeft zich door Roland Kirk laten beinvloeden en speelde diens Serenade for a Cuckoo. Nu nog Jazz-Moody Blues link vinden.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:19 uur

geplaatst: vandaag om 00:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.