Gretz schreef:
Everyone Is Noah, Everyone Is the Ark is schitterende pianopop.
Benieuwd naar meer van deze man.
Ik dus ook maar al gaande de rit sloeg de vermoeidheid bij mij toe: het is al behoorlijk zwaar aangezet en dramatisch en dan gaat het me op den duur toch echt de keel uithangen hoe fijn ik zijn stemgeluid ook vind (schitterend!) en hoe veel ik ook van de piano hou.
Eenzelfde probleem ervaar ik ook bij het album van Rufus Wainwright All Days are Nights: Songs for Lulu..... het is gewoon too much voor mij. Té dik aangezet, té weinig variatie draait dit album de nek om.
Individueel zijn het erg mooie nummers die in een shuffle voorbijkomend zeer mooi zijn maar zet ze achter elkaar en ik trek die ruime 3 kwartier niet. Misschien valt het kwartje later nog eens.
En dan is het wikken en wegen voor wat betreft een beoordeling.... 3* maak ik er van.